មុនថ្ងៃពិធីមង្គលការមួយថ្ងៃ
បៀវអង្គុយស្រក់ទឹកភ្នែកពេលដឹងការពិត គេស្មានថាបៃបលគ្រាន់និយាយលេងជាមួយគេនៅមន្ទីរពេទ្យប៉ុន្តែវាជាការពិតការពិតគេសឹងទទួលយកមិនបាន
បៀវអង្គុយយំនៅក្នុងបន្ទប់ចាក់សោរមិនឱ្យអ្នកណាចូលទាំងអស់ ទឹកក៏មិនផឹក បាយក៏មិនញាំ អ៊ំៗមេផ្ទះខំមកគោះទ្វារបន្ទប់ផងអីផងតែបៀវមិនបើកដាច់ខាត
«បៀវ បើកទ្វារឱ្យអ៊ំមក បើមុនអញ្ចឹងអ៊ំខលទៅជម្រាបលោកប្រុសហើយ»
«បៀវចង់នៅម្នាក់ឯង» បៀវស្រែកទៅវិញ សូម្បីគេពិបាកចិត្តយំក៏គ្មានសេរីភាពដែរនេះ
«ចឹងញាំអីតិចទៅ»
«បៀវមិនឃ្លានទេ»
«ហ៊ើយយយយ» សម្លេងដកដង្ហើមធំរបស់អ៊ំមេផ្ទះបន្លឺចេញមក គាត់ដឹងថាបៀវស្លូតបូតតែក្បាលរឹងមិនណយទេ បើថាទេគឺទេហើយទើបគាត់ដើរត្រឡប់ទៅធ្វើការគាត់វិញ។
ក្នុងបន្ទប់
«ហ៊ឹកៗៗៗ ហេតុអីទៅ ហេតុអីជីវិតខ្ញុំជួបរឿងបែបនេះ បៀវចង់ទៅរស់នៅកន្លែងដែលឆ្ងាយដែលគ្មានមនុស្សប្រហែលជាល្អ»
បៀវសំងំយំឡើងហើមមុខហើយមាត់អស់ហើយ គេមិនដឹងថាជីវិតគេនឹងឆ្លងកាត់អីទៀតទេ
បៀវដើរទៅបើកទូខោអាវ ប៉ុន្តែគេគ្មានកាបូបសម្រាប់ដាក់អាវទេ គិតចុះគិតឡើងក៏សម្រេចចិត្តទៅរកកូនប្រុសរបស់អ៊ំមេផ្ទះ (ម្នាក់គោះទ្វារកាលបាក់គ្រែហ៎)
«តុកៗៗ»
បៀវគោះទ្វារបន្ទប់របស់ដន(កូនអ៊ំមេផ្ទះ)ប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាមកទ្វារទេ ទើបបាននឹកឃើញថាមនុស្សម្នាកំពុងរវល់នឹងមង្គលរបស់បៃបលនិងយូរី មានតែគេទេដែលអត់ទៅជួយនោះ
«បងដន» បៀវឃើញដនដើរកាន់មុខក៏ប្រញាប់រត់ទៅរកភ្លាម
ដនឃើញភ្នែករបស់បៀវក្រហមៗនិងហើមផងក៏កើតចិត្តអាណិតបៀវជាខ្លាំង ហើយគេក៏លួចស្រឡាញ់បៀវផងដែរទោះដឹងថាបៀវជារបស់ចៅហ្វាយក៏ដោយប៉ុន្តែពេលចៅហ្វាយគេបោះបង់បៀវពេលណាគេនឹងសុំបៀវរៀបការភ្លាម ហើយក្តីសង្ឃឹមនេះនឹងកើតឡើងឆាប់ៗហើយ
ដនលើកដៃមកអង្អែលមុខរបស់បៀវថើរៗធ្វើឱ្យម្ចាស់សាមីខ្លួនមិនត្រៀមខ្លួនអីបន្តិច
«បៀវបើលោកម្ចាស់បោះបង់បៀវពេលណា បងសុំធ្វើជាអ្នកមើលថែបៀវអស់មួយជិវិតបានទេ»
ដនប្រើក្រសែភ្នែកយ៉ាងស្រទន់ដាក់បៀវដៃអង្អែលថ្ពល់បៀវថើរ បៀវគេនៅឈរគាំងមួយកន្លែងមិនដឹងថាគួរតបទៅវិញបែបណាទេ
«អស់មួយជីវិតហេ៎ស បើចឹងងាប់ថ្ងៃនេះតែម្តងទៅ» បៃបលទាញកាំភ្លើងតម្រង់ទៅកាន់ដន
ប៉័ង...
«អា៎ាាាាាាា» បៀវស្រែកខ្លាំងៗព្រោះតែគ្រាប់កាំភ្លើងបានបាញ់ទម្លុះចូលទៅក្នុងដៃរបស់ដនឱ្យដួលបោកទៅនឹងដី
«បងដន!» បៀវរត់ទៅមើលដនដែលមានឈាមជោគអាវ
«មកនេះ ម៉េចបានចេញមករញ៉េរញ៉ៃជាមួយវាហា៎ស ហាមមិនចេះស្តាប់ទេឬ» បៃបលទាញកញ្ឆក់បៀវអូសមកតែក៏ត្រូវបៀវរលស់ដៃគេចេញរត់ទៅមើលដនម្តងទៀត
បៃបលអស់ភាពអត់ធ្មត់ហើយគេចាប់លីបៀវឡើងធ្វើឱ្យបៀវប្រឹងប្រតាយប្រតប់ជាមួយបៃបល ទោះខំទះតប់យ៉ាងណាក៏បៃបលមិនប្រលែងខ្លួនដែរ បៀវឈឺចិត្តពេកបានត្រឹមតែស្រែកយំតែប៉ុណ្ណោះ
គ្រឹបបបប
បៃបលបោះបៀវទៅលើពូកមួយទំហឹង បៀវគេក៏មិនព្យាយាមងើបតតាំងដែរ គេដេកយំនៅលើពូកនៅនឹង
«ម៉េចបានចេញទៅរកវាហ៎ាស ថែមទាំងឱ្យវាស្ទាបមុខស្ទាបមាត់ទៀត ឬចង់រកប្តីថ្មីហ៎ាស»
បៃបលស្រែកសម្លុតបៀវមួយទំហឹង បៀវគេមិនឆ្លើយតបមិនសូម្បីមើលមុខបៃបល
«យើងប្រាប់ឱ្យឆ្លើយ»
«ខ្ញុំចង់ចេញពីទីនេះ» បៀវនិយាយដោយខ្សឹបខ្សួល
«ចេញពីទីនេះអញ្ចឹងឬ?» បៃបលលើកកៅអីនៅជិតនុះគប់ប្រាវ
«ក្លាហ៊ានណាស់ហ៊ាននិយាយពាក្យនេះជាមួយយើង»
បៃបលដាល់ជញ្ជាំងផាំងៗព្រោះតែបញ្ចេញកំហឹងរបស់មកក្រៅខ្លះ
«ហ៊ឺកៗៗៗ »
បៀវឃើញបៃបលឃោរឃៅចឹងគេរឹតតែយំ ព្រោះបៃបលប្រាកដជាមិនទុកខ្លួនឡើយ
«យំៗ មួយថ្ងៃៗចេះតែយំទេឬ??» បៃបលចាប់ជះកំហឹងមកកាន់បៀវម្តង
គេឡើងទៅទាញបៀវអង្រួនធ្វើឱ្យបៀវញ័រទទ្រើត
«លោកម្ចាស់លែងខ្ញុំទៅ ស្អែកលោកម្ចាស់នឹងរៀបការហើយ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើរឿងនោះទៀតទេ»
បៀវនិយាយទាំងអារម្មណ៍អួលណែនចង់និយាយបៃបលយល់ពីអារម្មណ៍ប៉ុន្តែច្បាស់បៃបលប្រាកដជាគ្មានថ្ងៃយល់ឡើយ
«ចង់ឱ្យយើងប្រាប់ប៉ុន្មានដងទៀត» ប្រូបិនស្រែកដាក់បៀវព្រមទាំងអង្រួនបៀវខ្លាំងៗ
ខ្វោកកកកក
ប្រូបិនចាប់ហែកអាវបៀវដោយកំហឹង បៀវមិនតបតអ្វីឡើយព្រោះគេដឹងជាមុនហើយថាបិននឹងប្រើវិធីនេះ
បៃបលអោនទៅខាំនីនីរបស់បៀវមួយទំហឹង បៀវបម្រុងនឹងរុញក្បាលគេចេញប៉ុន្មានត្រូវបៃបលដឹងមុនទើបគេប្រើដៃម្ខាងទៀតចាប់សង្កត់ដៃបៀវទុក
«លោកម្ចាស់ ឈឺ!!!»
«យើងខាំឱ្យឯងឈឺនឹងហើយ»
«ហ៊ឺៗៗៗ អ៎ាាាឈឺ»
បៃបលខាំបឺតមិនបន្ធូរកម្លាំងបន្តិចសោះឡើយ ដើមទ្រូវរបស់បៀវពេលនេះប្រែទៅជាជាំក្រហមពេញទាំងអស់
«កុំអីហ៊ឺៗៗ លែងបៀវទៅ»
បៃបលកំពុងស្ថិតនៅក្នុងកាយវិការអង្គុយដោះខ្សែក្រវ៉ាត់ដើម្បីយកប្អូនគេចេញមក
ខោរបស់បៀវត្រូវបានសម្រាតចោលអស់ ដោយឃាត់ក៏មិនស្តាប់បៀវមានតែបណ្តោយតាមកំសួកំហឹងដែលបៃបលកំពុងមានពេលនេះចុះ
រវល់តែគិតបៃបលបានបញ្ចូនកូនគេចូលទៅរាក់ទាក់បៀវបាត់ហើយ
«ហ៊ឹៗៗៗ លោកម្ចាស់ឈឺ»
បៀវហូរទឹកភ្នែកឱ្យរហាម គេចង់ឃាត់បៃបលណាស់តែបើបៃបលស្តាប់បៀវឱ្យទះ
(ស្អែកតវគ្គសំខាន់ណា)
YOU ARE READING
ច្រវ៉ាក់ស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀកំណាច
Contoក្តីស្រលាញ់និងក្តីសង្ឃឹមដែលខ្លួនមានចំពោះមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ធ្វើឱ្យពិភពដែលធ្លាប់តែមានពណ៌ខ្មៅប្រែជាពណ៌ស៊ីជំពូ តែចុងក្រោយគ្រប់យ៉ាងប្រែជាខុសពីការរំពឹងទុកទាំងអស់ ភាពកក់ក្តៅ ទំនុកចិត្ត ក្តីស្រលាញ់ប្រែជាការស្អប់...
