❝Ağlamayı kes küçük kız
yoksa seni çok fena becereceğim.❞
[yetişkin içerik • yaş farkı • aşk üçgeni] ♡ 12.01.24
Tom Marvolo Riddle ✗ Flora Athena Evans ✗ Mattheo Riddle • fanfiction +18
tamamlandı - 18.04.24
Merhabaa, Ben geldim umarım hoşunuza gidecek bir bölüm olur, sizi seviyorum. İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gürültülü mekânda hız kesmeden herkes dans ederken, sen ise Tom'un emri üzerine oturduğun en köşe bucak yerde insanları izliyordun. Yanına yaklaşan senden oldukça büyük adam ile gerildin.
Tom, bunu görürse hiç iyi olmazdı. Bundan adım gibi emindim. Yanıma yaklaşan adamı görmezden gelmiş, oyalanmak amacıyla direk dansı yapan kadınlara bakmıştım. Hayır, bu daha rahatsız ediciydi. Yaşlı adam yanımda durmuş sanki ben yokmuşum gibi elindeki kadehi yudumluyordu. Tuhaf olan ise elinde 2. Kadeh daha vardı. Yan yan ona baktığımı anlamış olacak ki elindeki kadehi bana uzatıp konuşmuştu: "Merhaba güzel bayan, eminimki bu ikramımı kabul edersiniz."
Daha bir şey dememe izin vermeden elime kadehi yerleştirmiş hiçbir şey olmamış gibi kahkaha atmıştı. Ne garip bi' adamdı.
"Senin gibi kızların burada yalnız olduğunu ilk defa görüyorum?" Dedi yaşlı adam.
"Yalnız olduğumu kim söyledi?" Dediğim şey ile gözlerini devirmişti.
"Doğru, artık ben varım. İstersen bugün beraber takılabiliriz?" İğrenç hitabı ile kusacak gibi oldum. Şaka mıydı bu adam?
Tam bir şey diyeceğim sıra elimdeki kadehi biri hızla benden almış, yere fırlatmıştı. Daha kimin yaptığını görmediğim anda silah sesi gürültülü mekânda yankılanmış, kahkaha seslerinin yerine çığlık sesleri yer almıştı.
Yapan kişinin Tom olduğunu görünce daha da fazla tedirgin olmuştum, ancak yanlış bir şey yapmamıştım. Geride kalan kanlar içindeki adama tekrar bakmış, umursamayarak kolumdan çekiştirerek yürüyen Tom'a bakmıştım.
İşte şimdi sıçtın, Flora.
Arka kapıdan çok rahat bir şekilde çıkarken, bir anda beni duvara itmesiyle kendimi onun ve duvar arasında kalmam bir olmuştu.
"O, adamla ne yapıyordun?!" Bağırarak sorduğu soruyla sertçe yutkundum. Gözlerim yavaşça dolarken ne yapıp etsem de onu sakinleştiremezdim.
"Sana yemin ederim ki hiçbir şey yapmadım, Tom! Sadece...sadece senin dediğini yapıyordum ve bir an o yanıma geldi, ne yapabileceğimi bilemedim." Dedim,
Tom, derin bir nefes almış gözlerini kapatmıştı. Kulağıma yaklaşıp fısıldamıştı:"Sana benden başkası yaklaşamaz. Sen benimsin!" Hâlâ sinirliyidi sesinden belli oluyordu.
Başını boynuma gömmüş, boğuk çıkan sesiyle konuşmuştu:"Seni buraya getirmem hataydı." En son benden ayrılmış yine kollarıma yapışmıştı. Tam nereye gideceğimizi soracakken konuşacağımı anlamış olacak ki gözleri ile susmamı istemişti. Onun istediği gibi susmuş yol boyunca hiç konuşmamıştım.
Uzun bir yolculuğun ardından eski bir malikanenin önünde arabayı durdurmuştu.
"Tom, burası neresi?" Dedim,
"Soru sorma, Flora. Anlatacağım."
Bahçeyi saran solmuş çiçekler etrafa her ne kadar kötü bir görünüm sunsa da eminim ki eskiden fazlasıyla güzel ve hoş duruyordu burası.
Malikanenin içerisi bahçenin aksine daha iyiydi, ancak iç karartıcı havası beni rahatsız etmişti. Siyahlarla kaplı ev tam olarak Riddle'ları temsil edecek türden bir tasarımdı.
"Riddle malikanesine hoşgeldin, Flora." Dedi,
Doğru tahmin etmişsin, Flora.
Tam da düşündüğüm gibiydi, Riddle malikanesi olabilecek kadar asil bir tasarıma sahipti.
