RUHUM ACIYOR

6.Bölüm

~YARIN EVLENİYORUZ AÇELYA~

2 hafta sonra.. 

Eskiden bir kaç sevdiğim şarkının beni hayatımı ve yaşadıklarımı anlattığını düşünüyordum ama artık  beni yaşadığım onca şeyi ve bu boktan hayatımı anlatan bir şarkı bile yok. Aslında benim bir hayatım ,ben bile yokum. Bu eve geldiğim günden beri o vahşi ayı eve gelmemişti buna üzülsem mi sevinsem mi bilemiyorudum üzülmemin amacı intikamımı hala almamış olmam ,sevinmemin amacı... 

Benim kalmam için verdikleri odada tek başıma oturuyordum canım çok sıkılıyordu bu 2  haftada kendime zarar vermemiştim ki vermememde gerekirdi eğer gelirse ve anlarsa zarar verdiğimi o zaman beni güçsüz görücek abime yaşattıklarını da bana yaşattıracaktı. Bana Yaşattırması inanın sorun değildi. Ama abime yaşattığı şeyleri o da yaşamalıydı.

Yataktan yavaşça kalktım cama doğru ilerledim. Camdan aşağı baktığımda aşağıda benim olduğum tarafa kar maskeli simsiyah giyinmiş bir adam gördüm göz göze geldiğimizde koşarcasına oradan uzaklaştı. O da kimdi Neden buraya izliyordu ve neden hemen kaçtı? Bu soruları bir tarafa bırakıp 2 haftadır inmediğim aşağıya şimdi iniyordum.
Biraz daha odada otursaydım Kafayı yiyecektim yoksa.
Aşağı aşırı sessizdi kimse yoktu. Ben de bir karar alıp evi gezmeye başladım. ev güzeldi sakin bir havası vardı odanın hiçbirine girmedim .Aslında evi gezeceğim diye söyledim ama düşüncelerim beni rahat bırakmıyordu Ben şimdi ne yapacağım? Hep burada mı kalacağım? Hayat o kadar acımasız ki kime ne zaman ne yapacağı belli olmuyordu aklıma ölüm geldi sonra ölünün arkasından ağlayan insanlar. Bir saniye ben ölürsem kim benim için ağlar ya da kim cenazeme gelir? Ne kadar saçma sorular arkamdan ağlayan bir Annem de babam yokken İnsanlar neden benim için ağlasın boşuna yaşayıp oksijeni tüketiyordum. Belki bazıları ölmek istememi saçma bulabilirler belki abimin intikamını alıcam diye de saçma bulabilirlerdi ama kimse benim ne yaşadığımı nelerle uğraştığımı bilmiyordu.Herkes dışarıdan göründüğü gibi değildi.Kim benim yerimde olsa çoktan intihar bile etmişti. Belki ben bile ederim...

Sapdan en sondaki odadan bir şeyin kırılma sesi gelince istemeden ürperdim odanın kapısını açtığımda ilk gün gördüğüm yaşlı kadın yataktaydı ve su bardağı yerde bin parçaya ayrılmıştı " şey kızım çok susadım bana bardak su verir misin? " diyen yaşlı kadınla başımı olumlu anlamda salladım suyu ona uzattığımda öyle bir gülümsedi ki ve Gülümserken bir o kadar güzeldi. ben de ona gülümsedim bir an içimden ona gülümsemek gelmişti. Kendime gelerek "iyi misiniz" diye sordum O da gülümseyerek "İyiyim kızım sağ ol yanıma otursan "dedi hiç düşünmeden yanına oturdum "Sen ne kadar da güzelsin "dedi yine gülümsedi ben de "teşekkür ederim" dedim "e  hazırlıkları yaptınız mı Ayazla "dedi ne hazırlığından bahsediyordu bu "Pardon ne hazırlığından bahsediyorsunuz"dedim. Düşündüğüm şeyin olmaması için dua ederken sonra"yarın evleniyoruz Açelya "arkamdan duyduğum sesle Gözlerimi irice açtım Ne yani Evleniyor muydum Hayır bu planlarımın içinde yoktu bu olmamalıyım Neden İşlerim hep ters işliyordu Bununla birlikte Gözümün önündeki her şeye dönmeye başladı şimdi şu an odama gidip kendime zarar vermek istiyordum kendimi öldürmek istiyorum her şeyi dönmeyi bıraktığında ayağa kalktım ve koşarak odama gittim arkamdan birinin geldiğini hissediyordum ama dönüp bakmadım .odanın banyosuna girip kapıyı kilitledim Neden böyle olmuştu...

Kaç saat geçti ya da saat geçti mi bilmiyorum öyle oturmuştum sonra kapıyı açtım yatağa doğru gittim Bir uzandım 10 dakika kadar sonra kapıdan biri İçeri girdi yataktan öyle bir kalktım ki az daha yere düşüyorum ama bu şu an umurunda değildi kapıdan içeri giren vahşi ayı ifadesiz bir suratla beni izliyordu bir süre bana baktıktan sonra "iyisin iyi"deyip çıktı bu adamdan ölesiye nefret ediyordum .Allah belasını versin
Yavaşça banyoya girdim her yere baktım tüm dolapları karıştırdım ama lanet olası hiçbir Kesici alet bile yoktu Allah belanı versin be adam. Elimden çekeceğin var abimi yaptıklarını hesabını tek tek ödeyeceksin. İlk defa birine içimi dökmek istiyordum ama ben yalnızım her zamanki gibi Eğer bir arkadaşın olsaydı yanımda Belki bu kadar yalnız hissetmezdim bir Görkem ile Melina vardı ama onlar da hiçbir zaman beni dinlemezlerdi Hele Kim elin Gökhan biraz daha iyiydi arkadaş canlısıydı ve yanımdaydı ama... Hayır sorun bende yine her zamanki gibi ben İçime kapanık aptal biriydim Her zaman da öyle oldum  Aslında ben korkak ürkek Zavallı bir kızdım ben bir hiçtim ben yoktum Ben ruhsuzdum bedenim her yerim ağrıyordu acıyordu Ama en çok da ruhum....
Ne okuldaki aptal insanlar ne Gökhan ve milina ne de annem ve babam kimse bilmiyordu her geçen gün öldüğümü .RUHUM ACIYORDU anlayın beni.... 💔💔💔💔