Bir Mercan Hikayesi

Bölüm 1

Sabah yine kavga sesleriyle gözümü açtım. Yine babam ve annem bir konuda tartışıyorlardı. Şaşırmamıştım çünkü her sabah bizim ev böyleydi. Zor da olsa yataktan kalktım ve salona doğru yürümeye başladım. Annem babama bağırıyordu

"Sen ne saçmalıyorsun senin yediğin boklar yüzünden kızımı millete satamam ben kendine gel Cavid!

"Ne satması ya" dediğimde gözler benim üzerimdeydi. Annem hemen tedirgin yüzünü düzeltti ve mutlu bir gülümsemeyle yanıma geldi.

"Aaa benim canım kızım uyanmış mercan hadi sen git hazırlan bugün okulun var zaten." Annem konuyu dağıtmaya çalışıyordu ve bu her halinden belliydi.

"Anne soruma cevap ver ne satması"
Diye sordum. Annemin az önce gülümseyen yüzü düştü ve nefret dolu bakışlarıyla babama baktı

"Senin bu kahrolası baban yine kumar oynadı ve Mardin'in en büyük aşiretine 50 milyon lira borçlandı"

Ne diye bağırdığım da sinirle babama bakıyordum. Babam küçüklüğümden belli kumar oynardı ve her seferinde bizi borca sokardı. İki yıl önce bir daha oynamayacağına söz vermişti ama tekrar oynamıştı sözünde her zamanki gibi durmamıştı."

"Hani söz vermiştin, hani bir daha oynamayacağına söz vermiştin baba! yine niye oynadın. Biz bu parayı nasıl ödeyeceğiz baba nasıl."

"Ödeyebiliriz kızım bir çaresi var"

"Ne çaresi baba Allah aşkına nasıl ödeyeceksin bu parayı gökten mi gelecek bu para sana"

Annem aramıza girdi ve kıpkırmızı olmuş gözlerini gözlerime sabitledi.Ellerimi tuttu derin bir nefes aldı

" Çare sensin kızım"

" Anne ben ne yapabilirim"Annem derin bir iç çekti ve

" Seni borç karşısında gelinleri olarak istiyorlar mercanım" Duyduklarım karşısında şoka uğradım gözlerim doldu ve koltuğa çöktüm ağlamaya başladım. Babam yanıma geldi ellerini dizime koydu.

"Canım kızım lütfen yardım et bana hem bak evlenme yaşında gelmişti zaten. Aşiret gelini oluyorsun babandan sana daha güzel bir iyilik olamaz be yavrum."

Babam gerçekten ne saçmalıyordu gerçekten evleneceğim için seviniyordu. Daha fazla kendimi tutamadım ve ağzıma ne geliyorsa söylemeye başladım

" Sen ne saçmalıyorsun be ruh hastası. Ya ben senin yediğin bokları temizlemek zorunda mıyım sen ne evlenmesinden bahsediyorsun. Annemi de beni de mahvettin senin yüzünden bu yaşıma kadar hep çalışmak borç ödemek zorunda kaldım. Sen adam bile değilsin aptal kafa." Ağzımdan çıkanları kulaklarım bile duymuyordu ben babamla nasıl böyle konuşabiliyordum.

Babam öfkeden kıpkırmızı olmuştu sinirden ellerini sıkıyordu gözlerinden alevler çıkıyordu. Beklemediğim bir anda kolumdan tuttu ve odama sürüklemeye başladı annem ne kadar ayırmaya çalışsada başarılı olamadı. Odama geldiğimizde babam kapıyı kilitledi ve beni duvara itti.

"Bak mercan istesen de istemesen de evleneceksin! bunu yapmak zorundasın. Beni düşünmüyorsan anneni düşüneceksin zamanında ben sana çok iyilik yaptım şimdide o iyiliklerin borcunu ödeme sırası sende aklını başına topla kendine çeki düzen ver Akşama burda olurlar eğer yanlış bir hareket yaparsan seni doğduğuna pişman ederim"

Babam bu söylediklerinden sonra kapıyı sertçe kapatıp odadan çıkmıştı. Yaslandığım duvarın dibine çöküp ağlamaya başladım. Nasıl bir gündü böyle ben ne yaşamıştım. Hayallerim vardı benim ama babam o hayallerimi yıkmıştı ,geleceğimi karalamıştı. İşte şimdi savaş başlıyordu ve kaybeden taraf ben olacaktım hissediyordum.