İLK AŞK

VI "HATALARIMDAN BİRİSİN"

İyi okumalar diliyorum ✨
Yayın Tarihi : 17.02.2024

Bölüm Şarkısı
Sezen Aksu - Hata

                               ꧁꧂

Demiştim ya en çok sonbahar aylarını severim diye , en çok yağmuru severim ben.
Yağmur darılmaz çünkü kimseye.
Ne üstüne basana , ne de şemsiye açana , herkese eşit yağar. Ama toprak yağmurun kıymetini hiçbir zaman bilmez çamur olur sonra da kurur. Elbet toprak bir gün yağmurun kıymetini anlayacak ama o gün yağmur asla yağmayacak.....

"Biraz konuşabilir miyiz?"dedi gözlerimin içine bakarken.
"Ne hakkında ?"
"Bizim hakkımızda."dudaklarımdan histerik bir gülüş çıktığında "Sen varsın,ben varım ama biz diye birşey yok İlyas Ege."dediğimde arkamı dönüp gidecektim ki bileğimden tutarak durdurdu beni.
"Lütfen,rica ediyorum..."şaşkınlıkla ona bakarken art arda kirpiklerimi kırpıştırarak yüzüne baktım. Kafamı çevirip Zeynep'e baktığımda bana kabul etmem gereken bir işaret yaptığında İlyas Ege'ye dönerek "Tamam konuşalım."dedim.

Yolun ortasında öylece dikildiğimizin farkına vardığımda "Burada mı konuşacağız?"
"Parkta oturup konuşalım." Zeynep yanıma geldiğinde önden yürümeye başladık. Hava sanki içimdeki kasvetli durumu anlarmışçasına gökyüzünü tamamen kara bulutlar ile kapladığında yağmurun yağacağını anladım. Tam tahmin ettiğim gibi çok fazla zaman geçmeden yağmur damlaları yeryüzüne düşmeye başladı. Adımlarımızı daha da hızlı atarak parka ulaştığımızda kapalı kafe kısmına geçerek oturduk. Zeynep yanıma otururken İlyas Ege'de tam karşımda oturuyordu.

"Ne içersiniz?"
"Birşey içmek istemiyoruz."gözleri bir bende,bir Zeynep'te gidip gelirken "Seni dinliyoruz."dedim.Kafasını çevirip Zeynep'e baktığında onun yanında konuşmak istemediğini anladım ama yinede itiraz ederek
"Kardeşimden sakladığım hiçbir şey yok ,ne konuşmak istiyorsan oda yanımızda olacak."dediğimde
"Peki,tamam."diyerek isteğimi kabul etti.
"Defne ben bir lavaboya gidip geleceğim."
"Zeynep!"beni dinlemeden oturduğu sandalyeden kalkarak lavabo kısmına ilerlediğinde bunu bilerek yaptığını biliyordum. İçime çektiğim sıkıntılı nefes ile İlyas Ege'ye gözlerimi diktim.

"Defne ben... söze nereden başlayacağımı bilmiyorum"gergin olduğu yüz ifadesinden apaçık belliydi."Annem,anneni arayarak bir ricada bulunmuş,rica mı demeliyim onu da bilmiyorum ama.."soluklanmak için cümlesine ara verdiği sırada söze girerek lafını böldüm.
"Kabul etmedim merak etme." yüz ifadesi bir anda değişip kaşlarını çatarak bana baktığında "Anlamadım?"dedi
"Annenin yani Emine teyzenin söylediği şeyi kabul etmedim ve etmeyeceğim."
"Neden?"bu sefer kaşlarını çatan taraf ben olmuştum.
"Ne demek neden ?"
"Neden kabul etmedin,ben kabul edeceğini sanmıştım."
"Ben anlamıyorum İlyas Ege,sen ne istiyorsun,ne olmasını bekliyorsun!"sinirlenmiştim. Ne istiyordu,ne yapmaya çalışıyordu inan hiçbir fikrim yoktu ama bu özelliğinden nefret ediyordum. Söyledikleri hiçbir zaman birbirileri ile tutarlı olmuyordu bir an iyiyken bir an bakmışsın kötü olabiliyordu.Dengesizdi,ayarsızdı,ne istediğini bilmiyordu.

"Kabul et!"

"Anlamadım?"

"Benimle evlenmeyi kabul et!"

Sinirle ayağa kalktığımda oturduğum sandalye geriye doğru düştüğünde gürültülü bir ses çıkardı.
"Bende gelmişim buraya senin mantıklı bir şey söyleyeceğini sanıyorum ama kabahat bende!" kapalı alandan dışarı çıktığımda yağmurun beni sırılsıklam edeceğini umursamayarak hızlı adımlarla yürümeye başladım. Arkamdan geldiğini biliyordum. Bunu hem ayak sesleri hem de bana seslenmesi ile belli ediyordu.