Sasuke babasının takdiri ve klanının saygısını kazanmak için hazırlıklara başlamıştı bile. Sasuke'nin tüm bu hazırlıkları sadece bunun içindi. Kral ile hiçbir sorunu yoktu. Sorunu ailesi ileydi ve bu sorun kralın ölümü ile son bulacak idi.
Yanına bir ok, ve her ihtimale karşı kunailer almayı unutmamıştı. Saldırıyı uzaktan halletmeyi planlıyordu. Çünkü onca kişi arasında doğrudan saldırmak,hem aptalca hemde, kendi aleyhine olurdu.
Sasuke bilerek bu günü seçmişti. Kral sıklıkla dışarı çıkmazdı,fakat bugün onurlu savaşçıları onurlandırmak için,onur madalyası takma günüydü.
(Ne çok onur kelimesi var)
Bir çok insan ve deneyimli savaşçı orada olacaktı. Fakat bu Sasuke için pek büyük bir sorun değildi. Nede olsa beta olarak kılık değiştirmiş bir omega olarak,bir çok eğitim almış ve bugünlere kadar gelmişti. Hiçbir sorun çıkmaz ise suikast mükemmel bir şekilde tamamlanacaktır.
Vakit daralıyordu. Sasuke'nin biran önce şehir meydanına varması gerekiyordu. Klanın etrafı büyük bir duvar ile çevriliydi. Bu duvar onları şehirden ayırmak için kurulmuştu. Kısacası şehrin içinde küçük bir köydü. Yanlız bir farkı vardı,emirleri kraldan değil de klan liderinden alırlardı. Ve bu onları daha tehlikeli yapıyordu.
Sasuke,elini kolunu sallayarak duvarların önündeki nöbetçilerin yanına kadar gelmişti.
"Hop! Sırtındaki ok ve yay ile nereye gittiğini sanıyorsun." Kapıdaki nöbetçilerden biri,elini uzatarak Sasuke'yi durdurdu.
"Sadece dışarı çıkıp bir kaç hayvan avlayacağım o kadar."
"Olmaz git buradan."
Sasuke kafasını olumlu anlamda sallayıp geriye doğru gitmeye başladı. Bazen nöbetçiler saçma sebeblerden dolayı,klan üyelerinin silahlar ile dışarı çıkmasına izin vermezdi. Fakat Sasuke bu kadar çabuk pes etmeyecekti.
Sasuke gözden kaybolduktan bir süre sonra,nöbetçiler kapının yakınlarındaki çalılıkdan bir ses geldiğini duydular. Her ihtimale karşı ikisinden birisi oraya doğru geldi.
Bir müddet arkadaşının gelmesini bekleyen nöbetçi,arkadaşı gelmeyince korkmaya başladı. Görev yerini terk etmek istemeyen nöbetçi uzaktan arkadaşının adını seslendi.
"Gadooo!"
Birkaç kez ismini haykırdı. Fakat ne bir ses nede seda vardı. Adam arkadaşının bulunduğu yere doğru,tedbirli bir şekilde ilerledi.
Bir adım attı,sonra bir adım daha. Ve daha sonra boynuna vurulan bir darbe ile acı içinde yere yıkılırken,bunun bir tuzak olduğunu anlaması ile gözlerini kapattı. Ve vücudu taze toprak ile buluştu.
Bu sayede Sasuke hiçbirşey olmamış gibi yoluna devam ettiği sırada,bir ses durmasını sağladı.
"Hey Sasuke!"
Bu ses tanıdık.
"Obito."
"Nereye gidiyorsun böyle."
"Bu seni hiç ilgilendirmez."
Obito meraklıydı,Sasuke'nin nereye gittiğini öğrenmeden onu bırakmaya hiç niyeti yoktu.
"Bak eğer gittiğin yere benide götürmezsen,seni babana söylerim.
Sasuke sinirle arkasını döndü.
"Çocukmusun sen Obito."
Obito,pis bir gülüş ile sırıttı.
"Ahh...peki gel ama,bana yük olma."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kralın gözdesi/NaruSasu
Fiksi Remaja"Hareminizdeki, o kadar omega ve cariye varken, neden bana bu kadar takıntılısınız?" Naruto, birden duraksadı. Sonrasında ise, jilet gibi keskin hatları olan, pürüssüz dudağı hafif bir tebessüm ile karşılık verdi. "Bırak cariyeyi, haremim bile yok."...
