Kim Taehyung, ona söylenilenleri kaldıramaz ve en yakını Jeon Jungkook'a mesajla veda ederek intihar eder. Yalnız bir sorun vardır, intihar ettikten sonra hiçbir şey normale dönemez...
Ne yapacağımızı biliriz bu hayatta. İsteriz, planlarız. Ama asla ne olacağını bilemeyiz. Bu yüzden emin olmamalıydık. Neler olacağını, sonuçları tahmin etmeliyiz en azından. Yoksa acısını en kötü şekilde çekebiliriz. Şimdiki hâlim gibi.
Her an herşey olabilir. Bir kızın odası oje kokar, ertesi gün kan kokabilir mesela. Ya da 3 sene önce yaşadığım olay...
Düşünmeden düşündük, planladık ama sonuçları tahmin edemedik. Hayatımızı mahveden bizdik.
Kalbim ağrıyordu. Her zaman durmadan kalbim ağrıyor, gözlerim doluyor kendiliğinden. Dayanamıyorum bu duruma. Düşününce bile kendimi öldüresim geliyor, yapamıyorum.
Onu özlüyorum, ama artık onu görememek bile aklıma gelince tekrar kalbim ağrıyor, ağlıyorum. Şarkımızı mırıldanıyorum ağlayarak.
"Sanki sonumuzmuş gibi buradan kaçmayı defalarca denedim..."
"Her gün için yeni bir kırmızı daire çiziyorum..."
"Bana 'Bon Voyage' de... "
"Koca gökyüzünün altındayız, Bon Voyage..."
"Kelimelerin olmasına gerek yok..."
"Seni tanıyorum, seni tanıyorum..."
Ağlamaktan gözlerim şişiyor, terliyorum. Kalbim yanıyor, dayanamıyorum. Uyuyorum, onu rüyamda görünce daha fazla ağlıyorum, kötüleşiyorum. Uyuyamıyorum, gözlerim şişiyor. Bu lanet hastaneden, odadan çıkamıyorum. Kimseyi görmek istemiyorum. Tek istediğim o, ama o da yok. Ölmek istiyorum, bembeyaz odada kendimi öldürecek hiçbir şey bulamıyorum. Pencerelere demirler takılmış, kesici aletler götürülmüş. Sürahideki suda bile boğularak ölmeyi denemek istemiştim. Kötüydüm. Çığlıklarımı kimse duymuyordu. Yaşamak bana en büyük ölümdü.
Yıldızlarda, onunla buluşmak istiyordum. Deli gibi ağlayarak ona yalvarıyordum, beni kurtar diyordum. Duyardı beni, değil mi?
Bazenleri anılarımız geliyordu aklıma, sinir krizi geçiriyordum, bağırıyor, ağlıyor ve kapıya vurarak yalvarıyordum insanlara. Gözlerimi her kapattığımda gülümsemesi geliyordu gözlerimin önüne, bebeğim diyişi, öpücükleri, kahkahaları...
Serumlarla yaşıyordum. Hiç bir şey yiyemiyordum. Ne yaparsam aklıma o geliyordu, yapamıyordum.
Neden sevgilim, neden bunu bana yaptın?
Vücudum komple yaralar ile doluydu. Tek yaptığım uzanmak, ağlamak, bağırmak, uykuya dalmak, uyanmak ve tekrar ağlamak oluyordu. Gücüm bile kalmamıştı. Bitmiştim ben. Ölmüştüm.
Bazenleri o silah sesi kafamın içinde yankılanıyordu. O an direkt aklıma geliyordu, onu kucağıma almam, uyandırmaya çalışmam, deli gibi bağırmam... Ardından kollarımda ölündüğünü anlayınca ki isyanlarım...
Güzelim, sevgilim, bebeğim, neden aşkım? Neden ölmeyi seçtin birtanem?
Ben onun yüzünden intihar etmemiştim hâlbuki. Babamın peşini bıraksın diye yalan söylemiştim.
Dedim ya, ne yapacağımı biliriz, ama ne olacağını bilemeyiz.
Kendini öldüreceği aklımın ucundan bile geçmemişti. Mahvetmiştim herşeyi. Öldürmüştüm onu.
Jungkook'umu öldürmüştüm.
Gözlerim kapalı, yaşlar süzülüyordu. Onu her görmek istediğimde gözlerimi kapatıyordum. Ağlayarak açıyordum. Etrafımdan birilerinin sesini duyuyordum ancak kim olduğunu kestiremiyordum.
İnanmıyorum ona. Yalan söylüyor. Muhtemelen yine beni kandırıp bir şeyler içirecek, yedirecek diyorum. Öylece acıyla yüzüne bakıyorum. Ardından yanıma doğru adımlıyor, elini seruma götürüyor. İlacını arttırıyor. Nefeslerim hızlanıyor. Gülümsüyorum. Minnetle yüzüne bakıyorum.
"Bu sana yaptığım iyilik mi taehyung?"
Başımı sallıyorum ağırca.
"En büyük iyilik."
Gidiyor. Gülüyorum. Jungkooka kavuşacağım için mutluyum. Sonunda, sonunda oluyor. Bedenim ölüyor. Kalbim ağrıyor ve hıphızlı atıyor. Bağırıyorum.
"Teşekkür ederim Yoongi!"
Ardından gökyüzündeki yıldızlara bakıyorum. Mırıldanıyorum.
"Geliyorum aşkım, yanına geliyorum jungkook..."
Kısa süre sonra bilincim kapanıyor. Gülümsüyorum hâlâ. Gülümseyerek kendimi ölümün ellerine veriyorum.
-
"Ölürsem, ne yapardın Taehyung?"
"Ölürdüm Jungkook. Ya sen?"
"Seni öldüreni öldürür, sonra yanına gelirdim..."
-
Son...
-
Kötü son olduğunu sanmıyorum. İkisi de birbirine kavuştu çünkü, yıldızlarda.
Fic ile ilgili yorumlarınızı almak istiyorum. Buraya yazın ne hissettiğinizi.
Lütfen kötü son diye sövmeyin bana.
Görüşmek üzere.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
