Aile kurgusu-Erkek versiyon
"Yıkılan sadece
hayallerim değil bendim de..."
Umut insana korkunç şeyler yaptırabiliyor..
•Kitabımda reklam yorumu istemiyorum! Yapanları siliyorum ve engelliyorum!
Başlangıç: 21.01.2024
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KESKİN BİR BIÇAK OLMAK İÇİN, ONLARCA ÇEKİÇ DARBESİNİ YEMEK LAZIM.
11 Bölüm; Güvensizlik duygusu
𒆜
"Sadece bilek gücüyle ve zekanızı ile düşmanınız alt edemezsiniz."
"Şimdi silahı al eline bakalım." dedi bileğimden tutup avucumun içine mat siyah rengindeki silahı sıkıştırırken. Elime koyduğunda babamın silahlarını birkaç kez elime alsamda yinede ağırlığını hesaplayamadığım için elim bir milim kadar aşağıya düştü. Bunu fark etmemesini umdum.
"İlk önce güzelce tutmayı öğren, ölü bir fareyi tutuyormuş gibi davranma." dedi bileğimden tutup diğer eliyle de parmaklarımı oynatıp silahı daha düzgün bir şekilde tutmam için hareket ettirdi.
İşaret parmağımı tetiğin olduğu kısıma koyarken, kolumu biraz kaldırıp silahın nasıl durduğuna baktı. Sanırım tutuşumu beğenmişti, gülümseyerek geri çekildi.
"Evet, güzel.. Şimdi şişelere doğru dön. Atış yapmanı istiyorum." dediğini yapıp şişelerin olduğu yere doğru döndüm. O hâlâ bileğimi tutuyordu.
"İlk başta sakin ol. Kabzayı iyi kavra, tedirgin bir şekilde tutma." elimi biraz kaldırıp şişelerin olduğu yere çevirdi.
"Hedefini gözünden ayırma, elin titremesin." dedi ve bileğimi bıraktı. "Şimdi nefes al, ama nefesine dikkat et. Çünkü nefes alışverişlerin kolunu oynatabilir.." çenesi ile silahı işaret edince silaha döndüm.
Dediği her şeyi yapıp bir gözümü kapattım. Elimin titremesine engel olamıyordum. Bir şişeye ateş ettiğimde değmedi, tedirgin olunca geriye kalan üç şişeyede isabet etiremeyince ona döndüm. Kafasını sağa sola yatırdı.
Abim piyona dersi almaya başlamıştı ve biz bunu babamdan saklamıştık ama o bir şekilde öğrenmiş akşam eve geldiğimizde abimin parmaklarını kırmıştı beş parmağı kırık olmasına rağmen silahı benden daha iyi tutuyordu ve hedeflerin hepsini zorlanmadan vurmuştu.
Babam birden kolumdan tutup beni çekiştirip götürmeye başladı. Siktir bunun olacağını bilmem gerekiyordu yutkundum ama boğazımda ki yumru gitmedi. Ortadaki kırık şişenin önünde durunca omuzumu tutup beni çevirdi. Abimin önünde duruyordum silahı bana doğrultumuştu başımın üstüne şişeyi bırakınca beni neyin beklediğini anladım.
Parmakları kırık hedefi tuturamaz. "Sabit dur." Söylemesi kolaydı gel de sen dur piç kurusu hareket etmedim ki edecek durumda da değildim. Cam gibi parlayan maviler bana kilitlenmiş durumdaydı. Dudaklarımı oynatarak "Yapma." Dedim ama bunu görebileceğini zannetmiyorum.
