Şifam

1.Ɓölüm

Ƙendini işine adamış bir kadındım.Babamın yönettiği timde doktorluk yapıyordum ve bu beni boğuyordu.Babamın emirleri altında yaşamak sıkıntılı bir hale dönüşmeye başlamıştı.

İnsanlara şifa veriyordum ama unuttuğum bir nokta vardı.Bana kim şifa verecekti?

Flashback-
"Baba yeter artık!Nereye atanacağımı sana sormayacağım!"
"Kes sesini!Oraya gidersen sana hakkım helal değil bunuda böyle bil."
"Baba..yapma artık ben yetişkin bir kadınım kararlarım beni ilgilendirir."
"Mutlu olacaksan git kızım.Ama döndüğünde arkanda bir baban olacakmı bunu bir düşün."
"Öyle olsun Baba."

Arkama bakmadan çıktım.Yetişkin bir kadındım ve kendi kararlarımı verebilecek kadar olgundum.

♧

Şırnak'taki bir otelde konaklıyordum.Atanmıştım ve ilk defa kendi kaderimi kendim çiziyordum.Bunun gururuyla ilk iş günüme hazırlanıyordum.Ben Eflal Kara,26 yaşındayım ve doktorum.Görev yapacağım hastaneye doğru yola koyulacaktım.

♧
Kapının önünde durup nefes alıp verdim.Sakindim,heyecan yapmamam lazımdı.Birkaç gün önceden gelip evrak işlerini halletmiştim sadece odama gidip önlüğümü giyecektim heyecan yapacak bir durum yoktu.

☆☆☆

Vizit atmakla(hastaların durumunu öğrenmek.) işe başlamıştım.Ve sanırım bir kargaşa vardı,evet bir kargaşa vardı.

"Orospu çocuğu!"

Bir asker kim olduğunu anlayamadığım bir adama saldırıyordu,sanırım biraz "gergin" bir ortama düştüm.Ayırmak için koşarak araya girdim.

"Burası hastane,biraz sakinlik rica ediyorum!"
Asker beni dinlemiyordu.Kesinlikle umrunda değildim.Ellerimle durdurmaya çalışsamda bir fayda etmiyordu.
"Beyefendi lütfen durun!"
Asker sinirle adamı yere atıp bana dönüp üstüme doğru gelmeye başladı.
"Bu adamı tanıyormusunda durdurmaya çalışıyorsun?!"
"Ne olursa olsun burası has-"
"Bu adam benim askerimi şehit etti anladın mı!"
"Bakın acınızı anlıyorum,fakat burada hastalar var onların sağlı-"
Sinirle üstüme gelmeye devam etti.Öküze bak!,laftan anlamıyormuydu.
Arkadan bir asker gelip onu benden uzaklaştırdı.Ne yaşıyordum ben böyle?
Hızla yere fırlattığı adama doğru ilerledim.Yarası keskin duruyordu ve biz yemin ederken hasta ayırt etmeksizin bakmak zorundaydık.

Yine aynı asker o adama baktığımı görünce bağırmaya başladı.Sabır diliyorum Allah'tan.
"Sen onu tedavimi ediyorsun lan!"
Askerler onu tutmaya çalışsada anlamsız kalıyordu çünkü üstüme gelmeye çoktan başlamıştı.
"Bakın son kez söylüyorum,benim görevim insanlara yardım etmek."
"Sen bu piçe yardım edemezsin!"
Dediği anda kendimi yerde buldum.Bu adam beni itmişmiydi?