Bir gün mutlaka hayatına biri girecek. Belki de en çok kimi sevdin diye soracak sana. Sende "En çok seni sevdim"diyeceksin büyük ihtimalle..
Peki ya seni en çok kim sevdi ? diye sorarsa sana , o zaman ismim çıkar mı dudaklarının arasından...
Her şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
★Bengü - Unut Beni
İyi okumalar diliyorum ✨
Yayınlanma Tarihi : 30.07.2024
3 AY SONRA
Özdemir Asaf'ın dediği gibi ;
"Herşeyi zamana bıraktık, Zamanımız var mı bilmeden."
Zaman.. Beş harften oluşan kimsenin hızına yetişemediği kimsenin de kaybolan zamanı geriye alamadığı bir kavramdır.
Her şey benim algım dışında olup biterken ben hiçbir şeye yetişemiyordum. Çoktan üç ay gelip, geçmiş düğüne daha da yaklaşmıştık. Bu üç ay içerisinde tüm hazırlıklar tamamlanmış, salon tutulmuş,gelinlik ve damatlıkların hepsi alınmıştı. Aldığım her şey içime sinse bile adını koyamadığım ya da koymak istemediğim bir burukluk vardı içimde. Aslında sebebini biliyordum ama umursamamaya çalışıyordum. Annemlere her ne kadar belli etmemeye de çalışsam bir şekilde hissedip sürekli aramızın nasıl olduğunu,konuşup,konuşmadığımızı soruyordu. Bende her zamanki gibi yaptığım mutlu rolüne bürünüyor ve hiçbir problemimiz olmadığını söylüyordum. Oysaki bu üç ay içerisinde toplasan bir elin parmağını geçmeyecek şekilde konuşmuşuzdur,tabi onların hepside zorunluluktan olan , gidişat ile alakalı konuşmalardı.
Üç ayın sonunda bugün ilk kez karşı karşıya gelecektik. Emine teyze ve Mustafa amca oğlunun gelişi ile beraber hepimizi akşam yemeğine davet etmişti. Bir saat içinde evden çıkacaktık fakat ben hala hazır değildim ve ne giyeceğime de karar vermemiştim. Oflayarak oturduğum yataktan kalkarak dolabımın karşısına geçip kıyafetlerde göz gezdirdim. Bahar ayına girmiş bulunsak bile havalar oldukça soğuk devam ediyordu. İçime kazak ya da body giymek arasında kararsız kalırken evin içinin sıcak olabileceğini düşünüp beyaz body elime aldım. Üstüne toz pembe blazer ceket giyerken altına da palazzo model jean giyerek kombinimi tamamladım. Kapatıcı,rimel ve glossdan oluşan makyajımı da hızla tamamladığımda yatağın üstünden şalımı alarak tekrar ayna karşısına geçtim.
" Defne hazır mısın kızım ?" öteki odadan annemin sesini duyarken şalımı yapıyordum.
" Beş dakikaya hazırım." diye yüksek sesle sorusunu cevapladım. Koluma saat ve bilekliğimi de taktıktan sonra çıkmak için hazırdım. Kapıyı açıp odadan çıktığım sırada eş zamanda karşı odanın kapısı da açıldı ve annem çıktı. Baştan aşağı beni gözleriyle süzdüğünde güldüm. Her zamanki annemdi işte. Çıkmadan önce illaki kıyafetime laf edecek bir şey arıyordu.
"Hadi anne !"dedim geç kaldığımızı belirterek.
"Sence bir şey unutmadın mı ?" anlamsız bakışlarla yüzüne bakarken ne unuttuğumu düşünüyordum.
