Bedenimde kalan son güç kırıntıları yavaş yavaş vücudumu terk ederken bayık bakışlarımı yüzünü tekrardan bana dönen adama çevirdim. Gözlerimdeki yardım çığlıklarını o da görüyordu fakat hiçbir şey yapmıyordu. Sanırım pes etmem gereken noktaya gelmiş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"HANÇER MİSALİ"
Kulun yaratılışında vardır yanılmak.
Üstümü değiştirip sandalyenin üzerine bıraktığım gün sonu raporunu alarak personel odasından çıktım, odanın karşısında olan müdürün odasına ilerledim. Kapının ardından gelen sesler henüz çıkmamış olduğunu gösteriyordu, kapıyı tıklatıp bekledim. ''Gel!'' kulpu yavaşça indirip içeri girdim. ''Tamamdır, döneceğim ben sana.'' telefonu kapattıktan sonra tebessüm etti.
Hala daha konuşmadığımı fark edince beklenti dolu gözlerini yüzüme çevirdi. ''Eşref Bey, kasayı kapattık çıkıyoruz biz.'' elimde tuttuğum raporu masaya bıraktım. Memnuniyetle kafasını salladı. ''Bugün çok yoruldunuz, yarın açılışa gelmeyin, dinlenin öğleden sonra gelirsiniz.''
''Tamamdır Eşref Bey.'' Sevincimi zorla bastırarak iyi akşamlar dileyip odadan çıktım. Zıplaya zıplaya dışarıda bekleyen Ece'nin yanına gittim. Beni gördüğünde sigarasından son bir nefes alıp söndürdü. Tek gözünü kırpıp kafasını n'oluyo der gibi salladı ''Pek mutlu gördüm seni.'' kafamı salladım.
''Eşref Bey yarın açılışa gelmeyin, öğleden sonra gelin bugün çok yoruldunuz dedi.'' duyduğu şeyle gözleri kocaman açılmış sevinçle zıplamıştı. Kahkahalarımız birbirine karışırken koluma girerek yürütmeye başladı. ''Yaşadık desene.'' bugünde mutluluğumuz birdi.
''Bir an önce eve gidip duş alıp uyumak istiyorum.'' hayali bile içimi ısıtmaya yetmişti. ''Ben de ben de.'' bugün haddinden fazla yorulmuştuk. Aklına bir şey gelmiş olacakki aniden bana döndü.
''Ayy bugün n'oldu anlatamadım sana yoğunluktan.'' Heyecanla anlatmaya başladı. ''Kafeye sürekli gelen bir müşteri var, görsen net tanırsın. Bugün bir kadınla kafeye geldi, fazla samimiydi.'' bu kadar heyecanla anlatması devamında ne getirecekti çok merak ediyordum boşuna heyecan yapmazdı. ''Tamam da kadınla olan samimiyeti seni neden bu kadar heyecanlandırdı?'' Sorum karşısında beklemeden konuştu.
''Adam evli evli.'' hala daha inanamadığı sesine yansıttığı dehşet verici tınıdan anlaşılıyordu. ''Bir gör nasıl rahat.'' yüzünü buruşturdu. ''Kadını belinden çekip göğsüne yaslamalar, görmemiş gibi boynundan öpmeler ohoo.'' Son cümlesini elini havaya sallayıp öyle bitirmişti. Açık kalan ağzımı kapatamazken devam etti. ''Yahu adam, her hafta sonu karınla geliyorsun çalışanların hepsi seni tanıyor, hadi hiç korkmadın utanmanda mı yok?!'' hırsla bana dönerek adamı tarif etmeye başladı. ''Kafenin karşısındaki şirkette genel müdür olan adam var ya o işte." Zihnimde beliren yüz şok üstüne şok yaşatırken hatırladığımı belli eder şekilde kafamı salladım. ''Nasıl insanlar var ya.'' kadına çok üzülmüştüm.
''Hatırladım. O adamdan hayatta beklemezdim böyle bir şey, eşine aşık gibiydi.'' Aklıma gelen şeyle duraksadım ''Belki ayrılmışlardır.'' kaşlarını yukarı kaldırıp kafasını iki yana salladı. ''İmkansız daha dün eşiyle birlikte alışveriş merkezinde gördüm, el ele dolaşıyorlardı.'' ellerini kaldırıp tırnaklarını incelerken konuştu.
