Stray Mountain

Mahsur kalmak

Kimse görmeden mağaradan çıktım ve Minhonun ilerlediğini gördüğüm yoldan ilerlemeye başladım.

Çığ tehlikesine karşı yavaşça seslendim

-Minho

Ses yoktu. Artık iyice uzaklaşmıştım mağaradan. Nereye gitmiş olabilirdi? Hava artık iyice kararmıştı. Akşam olmuştu ve ortalıkta yoktu. Tek başıma olduğum için korkuyordum üstelik.

Bir kez daha seslendim

-Minho!

Bu kez kısık bir ses duyuldu.

-H-hyun-jin y-yar.. y-yardım e-et

Sesin nerden geldiğini anlayamadım önce. Sonra aklıma gelen şeyle korkuyla ilerledim ve aşağı baktım. Minho bir dalda asılı şekilde duruyordu. Dünya durmuştu bir anlığına. Aklımı kaybettiğimi sandım. Hemen kenardan kalın bir dal parçası alarak ona doğru uzattım.

Onu çekerken kendim de kaymayayım diye bedenimi bir kayaya yasladım.

-Minho tut bunu!

-Hyunjin.. Sen beni çekemezsin..

-Minho tut dedim

-Eğer çekemezsen bırak düşeyim. Benimle birlikte düşmeyeceksin

-Tamam sadece tutun bu dala! Ne olursun!

Dediğimi yaptı ve dalı tuttu. Ağırlığı dala biner binmez tüm vücudum önümdeki taşa yapıştı. Ellerim çok acıyordu. Eğer Minho hemen çıkmayı başaramazsa ikimiz de ölecektik..

-M-minho.. H-hadi..

-Hyunjin dalı bırak!

-Hayır! HADİ!

Var gücüyle tutundu bu kez. Kendini yukarı doğru iteleyip arkasında durduğum taşı tuttu. Taşı tutar tutmaz ellerini tutup kendime çektim onu. Dizlerimin önüne yığıldı.

Az önceki yaşanan anın etkisiyle kollarımı sımsıkı sardım boynuna

-DELİ MİSİN SEN! NASIL O HALE GELDİN?

Hala kollarımdaydı. Yavaşça başını kaldırdı ve yüzüme baktı.

-Asıl sen deli misin? Ne işin var burada? Ya sen de ölseydin?

-Umrumda değil. Benim yüzümden bu hale geldin. Özür dilerim Minho.. Çok özür dilerim..

Tekrar kollarımı boynuna doladım. Bu kez hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Yavaşça doğruldu. Yüzümü ellerinin arasına aldı.

-Hep böyle ağlak mısındır sen?

Burnumu çekerek konuştum.

-Bilmem.. Şimdiye kadar uğruna ağlayacak kadar değerli bir şeye hiç sahip olmamıştım.

-Ben uğruna ağlayacak kadar değerli miyim?

-Ben sana sahip miyim?

-2 günde kimse bana sahip olamadı şimdiye kadar.

-2 günde kimse uğruna ağlayacak kadar değerli olmadı

-Zor birisin Hyunjin. Ve kötü olan yanı ne biliyor musun?

-Ne?

-Ben zoru severim..

Dedikleri kalbimin teklemesine neden oluyordu. Daha fazla konuşacak  gücüm yoktu ve  üşüyordum.

-Minho.. Üşüyorum mağaraya dönelim

-Gidelim hadi

Minho kalkmaya çalıştı ama başaramadı. Ayağını tuttu ve acı içinde kıvrandı. Botunu çıkarıp baktığım zamn bileğinın kesilmiş olduğunu gördüm.