Bir gün mutlaka hayatına biri girecek. Belki de en çok kimi sevdin diye soracak sana. Sende "En çok seni sevdim"diyeceksin büyük ihtimalle..
Peki ya seni en çok kim sevdi ? diye sorarsa sana , o zaman ismim çıkar mı dudaklarının arasından...
Her şe...
İyi okumalar diliyorum ✨ Yayınlanma tarihi: 22.03.2024
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İLYAS EGE ERDEM
꧁꧂
Sabah güne oldukça hareketli bir şekilde başlamıştık. Saat dokuzda çalan zil ile Halamlar ve babannem gelmiş Zeyneple beraber yarım kalan kahvaltı hazırlığımıza devam etmiştik. On buçuk gibi herkes sofradan kalkmış,etraf toparlanmış halam,Zeynep ve ben hariç hepsi içeri geçmişlerdi. Şimdi ise ocağın başında cezvede pişmesi yakın olan kahveyi bekliyordum.
"Hala birşey soracağım, Kağan niye sabahtan beri tavırlı bana karşı ?"halamın dudaklarında bir gülümseme oluştuğunda "Senin evleneceğini öğrendi, ondan sana karşı böyle."dedi. Alt dudağımı aşağı doğru sarkıttığımda küçük prensim için üzülmüştüm.
"Hayalleri vardı kuzumun benimle,aynı evde mutlu mesut yaşayacaktık biz."ikisi de dediklerime güldüklerinde
"Hatırlıyor musun Defne,seninde benimle ilgili böyle hayallerin vardı. Ben hiç evlenmeyecektim,seninle beraber aynı evde yaşayacaktık."
"Hatırlamaz olur muyum, hayatımda yaşadığım ilk travmaydı. Seni istemeye geldikleri gün yatak odasında bir saat ağlamıştım, üstüne birde sen benim ortada olmadığımı fark etmediğin için bir daha ağlamıştım."
"Abla seni hatırlamaması gayet normal, kadının isteme günü."diyen Zeynep'e ters bir bakış attığımda
"Travma sebebim o benim sus !"diyerek ikazda bulunduğumda hep beraber gülmüştük. Yalan değildi,amcam da vardı onu da çok severim ama halamın yeri benim için her zaman bir başka olmuştu. Evleneceğini öğrendiğimde gerçekten uzun bir süre kendime gelememiştim.
Cezvede köpüren kahveyi eşit bir şekilde tüm fincanlara dağıttığımda taşırmamaya dikkat ederek tepsiye koydum. Ben elimdeki kahve fincanı ve su bardakları olan tepsiyi aldığımda Zeynep'te çikolataların olduğu tepsiyi eline alarak arkamdan beni takip etti. Önce babaannemden başlayarak tepsideki fincanları dağıttığımda bana bırakılan boş yere oturarak elimdeki tepsiyi kucağıma koydum.
"Ellerine sağlık güzel kızım benim."
"Afiyet olsun babaannem."
"Aa anne bir öğrenemedin ya ! Senin kızın benim,o da torunun."diye babaannemle aramıza giren halama ters bir bakış attığımda "Asıl sen senelerdir öğrenemedin hala,ben onun ikinci kızıyım değil mi babaanne ?" hem halam hem ben babaannemin yüzüne bakarken vereceği cevaptan emindim ama yine de merek etmiştim. "Sus bakayım sen,Defne benim kızım torunum değil."dediğinde sol elimin avuç içini göğsüme koyup aşağı doğru ittirdiğimde bir yandan da bak gördün mü bakışları atıyordum. Halam gözlerini devirip önüne döndüğünde bende yüzümdeki mutlu ifademle kahvemi içmeye başladım.
