Jeon Jungkook yaşadığı hayattan kurtulmak için tüm dans öğretmenlerini kaçırmaya çalışıyordu. Fakat yeni dans öğretmeni, Kim Taehyung sandığı kadar kolay biri değildi.
Diken üstünde geçirdiğim, her zaman ki iğneleyici bakışlar ve sözleri duyduğum birkaç dakikadan sonra babam asıl konuya girme gereği duymuştu.
"Bu sefer bu kadar kolay olmayacak jeongguk."
Bana jeongguk demesini sevmiyordum. Bu isim kimliğimde yazan fakat babama daha sonra çocukça gelen ismimdi, yani sahne için uygun olmayan ismim. Şu an beni bir çocuk olarak gördüğünü belirtircesine bu ismi kullanıyordu.
"İsmim jeongguk değil baba." Bıkkın bir nefes vermişti. Bakamıyordum yüzlerine, dayanamıyordum artık bu bakışlarına.
"Sen hala kendinde konuşma hakkı buluyor musun?!" demişti, babam öfkesini belli edercesine ve ben tekrar susturulmuştum.
"Her neyse birazdan yeni dans hocan gelecek. Onu da bu aptal oyunlarına alet etme sakın."
Edecektim. Ne gerekirse yapacaktım. Başımı kucağımdaki ellerimden çekmeden dinlemeye devam ettim.
"Bay kim diğer hocalarına benzemez. O tanıdığım en sert adamlardan biridir." Nasıl biri olduğunu elbetteki önemsemiyordum. Benim için bu hiç ama hiç önemli değildi.
Babam tekrar konuşacağı sırada kapı zili araya girmişti. Babamın emriyle kapıyı açması için hizmetçilerden biri kapıya doğru adımlamıştı. Annemin sanırım geldi diye mırıldanmasıyla Bay Kim'in geldiğini anlamıştım. Annem ve babam ayaklanınca arkamı dönüp bakma gereği duymuştum.
Ve Tanrı şahit ki böyle yakışıklı birini beklemiyordum.
Esmer teni, bal rengi gözleri ve siyahın en güzel tonu olan, uzaktan bile yumuşacık görünen saçlarıyla tam bir afet duruyordu karşımda. Benden biraz daha büyük olduğunu bana göre yapılı olan vücudundan ve azıcık daha uzun olan boyundan anlamıştım.
Zihnimdeki düşünceleri gözlerimi hafifçe yumarak uzaklaştırdım. Zihnim artık yakışıklılığıyla değil,onu sinir ederek kaçırırken ki haliyle dolmuştu.
Bana göre hiç samimi olmayan bir gülümsemeyle babam ve anneme yaklaşıp selamlaşmışlardı.Ufak bir sohbetin ardından gözleri beni bulmuş ve baştan aşağı süzmüştü. Gözleri benimle biraz oyalandıktan sonra babama tekrar dönmüştü.
"Bu kadar tatlı bir oğlunuzun olduğunu bilmiyordum, Bay Jeon."Dediği şeyle sebepsiz yere utanmış ve kafamı saniyelik bir şekilde kaldırmıştım.
Fakat babamın alaycıl bakışları ardından "öyledir çok tatlıdır benim oğlum"demesiyle tekrar indirmiştim bakışlarımı. Başımı indirmeden önce gördüğüm yüz ile Bay Kim'inde bu imayı anladığını anlamıştım. Belli olmayacak bir ifadeyle bakmıştı bana.
Diken üstünde geçen bir kaç dakikanın ardından yanıma gelmişlerdi. Bu anı ilk kez yaşamıyordum ama ben kendimi sebepsizce daha gergin hissediyordum.Ardından annemin gülümsemesiyle, ki bu gülümseme 'asla bundan kurtulmazsın' temalı bi gülümseyken, artık benimle konuşmaya başlayacaklarını anlamıştım
"Yeni dans hocanla, Bay kim ile tanış." Ardından bizi yalnız bırakmak adına ayaklanmışlardı.
Alışık olduğum ve sürekli tekrarlanan bir senaryo.
Babam gitmeden önce kulağıma "Bu sefer de aynı şeyleri yaparsan seni kimse elimden kurtaramaz jeon" diye fısıldamayı da ihmal etmemişti.
Annem ve babamın gitmesiyle yalnız kalmıştık. Yüzümdeki sebepsiz yere doğan utangaç ifadeyi silip alaylı bir gülüş sunmuştum, karşımda kollarını bağlayıp beni dikkatle izleyen adama.
"Yerinizde olsam boşuna uğraşmazdım." demiştim. Kaşları saniyelik olarak şaşkınlıkla havalansa bile hemen eski haline geri dönüp beni dikkatlice dinlemeye başlamıştı.
"Bay Kim, inanın sizin gibi kendine güvenen hocalarım arkasına bakmadan kaçtı. İkimizde gereksiz yere uğraşmayalım." Kurduğum cümleden sonra kollarını çözüp beni sinir eden bir gülümsemeyle daha çok yaklaşmıştı bana.
"Az önce yüzüme bakamayan utangaç çocuğa ne oldu? Bunlar ailene özel mi yoksa?"
Minik bir kıkırdamayla cevap vermiştim ona. "Eminim onlarda farkındadır dayanamayacağınıza. Sadece bu sefer umutlansınlar istedim."
Alaylı gözlerim tüm yüzümü turlarken, "Kartları açık oynaman hoşuma gitti ama dansı sevdiğini düşünmüştüm. Annen bu işin ustası olarak dansını beğendiğini söyledi." demişti. Bu anlamsız cümlenin içini heyecanla dolduracağını bilmeden.
Annem bunu bana söylememişti. Hatta dans ederken gelip başımda iğrenen gözlerle izlerdi beni. Bunu söylemesi içimde istemsizce minik bir heyecan yaratmıştı.
Annem dansımı seviyordu.
"Neden gülümsüyorsun jeon?" Dediğinde küçük transtan çıkıp eski yüz ifademe geri döndüm. "Uzatmayalım Bay Kim ben sizi uyardım gerisi sizin bileceğiniz iş."
Benden birazcık uzun olan boyu dolayıyla yüzüme biraz daha eğilip "Uyarını dikkate almayacağım, bunlar umrumda değil," dedikten sonra daha çok yaklaşmıştı yüzüme. "Beni diğer hocalarınla bir tutma jeon, bu sefer karşında çocuk yok."
"Kendinize bu kadar güvenirken gitmeniz beni daha çok eğlendirir." diyip ufak bir kıkırtı bıraktım.
"Çok eğleneceğimize eminim, Jeongguk."
^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
