Sadece Arkadaş/Kerem Aktürkoğlu

*20*

"kızım gitmeyin şu Almanyaya, kalın burada işte" havaalanına gitmek için her şeyimizi hazırlamıştık ve yola çıkmak üzereydik

"Anne biz orada yaşıyoruz artık," tuttuğum nefesi verdim "babama onu çok sevdiğimi söylersin"

babam Kerem yüzünden beni kapıdan bile geçirmemişti, onunla konuşmak için çok kez denesem de hiçbir şekilde benimle konuşmamıştı, benden uzaklaşmak için de dışarı çıkmıştı

"Uçağı kaçıracağız İrem" Sudenin sesiyle kendime geldim ve anneme son bir kez sarıldım, Sude de anneme sarıldıktan sonra evden çıkmıştık

Bir taksi çevirmiştik ve havaalanına gitmiştik, uçağımızın kalkmasına 20 dakika vardı ve bir yere oturmuş konuşuyorduk

"Babam gelmedi bile" dedim ruhsuz bir şekilde, karşımda yürüyen insanları izliyordum, gözlerim ağlamaktan şişmişti

"Ben babanı tanıyorsam eğer gelecek bak gör" dolmuş gözlerimle gülümsedim, böyle bir şey olabileceğine inanmıyordum

Yaklaşık 10 dakika sonra uçağa binmek için yürümeye başladığımızda arkadan gelen sesle durdum, ses babamın sesiydi

"Kızım!" Arkamı dönüp babama baktığımda babamın arkasında yürüyen Keremi görmüştüm, Kerem'e çok dikkat etmeden babama koşarak sarıldım

Babamdan ayrıldım ve konuşmaya başladım

"Hiç gelmeyeceksin sandım" dediğimde Kerem de yanımıza gelmiş bizi dinliyordu

"Kerem ikna etmeseydi şuan burada değildim, her şey onun sayesinde" gözlerim Kerem ile buluşunca buruk bir gülümseme ile Kerem'e baktım, yanımda duran Sudenin konuşmasıyla gözlerimi ona çevirdim

"Gitmek zorunda değiliz İrem" gözlerim tekrardan Kerem ile buluşunca 'lütfen gitme' der gibi bakmıştı bana, gitmek istemiyordum ama durmakta istemiyordum

"Kerem bana her şeyi anlattı İrem, eğer hâlâ seviyorsan karşında ben durmam" dedi babam, kalbimi dinlemeliydim sanırım, çünkü kalbim hâlâ Kerem diye atıyordu

"Affettim" dedim Kerem'e bakarak, Kerem anlamamış gibi yüzüme bakıyordu

"Kimi?" diye sorduğunda Sude söze girmişti

"Beni affetti Kerem," dedi dalgaya vurarak "tabii ki seni affetti"
Keremin yüz ifadesini gördüğümde kendimi gülmemek için zor tutuyordum

"baba iznin olursa sarılayım mı İrem'e?" diye sordu Kerem babama, bir dakika baba derken?

"yok, benim gözümün önünde değil, düşün önüme de gidelim" babam önden yürümeye başlayınca Kerem'e doğru yaklaştım

"babama niye baba diyorsun sen ya?" diye sordum, Kerem hafifçe sırıttı ve elimdeki bavulu aldı, ardından yürümeye başladık

Yaklaşık 1 saat sonra salonda oturmuş konuşuyorduk, annem, babam, Sude, Kerem ve ben vardım, ben hariç herkes çok rahat gözüküyordu, Kerem ile barışmıştık ama geleli bir kelime bile çıkmamıştı ağzımdan ona karşı

"annen ve baban iyiler mi yavrum?" dedi annem, bu nasıl sorulardı böyle ya, adam daha ilişkinin sosyal medyaya taşımasını istemiyordu, annem ise Keremin annesini soruyordu

"iyiler efendim, sizler nasılsınız?" bana hiçbir zaman böyle konuşmamıştı, sinirle kaşlarımı çatıp gözlerimi halıda gezdirdim ve koca bir iç çektim

Sohbet akıp gitmişti, gözlerim Kerem ile buluşunca Kerem konuşmaya başladı

"Bugün kızınızı dışarı çıkarabilir miyim? Yarın maç için ankaraya gideceğim zaten" dedi Kerem, babam tereddütle bana baktı ve sonrasında kafasını olumlu anlamda salladı