Bir Mercan Hikayesi

Bölüm 8

Vücudumun titremesiyle gözlerimi açtım. Çok üşüyordum oda çok karanlıktı saat kaçtı bilmiyordum ama büyük ihtimal sabah olmuştu zorda olsa oturduğum yerden kalktım kapıya yöneldim. Baranın beni burdan çıkarması için bağırdım, kapıyı tekmeledim ama kimse sesimi duymuyordu.

"Off Allah kahretsin ne yapıcam ben şimdi"

Kendi kendime söylenerek yere çöktüm,ağlamaya başladım. Bir yandan da dün olanları düşünüyordum. Murat bana yardım edecek tek kişiydi ama şuan ona ulaşmam imkansızdı. Ben çaresizce ağlarken kapı açıldı, Baranın geldiğini görünce birden baranın boynuna atladım. Bu yaptığıma gerçekten bende şaşırmıştım.

"Baran yalvarırım çıkar beni burdan herşeyi yanlış anladın lütfen beni bi dinle"

Baran ona sarıldığımda gerildi ve beni itti.

"Senden dinleyeceğim hiçbir şey yok ben anlayacağımı anladım" Baran tam kapıyı açıp gidecekken önüne geçip deponun kapısını kapattım.

"Hayır Baran dinleyeceksin beni burda bırakamazsın anladınmı bı dinle lütfen"

"Mercan çekil" dediğinde beni hafifçe itmişti ama ben inadımdan vazgeçmedim.

"Baran bak evet ben dün o adamla buluştum sen yokken beni makbule teyzenin telefonundan aradı ve konuşmak istediğini söyledi. Çok önemli diyince gitmek zorunda kaldım. Onun yanına gittiğimde sadece benden özür diledi aramızda bir sıkıntı olup olmadığını sordu olay sadece bundan ibaret baran lütfen çıkar beni burdan"

"Bu muymuş önemli olan bunu telefonda da söyleyebilir hem sen nasıl bana yalan söyleyebilirsin mercan bu konakta kimse bana yalan söylemeye cesaret edemez sen kim oluyorsun da söyleyebiliyorsun"

Ne diyecektim şimdi burdan kurtulmam lazımdı. Elim ayağım birbirine dolaştı.

"Baran b-ben özür dilerim"

Sadece bu kelime çıktı dudaklarımın arasından. Başka bir şey diyemedim merakla barana baktım masum bakışlarıyla bakıyordu bana etkisi altına alıyordu beni.

"İnanıyorum sana mercan ama bir daha asla asla o adamla görüşmeyeceksin"

"Söz"

*

Depodan çıkmış odaya gelmiştim sıcak bir duş alıp üzerimi giyinmiştim ve şimdide balkondan dışarıyı izliyordum. Suçluluk hissi vardı üzerimde barana yalan söylemiştim. Üstelik söz vermiştim. Ama sözümde durmayacağımı çok iyi biliyordum çünkü benim tek şansım murattı ve onu da kaybedemezdim. Bir Umut,bir suçluluk duygusu içinde yüzüyorudum. Ben bunları düşünürken baran odaya girdi. Üstünü değiştirmeye gelmişti sanırım.

"Baran biraz dışarı çıkabilir miyiz birlikte çok sıkıldım"

"İşim var"

"Ben tek çıksam o zaman"

"Aklından bile geçirme"

Madem konaktan çıkmama izin yoktu o zaman başka işler devreye sokucaktık. Hızla odadan çıktım ve konağın önünde ki arabanın arka koltuğuna geçtim iyice saklandıktan sonra baranı beklemeye başladım. Baran arabaya bindi arabayı sürmeye başladı. Yaklaşık bir on dakika boyunca yoldaydık baran hâlâ beni farketmemişti. Ve işte binde bir gerçeleşecek bir olay oldu ve hapşurdum.Baran arabayı durdurup arkaya baktı.

"Mercan!"

İşte şimdi yakalanmıştık hiç bozulmadan saklandığım yerden çıktım ve barana gülümsedim.

"Selam, naber"

"Ne işin var senin burda!"

Gözümü devirerek kapıyı açtım ve baranın yanına ön koltuğa yerleştim. Baran şaşkınlıkla beni izliyordu.

"Konakta çok sıkılmıştım sen de götürmeyince ben kendim geleyim dedim nasıl ama"

"Saçma bu yaptığını ilkokul çocukları yapar biliyorsun değil mi"

Baran her zaman insanları bozmayı severdi,beni sinirlendirmeye çalışıyordu ama ben hiç oralı olmadım ufak bir gülümsemeyle direksiyonda ki elini tuttum.

"Ee nereye gidiyoruz" Baran elime ters bir şekilde baktı ve hızla elini çekti.

"Konağa, bir daha böyle bir şey yapmaya kalkışma"

Arabayla giderken bir ses ötmeye başladı.

"Bu ses ne"

"Kemerini tak"

Kemeri yerinden çıkarmaya çalıştım. Ama sıkışmıştım. Baran kemerle verdiğim savaşı görünce

"Biraz sakin olur musun kıracaksın"

"Öf tamam yemedik kıymetli malını"

"Ya sen her zaman böyle öfkeli misin"

"Sinirimi bozan salak insanlara karşı böyleyim"

"Mercan!" Baran bu lafıma sinirlenmişti.

"Ya sen niye üzerine alınıyorsun ben ortaya attım lafı"

"Daha fazla konuşma istersen" dediğinde saçmaladığımı farkettim. Konağa geldiğimizde birlikte odaya çıktık.

"Üstünü değiştir istersen sonra yemeğe inelim"

"Sen ne ara bu kadar kibar oldun baran koroğlu"

"Mercan sinirlendirme beni"

Beni bozmasıyla sinirlendim ve öfkeyle giyinme odasına geldim. Siyah bir elbise çıkardım. Ne kadar spor bir elbiseye benzese de göğüs dekoltesi oldukça fazla ve gerçekten çok kısaydı. Ama çok sevmiştim bu yüzden tereddüt etmeden giyindim. Odaya geldiğimde baranın sınırlı bakışlarını üzerimde hissettim

"Mercan bu ne"

"Ne gibi görünüyor"

"Git çıkar şunu"

" Her şeyi yasakladığın gibi bunuda mı kısıtlayacaksın Baran"

"Gerekirse evet, şimdi gidip bu üstündekini değiştiriyorsun yok ben değiştirmem diyorsan oda da öylece otur seni böyle aşağıda görmeyeceğim" Baran bunları söyledikten sonra odadan çıkmıştı. Ben ise dediğimi illa ki yapacaktım. Hemen sade bir makyaj yapıp aşağı salona indim

"Afiyet olsun herkese" dediğimde herkes kıyafetime şaşkınlıkla bakıyordu, baranın gözlerinden resmen ateş çıkıyordu. Baranın yüzüne gülümseyip yerime oturdum. Herkes yemek yemeye başlamış sofrada derin bir sohbet vardı. Baran yavaşca kulağıma eğildi.

"Bu yaptığını ödeyeceksin"
Başımı umursamaz bir şekilde sallayıp yemeğimi yemeye devam ettim. Kısa bir süre sonra bacaklarımda bir el hissettim şaşkınlıkla baranın yüzüne baktım. O da bana baktığında dudaklarımı oynatarak yapma dedim. O ise hiç aldırmadan parmaklarını narince bacaklarımda gezdiriyordu. Eli biraz daha yukarı gidince gerildim. Ve elini engellemeye çalıştım. Ama o bacağımı çok sıkı bir şekilde sıkıyordu. Daha fazla dayanamayıp ayağa kalktım. Birden kalkınca herkes bana baktı.

"Kızım noldu yesene yemeğini"

"Ee şey elinize sağlık Nermin teyzecim ben odama çıkayım yorgunum biraz"

Merdivenleri hızla çıkıp odaya geldim . Çok fazla gerilmiştim hemen bir su içip sakinleşmeye çalıştım. Tam o sırada baran elinde makasla odaya girdi ve üzerime doğru yürüdü.

"Ya sen bana ne cüretle dokunursun pis adı herif "

Baran öfkeyle dibime kadar geldi kolumu tutup beni sertçe kendine doğru çekti.

"B-baran ne yapıyorsun" daha cümlemi söylemeden baran elbisenin askılarını kesti ve elbise üzerimden düştü geriye bir tek çıplak bedenim kalmıştı.

"Baran ne yapıyorsun ya defol git odadan hemen" baran yerdeki elbiseyi aldı ve kesmeye devam etti. Elbisenin kesilecek bir tarafı kalmayınca yüzüme fırlattı

"Al şimdi de giy bakalım giyebiliyorsan" baran sinirle odadan çıkmıştı ben de üzerime bir şeyler giyinip kendimi yatağa attım. Gerçekten çok utanmıştım baran bütün vücudumu görmüştü. Gerçekten onunla başa çıkamazdım bunu kabul etmiştim. Ve artık bir tek amacım vardı bir an önce murat beye ulaşıp tüm bu saçmalıklardan kurtulmak...