Kesik izi

3. Bölüm

ADAM OLAMAYACAĞI YÖNÜNDEKİ KUVVETLİ İDDİALARI KANITLARCASINA DÜZENSİZ GİDİYORDU HAYATI.

3 Bölüm; Kendi düşen ağlamaz

𒆜

Soğuk suyu kapattıktan sonra kabinden çıkarak havluyu belime dolayıp banyodan çıkıp yatağın üzerindeki iç çamaşırını giydikten sonra siyah kot pantolonlu giyip havluyla saçlarımı kurulayıp siyah kazağı üzerime geçirdim.

Yıllardır kullandığım eski saati bileğime takıp şarja takılı telefonu alarak odamın kapısını açıp, merdivenlerden inmeye başladım.
On katlı bir apartmanın çatı katında yaşıyordum. Alt kata salon mutfak varken üst kata yatak odası ile banyo vardı küçük korku evlerini aratmayan bir eve sahiptim.

Mutfak ile salon bir birilerinden ayrılmıştı açık mutfak kapısından içeri girince karşılaştığım manzarayla yüzüm tiksintiyle buruştu. Belki de aylardır yıkanmamış bulaşıklar tezgahın üzerinde duran çürümüş yemekler içecek şişleri ve yerlerdeki çöpler burda bir bardak su bile içilmez anasını satayım.

Mutfağım içler acısı durumdaydı bu manzaraya daha fazla bakmaya dayanamayıp mutfaktan çıkıp salona doğru yürümeye başladım. Salonda duvar monte edilmiş televizyon sarı renkte bir çekyat tek vardı öğrenci evi anca bu kadar oluyordu Türkiye şartlarında iç geçirdim.

Balkon kapısını açıp masanın üzerindeki sigara paketini çakmağı alıp cebime koydum. Kapıyı kapatıp salondan çıkıp hole girip ayakkabılıktan siyah botları alıp giydim. Öylesine yere atığım deri ceketi yerden kaldırıp silkeledim.
Kapıyı açıp anahtarı yerdeki paspasın üzerine fırlatıp kapıyı çekip kapattım.

Eve hırsız girse benim evime denk geldiği için kahrından yataklara düşerdi, belki de iyilik olsun diye mutfağı bile temizleye bilirdi bu düşünceyle sırıtma ya başladım.
Asansör kullanmak yerine merdivenleri kullanmak en mantıklı olandı sikik asansör her kata durduğu yetmezmiş gibi birde yavaş hareket ediyordu insana sinir krizi geçirtirirdi.

Bir elimi cebime sokup ıslık çalarak merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Arka cebimi yokladım cüzdan yerindeydi tekrar on kat yukarıya çıkmayı göze alamazdım. Bacaklarım hafif sızlıyordu sonunda basmaklar bitince demir kapıyı iterek açtıktan sonra dışarıya çıka bilmiştim temiz havayı içime çektim.

Apartmanı ardımda bırakarak yürümeye devam ettim. Bu mahalle nezih bir yer değildi boka batan insanların meskeni haline gelmişti ve tekin insan bulmakta çok zordu yaşlılar bile tehlikeliydi buraya düştüğüm ilk gün başıma hiç hoş şeyler gelmemişti o günü hatırlayınca yüzümü buruşturdum.