bon voyage | tk

3

İyi okumalar ¡

|-|

İntihar Akşamı
(En son kavga ettikleri an)...

Kim Taehyung...

Bugün işimiz olmadığı için evde oturuyorduk. Ben koltukta uzanmış telefonuma bakarken, Jungkook odamızda  arkadaşları ile görüntülü konuşuyordu. En sonunda sıkılmış olacak ki suratı beş karış havada yanıma gelmiş ve oturmuştu.

"N'oldu, Jungkook'um?"

"Taehyung, birazdan içmeye gideceğim. Haberin olsun."

Anında kaşlarımı çatmış ve yerimde doğrulmuştum. Yüzümü yüzüne yaklaştırdım ve sordum.

"Küstün mü sen bana?"

Gözlerini bana çevirmiş, gülümsemişti. İki elini yanaklarıma koymuş ve alnımızı birleştirmişti.

"Taehyung'um, izninle biraz içmeye gidebilir miyim?"

Onda birşeyler vardı. Söylediği şeyi boşverdim ve bende ellerimi yanaklarına koydum.

"Sen içemezsin Kook. Doktorun uyarısını duymamıştın herhalde?"

"Başlarım doktorun-"

"Jungkook, içme."

Ellerini çekmiş ve yüzüme bakmıştı. İnadım inattı. Onu bırakmayacağımı biliyordu. Galiba buna sinirlenmişti çünkü bakışlarındaki yoğun öfkeyi hissediyordum.

"Çocuk değilim ben. 23 yaşındayım ve istediğim zaman içebilirim."

"Ama önemli olan sağlığın-"

"Siktiğimin doktoru kafasından uyduruyor Taehyung."

Derin nefes verdim. Uğraşacaktım onunla.

"Kafasından uydurduğu için 5 gün boyunca yoğun içkiden dolayı hastanede yattın, değil mi?!"

Sonlara doğru bağırmamla kaşlarını daha çok çatmıştı. Kalbim hıphızlı atmaya başlamıştı. Onunla kavga etmek istemiyordum ama çocuk gibi inat yapıyordu.

"Sonuç olarak birşey olmadı bana, olmaz da! Abartma artık şöyle şeyleri Tae!"

Dişlerimi sıktım ve başımı eğdim. Başımı eğmemin ne anlama geldiğini gayet iyi biliyordu.

"Abartmıyorum ben."

"Bana bak Taehyung."

"Siktir git, Jungkook!"

Jungkook, çenemi tutmuş ve kaldırmıştı yüzümü. Kızarmış gözlerimi görünce göğsü inip kalkmıştı.

"Şimdi ben gidiyorum, sen de endişelenmeden oturuyorsun evde."

Elini çektim ve hızla yerimden kalktım. Gitmeden yüzüne son bir kez baktım.

"Kimse sana benim gibi sahip çıkamaz, Jungkook. Ben olmasam şu an ölmüştün bile ama hâlâ nankörsün."