Stray Mountain

Ölüm günü

Yaşamaktan zevk almıyorum. Farkındayım hızlı bir giriş oldu.

İsmim Hyunjin. Ailem ben çok küçükken ölmüş. Beni hayata bağlayan hiçbir şey yok. Okula gidip geliyorum sadece. Ama geleceğim umurumda olmadığı için okul da umurumda değil.

Sadece ölmek istiyorum. Yaşamak istemiyorum. İnsan önünü görmeyince yaşamak bile yük olurmuş.

Kimsem yok. Tek bir arkadaşım bile. Gerçi internette tanıştığım garip davranışlı Felix denen çocuğu saymazsam.

Felix ölmek istediğimi biliyor. Onun da benden farkı yok gibi. Mutsuz.. Belki benden fazla bile mutsuz sayılabilir.

Bir gün Felixin mesaj bildirimi ile telefonum titredi

Garip Sarışın
Hyunjin
Bir hesap buldum Twitterda
Bu hafta Cuma günü
Kendi helikopteriyle intihar edecek
Yanına ölmek isteyenleri de
Alabileceğini yazmış
Deneyelim mi
Acısız olur
Tek seferde
Ne dersin?

Felix bilmiyorum ki
Ya sakata gelirsek
Sapık falan çıkarsa

Garip Sarışın
Çıkarsa da döveriz
İki kişiyiz sonuçta

Ya bizi öldürürse

Garip Sarışın
Literally öyle olacak zaten

Off doğru diyosun
Tamam amınakoyim
Gidelim
Hem bu vesileyle seni de
ölmeden evel görmüş olurum
Trajikomik

Garip Sarışın
Doğru diyosun
Daha birbirimizi hiç görmedik
Ama yine de seni kendime yakın hissediyorum
Birlikte ölecek olmak güzel

Keşke farklı bir hayatımız olsaydı Felix
İyi arkadaşlar olabilirdik

Garip Sarışın
Çok geç...
(Görüldü)

Telefonu kenara bıraktım. 2 gün vardı. Ölümüme sadece 2 gün kalmıştı. Hazırlık mı yapsam acaba diye düşündüm. Ama ne yapacaktım ki? Ölecektim eninde sonunda. Yanıma ne alsam da bir önemi yoktu..

....

2 gün boyunca gözümü kırpmadım. Cuma günü Felixle bana söylediği adreste buluştuk. Onu ilk defa görüyordum. Sarı saçları vardı. Ve güneş gibi bir gülümsemesi. Aslında ölüme giden bir insana göre fazla neşeliydi. Bu gülümsemenin solup gidecek olması beni üzüyordu..

İkimizde söylenildiği adreste bulunan helikoptere doğru yola çıktık. Vardığımızda kocaman bir malikaneye kabul ettiler. İçeri geçmeden doğruca arka bahçedeki helikopter pistine yönlendirdiler.

Helikopterden benden biraz daha büyük olduğunu tahmin ettiğim birisi çıktı.

-Biz de sizi bekliyorduk. Sona kaldınız Buyrun

-Siz?

-Diğer ölüme gidenler..

Helikoptere bindiğim zaman içerde 5 kişi daha olduğunu gördüm. Kaslı ufak boylu bir çocuk, ona durmadan sataşan köpek yavrusuna benzeyen başka bir çocuk, sincap gibi yanakları olan bir diğeri ve onun dibinden ayrılmayan kahverengi saçlı soğuk görünümlü başka bir çocuk. Bir de tek başına duran diğerlerinden küçük olduğunu tahmin ettiğim bir çocuk..

Bu kadar kişinin ölümü seçmiş olması beni yaralıyordu. Bu kadar kişi ile birazdan ölecek olmak beni üzüyordu.

Biz helikoptere biner binmez gözler üzerimize çevrildi.

Sincap yanaklı olan:
-Siz de mi ölmek istiyorsunuz

-Yani. Evet bu helikopterde olduğumuza göre.

-Haklısın. Ben Jisung

-Hyunjin ben de

Yanında oturan kahve saçlı:
-Tanışmanıza gerek yok. Birazdan ölcez zaten!

İticiydi. Aynı zamanda soğuktu. Ondan kesinlikle hoşlanmamıştım..

-Seni tanımak isteyeceğimi sanmıyorum zaten!

Felix:
-Boşver Hyunjin

Konuşmamızı bölen helikopterin çalışma sesi oldu. Yavaşça yükselmeye başladık. Bir süre kore semalarında süzüldük. Heyecandan kalbim ağzımda atıyordu.

Yaklaşık yarım saat uçtuktan sonra helikopterin sahibi arkasına dönüp konuştu:

-Düşüşe geçiyoruz

O anda bir ses yankılandı tüm helikopterin içinde

-BEN ÖLMEK İSTEMİYORUM!

Ayyy yeni fic yazdımmm. Fikir aklıma gelince hemen ilk bölümü atmak istedim.

Severseniz devamı gelecek. Yorumlarınızla belirtin lütfen 🥹🥹

İyi okumalaaar ❤️