Nightcore | TK

16•Öperim seni

Gece yaşadıklarımızı aklımdan çıkaramıyordum. Zaten aklımı ve kalbimi yeterince meşgul ettiği yetmiyormuş gibi söylediklerini, sarılışını, her bir dokunuşunu da aklımdan çıkaramıyordum.

Onun kollarında ağlamış olmaktan asla pişman değildim. Hatta bu, bana o kadar iyi gelmişti ki gece zaten geç biten dersimizden sonra gülümsemem yüzümden asla ayrılmamıştı.

Hayatımda ilk defa ağlamak bana bu kadar iyi hissettirmişti.

İlk defa ağladıktan sonra içim huzurla dolmuş, göz yaşlarım canımı o kadar da yakmamıştı.

İlk defa boğazımı düğümleyen bu evde, tavanı bu kadar uzun süre gülümseyerek izlemiştim.

İlk defa aşık olmuştum.

Ve bu ilklerimin sahibi yine Kim Taehyung olmuştu.

Aşkın ne olduğunu bile bilmeden birine aşık olmanın sersemliği üstümdeydi. Aşk ne demek bilmiyordum belki ama kalbimin atışları, onu arayan gözlerim, kollarında huzur bulan bedenim ve daha nicesi... Bunların ne anlama geldiğini bilemeyecek kadar da hayatsız değildim işte.

Bu kadar çabuk kabullenmeyi beklemesem de olmuştu bir kere. Ben ona aşık olmuştum. Kalbime diğerlerinin aksine  tatlı bir sızı daha eklenmişti.

Kabul etmiş olsam bile olamazdı işte. Ona aşık olduğumu asla bilemezdi. Benim gibi birini sever miydi, bilmiyordum ama ben onu tüm kötülüklerden koruyacak kadar seviyordum artık.

Onu, kendi oğullarına bile acıması olmayan ailemden korumak zorundaydım.

Ailem kötü insanlardı. Bunu öz çocukları olarak bizzat biliyordum. Onlar benim mutlu olmama asla izin vermezlerdi. Sanki bir şeyin intikamını alıyorlarmış gibilerdi. Evet, çocukluğumdan beri hep bunun sebebini sorgulamıştım.

Yoktu, bir sebebi yoktu.

Ve çok iyi bildiğim bir şey vardı. Kendi cehennemlerine ortak etmek istedikleri oğullarının, cenneti başka birinin kollarında bulmasına asla izin vermezlerdi.

Taehyung'un bana iyi geldiğini öğrenselerdi eğer onun kötü olması için her şeyi yaparlardı. Şu anda yapmış olduğu iki mesleği aynı anda elinden alır, onu mutlu eden her şeyin önüne çıkarlardı. Böylesine kötülerdi, doğmama sebep olan insanlar.

Ama ne olursa olsun onların kanından bile olsam asla onlar gibi olmayacaktım. Ben bu karanlık odanın tek ışığıydım ve Taehyung karanlıkta kalmasın diye her şeyi yapardım. Her şeyi.

İzin vermeyecektim. Bana zarar verdikleri gibi ona da zarar vermelerine izin vermeyecektim. Aşkımı kalbimin en derin köşelerine gömüp, ikimiz için güzel bir hayat çizecektim.

Taehyung ve ben. Kurduğum hayat sadece hayal olarak kalacak olsa dahi bu hayalle yaşayacaktım.

Ama önce tüm bu hayattan kurtulmam gerekliydi. Ve bunun için kalp ritimlerimin hızlandığını sadece ben bilmeliydim.

Aşkımı kalbime gömecek, bir gün onu gösterebilecek güce gelene kadar kalbimin en güzel yerinde konuk edecektim.

***

Bugün ikimizde okula gitmemiştik. Ve şu anda Bay Kim'in arabasında, sessizce dışarıyı izliyordum. Arada bana kayan bakışlarını fark etsem de arabada büyük bir sessizlik hakimdi.