Jeon Jungkook yaşadığı hayattan kurtulmak için tüm dans öğretmenlerini kaçırmaya çalışıyordu. Fakat yeni dans öğretmeni, Kim Taehyung sandığı kadar kolay biri değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
★ ✰ ✯ ☆ ✩ ✵ ༆ ߷ 𖦹 ☢︎︎ ☼︎ ᯽ ✫
Acı böyle bir duygu muydu?
Oysa en iyi ben bilirdim bu iğrenç duygunun yaşattıklarını, hissettiklerini. Bedenimin her yerinde sızlayan morluklar, kulağımın sürekli işittiği acımasızca sözler, içimde hala sessizce büyümeyi bekleyen o çocuk, acıtmamış mıydı canımı?
Acıtmıştı, fazlasıyla acıtmıştı canımı tüm bunlar. Buna bir itirazım olmamıştı hiçbir zaman ya da tanrıya şükrederken yüzümde oluşan sıcak bir tebessüm de olmamıştı yüzümde. Ama hep bilirdim bu acının boş yere olmadığını. Bilirdim, çektiğim acının bedelini sıcak bir evde mutlu hissederek ödeyeceğimi. Yıllardır bunların hayaliyle yaşamıştım, öyle büyümek için heveslenmişti içimdeki çocuk.
Fakat nereden bilecekti ki mutlu olmayı istediğim evin küçük, her yerinde çiçekleri olan balkonlu bir ev değilde iki gözü bir ağzı olan esmer bir adam olacağını?
Bilemezdi.
Tıpkı günlerdir aklımdan çıkmayan dudakların tadını şu an başka birinin tadıyor olmadı gibi, bilemezdi bunu da.
Taehyung üstünde dudaklarına yapışan bedene bakarken en az benim kadar şaşırmış görünüyordu fakat içimde daha önce hiç hissetmediğim bu yangının şiddetini arttıranda buydu zaten. Kapıda dikilmiş, ağlamak için deliren gözlerimle onu izlerken o kızı oldukça zaman geçmesine rağmen hala üstünden itmeyişiydi. Kalbim öylesine acıyordu ki bu görüntüyle, sanki birazdan atmayı bırakacak gibiydi.
Ben mi üzüntüden hayal görüyordum yoksa onlar mı birbirlerinden ayrılmak istemiyorlardı bilmiyordum.
Şaşkınlığını biraz atmış olacak ki üstündeki kızı elleriyle ittirmeye çalışmıştı ama kız o kadar kaptırmıştı ki kendini, Taehyung'u takmamıştı bile. Ardından kapıda öylece dikilmiş beni bulmuştu gözleri. Gözlerimiz buluştuğunda hemen kendine gelmiş, hızlı bir hamleyle fırlamıştı yataktan. "Jeongguk..." demişti, sesinden bile belli olan pişmanlık hissiyle.
Fakat ben kaskatı olmuş, dolu gözlerimle biraz önceki görüntüyü zihnimden silmek istemiştim sadece.
Dudaklarına değen başka dudaklar sanki zararlı bir maddeymişte, onun dudaklarından benim kalbime değerek yakmıştı canımı. Görmüştüm Taehyung'un yüzündeki üzüntüyü, beni gördüğü gibi itmişti o kızı üzerinden ama bu hiçbir anlam ifade edemiyordu benim için. Ben gelmeseydim ona izin mi verecekti?
Sus, demiştim içimde zihnimi bulandırıp duran o çirkin sese. Taehyung böyle bir şey yapmaz, demiştim. Peki o zaman neden deli gibi ağlamak, kalbimi ellerim arasına sıkıştırıp acısının dindirmek istiyordum? Bu kadar büyümüş müydü, benim ona olan aşkım?
Kocaman olmuştu hemde.
Görüş açım içimde büyüyüp duran bu acımasız düşüncelerden dolayı gözyaşlarımla kapanırken gördüğüm son şey Taehyung'un bana doğru gelmesi, sonra da o kızın kolunu tutarak onu durdurmasıydı.
