İLK AŞK

V "O KIZ OLMAZ !"

İyi okumalar diliyorum ✨
Yayınlanma tarihi:02.02.2024

꧁꧂

"Çünkü insan bastırdığı duygunun esiri olur.."

Son cümleyi de yazdıktan sonra ajandayı kaldırıp çekmeceye koydum. Sandalyemle beraber pencereye doğru döndüğümde cama vuran yağmur damlalarının sesleri yüzümde gülümseme oluşturdu. Eylül ayına gireli neredeyse iki hafta olacaktı ve sonbaharın ilk yağmuru yeryüzüne daha yeni düşüyordu. An itibariyle benim aylarıma giriş yapmış bulunuyorduk.

Depresif,melankolik ve huzur....

Sonbahar ayları benim ayımdı. Ağaç dallarından yere düşen yaprakların hışırtısıyla beraber sokakta yürümek, yağmur damlaları camın yüzeyine çarparken önünde oturup kupadan tüten kahve dumanının kokusunu içine çekerken dışarıyı izlemek.. Hepsi benim için birer huzurlu anlar demekti.

Sandalyeden kalkıp odadan yavaş adımlarla çıktığımda salonda oturmuş elinde ki yazma oyası ile uğraşan annemi gördüğünde yanına giderek oturdum.
"Defne hanım odanızdan çıkabilmişsiniz nihayet."kahvaltıyı yaptıktan sonra odama çekilmiş dört saattir odadan dışarı adımımı bile atmamıştım.
"Biliyorsun bunlar benim havalarım,o yüzden beni yanlız bırakın Meryem hanım." kumandayı elime alarak kanalı değiştireceğim sırada
"Değiştirme !"diye ufak bir uyarı da bulunduğunda kanalı değiştirmiden kumandayı aldığım yere geri bıraktım. "Babam nerede ?"
"Kahvehane de."diye cevap verdiğinde "Pardon, sorulmayacak bir soru sormuşum."dedim.

Kızlarla uzun zamandır konuşmadığımız için bir buluşma ayarlamaya çalışıyorduk şuanda.

Betül : 2 hafta sonra dönüyoruz biz. (16:29)

Nazlı : Bizde aynı şekilde. Gitmeden önce buluşalım son kez.

Defne : Benim için sıkıntı yok ben her zaman buradayım jsjcidjc

Betül : 3 gün sonrasına ne dersiniz ?

Zeynep : Niye 3 gün ?

Defne : Neredesin kız sen ?!

Zeynep : Kafede.

Defne : Benim niye haberim yok.

Nazlı : Nasıl kardeşsiniz siz ya ,aynı evde yaşayıp nasıl birbirinizden haberiniz olmuyor (16:35)

Tam Nazlı'ya cevap yazacaktım ki annemin ciddi ses tonu ile telefonu kenara bırakarak anneme baktım.
"Defne." bu ses tonunu hiçbir zaman sevmiyordum ve sevmeyecektim.
"Efendim ?"
"Seninle birşey konuşmak istiyorum hem evde de kimse yok şuan."
"Tabii seni dinliyorum."elindeki yazmayı kenara bırakarak tamamen bana doğru döndü. Anlaşılan o ki baya ciddi bir konuşma olacaktı.
"Emineler gelmişti geçenlerde misafirliğe.."kafamı sallayarak devam etmesini söyledim "Sonradan oğlu da gelmişti polis, hatırlıyor musun ?"hatırlıyorum anne hem de çok iyi hatırlıyorum keşke hatırlamasam. "Evet de , ne alaka ?"
"Emine aradı beni geçen gün,seni çok beğenmiş,çok güzel şeyler söyledi senin için eğer Defne kızımız kabul ederse oğlumla görüşmesini isterim dedi." bir anlığına zaman durdu sandım, kulaklarım duyduklarını algılamakta zorluk çekiyor,beynim ise doğru duyduğumu inkar ediyordu.

"An...anlamadım,nasıl yani?"

"İlyas Ege ile görüşüp, tanışmanı istiyor."

"Peki oğlu... oğlu istiyor mu bunu ?"