İntikamıni almak için günden güne daha da acımasızlaşan Kendine her gün zarar veren... Bedenen şiddet görsede ruhen çöken bir kız...
Ve ona deli gibi aşık olan adam...
Afet Abisinin intikamını almak için yaşıyordu kendi içinde verdiği bir sözü tutm...
Yatakta uzanmış boş gözlerle tavanı izliyordum. Bir süre daha izledikten sonra ayağa kalkıp üzerime bir şeyler aldım.
Bugün babam olacak adamın tutulduğu depoya ben de gidecektim.
Hesap sorcaktım.
Hava hafif yağmurlu olduğu için üzerime beyaz bir kazak ve mavi pantolon geçirdim. Saçlarımı da alt kuyruğu yapıp beyaz bir bandana taktım. Daha önce dolapta elbiselerin içinde gördüğüm silaha şarjörü yerleştirdikten sonra belime koydum.
Silah baya güzeldi.
Odadan dışarıya sessizce çıktıktan sonra etrafa göz gezdirdim. Mutfaktan Ayaz 'ın sesi geliyordu. Telefonda biriyle konuşuyordu galiba.
Kapıyı sessizce açıp dışarıya baktım.
Kimseler yoktu.
Acaba neden kimse yok?
Bu sorumu boşverip tam anayola doğru çıkacakken arkamdan bir ses duymamla olduğum yerde durdum.
Allah Kahretsin bir işimde istediğim gibi gitsin.
"Açelya bi yere mi gidiyorsun? " dedi soğuk bir sesle. Arkama dönüp,
"Merak etme kaçmıyordum sadece... "
Eee sadece Afet.
Kafama tüküreyim.
"Sadece? " dedi gözlerini kısarak
"Beni mi takip edicektin? " diyip ellerini çenesine doğru götürdü.
Kalbim yine varlığını gösterdiğinde içimden milyon kez lanet ettim.
"Peki, beni yakaladın. Evet seni takip edicektim ve o aşağlık adamdan hesap sorucaktım. Oldu mu? İçin rahat etti mi?" Dedim.
