@gökalp-Burada çok fazla tanıdığın yok sanıyordum.
@eflalim-Yok zaten bugün tanıştık.
@gökalp-Anladım,uyuyorum ben iyi geceler.
@eflalim-Görüşmeden mi?
@gökalp-Sabah konuşuruz.
@eflalim-Peki.
Telefonu kapatıp duşa girdim,belki sıcak su iyi gelirdi.
♡☆
Uykuya tam dalmışken kim kapıyı alacaklı gibi çalıyordu yine? Sinirle ayağa kalkıp delikten gördüğüm kişiyle şaşırmadım. Kısık sesle kendi kendime sövdüm,sülük ya. Rehberden Gökalp'e tıklayıp aradım,telefon çaldı ama açmadı.
@eflalim-Gökalp biliyorum seni kırdım ama şuan kırgınlığın zamanı değil.
@eflalim-Aran geldi yine.
@eflalim-Gökalp korkuyorum.
Hiçbir cevap gelmedi,belki on dakika bekledim ama kapımı hala sapık çalıyordu.
"Eflal!"Diye çemkirmesiyle bardaktan taşan son damla olmuştu,hemen polisi aradım.
Bütün durumu anlattıktan sonra tekrar odama geçip kendimi kilitledim. Çok zaman geçmeden siren sesini duyunca kilitlediğim kapıyı açtım.
☆♡
"Evet memur bey uzaklaştırma kararım var." "Tamam eflal hanım bu gece Aran beyi nezarethane de tutacağız yarın tekrar dava açarsınız." "Tamam."
Gece vakti beni uğraştırıyordu pislik.Gökalp telefonlarımı açmadığı için Poyraz'ı aradım. "Alo,eflal?" "Uyandırdım mı?" "Yani yok uyuyacaktım tam." "Birşey istesem yapar mısın?"dedim utançla,bu saate taksi bulamazdım. "Tabi ki." "Karakolun önüne gelebilir misin?" "Karakol mu?Kötü birşey yok değil mi?"dedi meraklı bir sesle,anlatmak istiyor muydum bende bilmiyordum.
"Yok yani gel anlatırım olur mu?" "Hemen geliyorum." Telefonu kapatıp beklemeye başladım. (20 dakika sonra)
Poyraz'ın arabasını görünce durduğu yere doğru yürüdüm,Gökalp'e çok kırılmıştım,sırf bir erkekle gördü diye mesajlarıma bakmamıştı. "Hadi arabaya bin üşümüşsündür bu saatte."dedi düşünceli bir sesle. "Tamam."
Arabaya bindiğimde son bir umutla mesajlarıma baktığımda Gökalp'ten mesajlar vardı.
@gökalp-Özür dilerim.
@gökalp-Allah belamı versin ki uyuyordum.
@gökalp-Güzelim nolur bak endişeleniyorum.
@gökalp-Kafayı yiyeceğim!
@gökalp-Lütfen iyiyim de.
@eflalim-Sorun yok karakoldaydım.
@eflalim-Eve gidiyorum şimdi.
Ben mesaj yazarken Poyraz bana bakıp konuşmaya başladı. "Sevgilin merak etmiştir seni,ona götüreyim istiyorsan." "Çok mahcup ediyorsun beni." "Ya saçmalama arkadaşlar bugünler için var da,sen bana buraya neden geldiğini anlatamayacak mısın?" "Uzun hikaye,eski sevgilim sapık gibi benim kapıma gelip duruyor." "Dahasını yapmadı değil mi?"
O an boğazıma bir yumru oturdu,konuşamadım. Olanları sindirememişken birine nasıl anlatacağımı bilmiyordum. "Yapmasaydı keşke." Arabayı durdurup bana dönünce hafif gözlerim doldu. "Eflal yapma." "Daha konuşmasak?" "Pislik."
Telefonuma gelen bildirimlerle gözyaşlarımı sildim.
@gökalp-Evden çıkıp yanına geliyorum.
@eflalim-Gelme ben geliyorum,konum atsana.
@gökalp-Konum.
Attığı konumu Poyraz'a gösterdikten sonra yol boyunca konuşmadık. "Teşekkür ederim gece gece seni de uykundan alıkoydum." "Her zaman arayabilirsin." Gülümseyip arabadan indim,yavaş adımlarla lojmana girip Gökalp'in dairesine ilerledim.Beni tanıdıkları için sormuyorlardı artık. Kapıyı yavaşça çalıp beklerken hemen açıldı. "Eflal çok özür diler-"demesini beklemeden sarıldım.
☆♡ (Poyraz'ın anlatımıyla.) Ilk başta tereddütte kalsam da onun çocukluk aşkım Eflal olduğunu anlamam zor olmadı,hiç değişmemişti. Ondan sonra kimseyi sevmemiş,ilgi bile duymamıştım.Bütün çocukluğumuz beraber geçmişti,haliyle onu ilk gördüğüm andan itibaren duygular beslemeye başlamıştım.
Şimdi yıllar sonra görünce o duygular tekrardan alevlendi.
Sevgilisi olduğunu bildiğim bir kadına ilgi duymam aptallıktı fakat o kadar güzel saçları,gözleri,kalbi vardı ki aşık olmamak elde değildi. Bu düşüncelerimi susturamıyordum,annesi babası olmadığını biliyordum.Onu korumak istiyordum,ihtiyacı yoktu ama onu yanlız hissettirmemek için elimden geleni yapacaktım.
Tabi ki önce onu taciz eden o pisliği içeri tıkayacağım.Keşke bu kadar iğrenç bir durumu yaşamadan önce onunla tanışsaydım. Sevgilisini anlatırken içim acımıştı,çünkü güzel bir başlangıç olduğunu düşünmüştüm. Fakat sevgilisi olan bir kadına ilgi duyacak kadar şerefsiz değildim,tabi ki yine her zaman yanında olacaktım ama bir abi- kardeş edasıyla.
Telefonu kapatıp karakola doğru yol aldım,bu işin peşini bırakmayacaktım.
♡☆ (Eflal'in anlatımıyla.)
"Özür dilerim..özür dilerim."dedi iki saattir söylediği gibi. "Gökalp yeter özür dilemene gerek yok."dedim bıkkınlıkla. Beni iyice sıkıp sarmaladı,bu hali hoşuma gidiyordu ama endişe duyulacak birşey yoktu,onu suçlamıyordum.
"Masum masum bakma bana,tutamam kendimi."dedi fısıldar gibi. "Ne olur mesela."anlamamazlıktan gelmek onu sinirlendirmeye yeterdi. "Güzelim,yavrum zorlama beni." Biraz yaklaşıp aramızda bir,iki santim bıraktım.Konuşursa dudaklarımız birbirine değecekti. Dudağında çarpık bir gülümseme oluşunca bende gülümsedim.
Dudaklarını usulca bana yaklaştırınca içimde birşeyler kıpırdadı. Hızlıca utanarak başımı çektim. Kendimi geri geçip hızlıca ayaklandım,ne yapsam da kaçsam diye düşünüyordum. "Ben gideyim galiba yani sonuçta yarın iş var dimi." "Bu saate?"dedi hafif sırıtarak.Ne sırıtıyorsun ki yani utandık sonuçta. "Biliyor musun saat Londra'da üç saat gerideymiş.."dedim konuyu aşırı saçma bir şekilde değiştirerek. "Öylemiymiş." "He valla öyleymiş."
♡☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
