KATLİAM

10.Bölüm

Selam yeni bölüm geciktiği için kusura bakmayın. Okullar açılmadan biraz daha ilerlemeye çalışacağım inşallah.

Bu benim ilk kitabım olduğu için hâlâ farkın da olmadan yazım hatalarım ve noktalama işaretlerin de hatam olduğunu biliyorum ama en kısa zaman da düzenlemeye alacağım. Şimdi bölüme geçe biliriz.

' Sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz.'
..................

Bu konuyu annem gil ile konuşmuştuk. Tam belli değil ama belki geri dönmezdim. Ne de olsa burada yapacağım hiç bir şey kalmadı. Ve ben buraya gelirken yolda Polat bey arayıp oraya çağırdı beni.

Esat gil şaşkın şaşkın bakıyorlardı bana, böyle bir şey beklemiyor olacaklar'ki ,ben de böyle bir şey beklemiyordum.,

Akif, "Nasıl yani,  geri dönmem derken.?"

"Yani, zaten mesleğimi yapabilir'miyim onu'da bilmiyorum. Orada yaşarım."

Esat, "Gözaltın'dasın biliyorsun demi."

"Evet biliyorum, buradan sonra oraya gideceğim Polat bey aradı."

Barış, "Umarım iyi bir şey için aramıştır."

Kısa konuşmadan sonra Esat'ta gelmek isteyince bende tamam dedim. Ben kendi arabam ile Esat'ta kendi arabası ile gidiyordu. Annemi arayıp haber ettim birazdan geleceğime dahil. Karakola gelince arabayı park edip arabadan inip, içeriye girdik. Birinin bizi yönlendirmesi ile Polat Bey'in odasına girdik.

Polat, "hoş geldiniz, oturun söyle."

Polat Bey'in dediği yere geçip oturduk. Karşıma'da Esat oturdu. Bir süre sessiz kaldık. Polat bizi, Esat Polat'ı, ben de odayı inceliyordum.

Polat, "ben siz tek gelirsiniz diye düşünmüştüm Aylin hanım?"

"Sizden önce Esat'ın yanına uğradım. O da gelmek isteyince birlikte geldik."

Esat, "rahatsız'mı oldunuz?"

Polat, "hayır, sadece garibime gidiyor bu kadar iyi anlaşmanız."

"Eee şey konuya geçsek." Çünkü daha fazla devam ederse kavga çıkacak ve bunun olmasını istemem.

Polat,  "tabi, suçlu olmadığınız ispat edildi. Yani artık gözaltın'da değilsiniz."

Ne, ne ben doğrumu duydum. Sonun'da ispat edildi.

Polat, "şuraya imza attıktan sonra çıkabilirsiniz."

Önüme dosya verdi, ben de hiç beklemeden imza attım. Daha sonra karakoldan çıktık.

Esat, "gidecek'misin Adana'ya?"

"Evet gideceğim, ama belki geri dönerim."

Esat, "numaranı ver bari," bunu dedikten sonra numaramı verdim.

Ondan hiç beklemediğim bir şey duydum.

Esat,  "dikkat et kendine."

"Sende, siz'de dikkat edin."

Bir kaç dakika bir birimize baktık. Sonra ben bir şey demeden arkama dönüp gittim.

Belki dönmemek üzere,
Belki dönmek üzere gittim.
Ama gittim, arkamda birini bırakıp gittim.
Yeni tanıdığım birine bağlanmam normal'miydi?
Onu bu denli düşünmek normal'mi?
İyi de biz iki yabancı'ydık.
Birbirinden nefret eden, çıkarları için konuşuyorduk...

..............

Selam ben geldim. Yorum ve yıldıza basarsanız sevinirim. Bu arada son sahne için daha erken olduğunu düşünebilirsiniz ama ortada daha bir şey yok sadece Aylin'in Esat hakkın da düşündüklerini öğrendik.

Son sahne nasıldı?

Polat hakkında ne düşünüyorsunuz?

Aylin'in düşünceleri sizce nasıl?

Siz nasılsınız?

Diğer bölümler de görüşmek üzere.