Sadece Arkadaş/Kerem Aktürkoğlu

*5*

Telefonum çalmaya başladığında gözlerimi açtım ve komidinin üzerinde duran telefonumu aldım, ekranına baktığımda Kerem arıyordu

"Efendim" dedim uykulu sesimle

"Bir dakika sen hâlâ uyuyor musun yoksa?" dedi Kerem "kızım seni almaya geliyorum ben, kalk hadi!"

Hızlıca yattığım yerden kalktım ve telaşla konuşmaya başladım

"Ya ben çok özür dilerim, hemen giyinip aşağıya geliyorum!" dedim ve dolabın önüne geçip kıyafet aramaya başladım

"İrem sakin ol, daha evimden yeni çıktım, hem evinin önünde olsaydım bile beklerdim seni" yüzüme bir anda gülümseme yayıldı

"Teşekkür ederim, gelince haber ver bana" dedim, Kerem de benimle vedalaşıp telefonu kapattı,

hızlıca dolabımdan yüksek bel siyah  pantolon ile Siyah bir crop çıkarıp giyindim, crop çok kısa değildi ve rahatsız etmiyordu

Saçımı taramak için tuvalete girdim, saçımı taradıktan sonra düzleştirdim ve tekrardan odama gittim

Makyaj masamın önüne geçip kendime baktıktan sonra makyajımı yaptım, üzerime de siyah gömleklerimden birini geçirdim fakat düğmelerini takmadım

Komidinin üzerinde duran çantamı da koluma taktıktan sonra yavaşça evden çıktım, o sırada çantamda duran telefonum çalmaya başladığında, Keremin aradığını anlamıştım

Telefonumu çantamdan alıp ekranına baktığımda şaşırmıştım çünkü Kerem değil Ziyech arıyordu, tereddütle telefonu açıp kulağıma götürdüm

"Efendim Ziyech"

"İrem günaydın" dedi, samimi sesi kulağımdaydı  "diyorum ki bugün bir yerlere mi gitsek?"

Kerem ile gideceğimi söylemeli miydim?

"şey Ziyech, çok isterdim ama başka bir randevum var, yarın antrenmanlardan önce bişeyler içmeye gidebiliriz ama"

"Tabii ki olur da, kiminle randevun var?" ne diyecektim ben bu adama şimdi? Takım arkadaşın ile kahve içmeye gidiyorum diyemezdim herhalde

"Oda arkadaşım ile birlikte AVM'ye gideceğiz" dedim, kendimi büyük bir yalancı gibi hissediyordum

"Öyle mi? o zaman yarın görüşürüz" deyip telefonu kapatmıştı, ekrana tekrardan baktığımda Keremin 2 kere aradığını gördüm, hızlıca asansörden inip çıkış kapısına doğru koştum

Keremin arabası apartmanın tam önünde duruyordu, gülümseyerek yanında duran boş koltuğa oturdum ve Kerem'e döndüm

"çok özür dilerim, Ziyech aramıştı da onunla konuşurken senin aradığını görmedim" Keremin kaşları catılmıştı

"Ziyech niye seni sabahın köründe arıyor?" sabahın köründe dediği saat 11.23'tü.

"bişey sormak istemiş" Kerem gözlerini benden çekip arabasını çalıştırdı ve sürmeye başladı

Yaklaşık 15 dakika sonra bir kafenin önünde durmuş ve inmiştik, içeri girip oturmuştuk ve siparişlerimizi verdik

"Kahve seçimin güzel" dedi bana bakarken

"Senin de öyle" dedim gülümserken, gerçekten yakından daha yakışıklı gözüküyordu

Bir kaç dakika sonra kahvelerimiz gelmişti, kahvemden ilk yudumu alırken Keremin sesini duyunca geri çekildim ve onu dinlemeye başladım

"Ziyech ile aranızda bişey mi var?" Şaşkınlığımı gizleyemeyerek Kerem'e baktım

"Seni böyle düşündüren şey ne?" dedim bir anda, Kerem sessizce güldüğünde hâlâ onu izliyordum

"Çok yakınsın onunla"

"Ziyech'in tercümanlığını yapıyorum ve bence gayet normal, Ziyech benim arkadaşım, hem işe başlayalı daha 3 hafta bile olmadı!" dedim sinirle, sesim epey yüksek çıkmıştı Kerem'e karşı, oda bana şaşkın gözlerle bakıyordu

"Tamam, sorduğum soruyu duymamış gibi yapıyoruz" dedi Kerem tekrardan gülerek

*

"Ben kahveleri ödeyip geliyorum, sen beni dışarıda bekle" olumsuz anlamda kafamı salladım

"Ben de seninle geleceğim, niye benim kahve paramı ödüyorsun ki?" Kerem pes edermişcesine ofladı

"Centilmenlik böyle olur kızım" beraber kahve paralarını ödemek için kasanın önüne geldiğimizde cüzdanını çıkardı

Fakat ağzım açık kalmıştı, geçen günlerde aile albümüne bakarken gördüğüm fotoğraf, Keremin cüzdanında duruyordu

Kahve paralarını ödedikten sonra arabaya doğru ilerliyorduk, ama ben hâlâ şaşkındım, çocukluk aşkım gerçekten Kerem Aktürkoğlu muydu?

"Kerem bişey sorabilir miyim?" dedim daha fazla sessizliğimi koruyamayarak

"Sor"

"Cüzdanında bir fotoğraf paylaştı gördüm, o kız kimdi?" dedim Keremi izlerken, Kerem bana bakmıyordu

"Çocukluk aşkım" dediğinde şok olmuştum resmen, benimde ilk aşkım Keremdi ve sevgimiz karşılıklıydı

"Adı neydi?" bu sorumla Kerem gülümseyerek bana döndü

"Adaştınız, onun adı da İremdi" dediğinde yalandan gülümsedim, o kişinin ben olduğumu öğrendiği günü hayal etmeye çalışmıştım o an

Allah'ım bu nedir ya? Neyse bölümü acele acele yazdım o yüzden Yazım yanlışlıkları olabilir,  çok takmayın

Saat gece 03.20 ve ben bu bölümü yazıp paylaşıyorum

Hepinize İyi geceler,

Veya günaydın mı demeliyimmm??