15. bölüm

240 12 0
                                    

Dinlenme amaçlı çıktığım odaya Efenin de gelmesi ile bütün odağımı ona verdim .

"Neyin var anne ? Babam hasta olduğunu söyledi. İneden korkuyorsan korkma bana da yaptılar çok acımıyor" dedi masum masum . Keşke tek korkum ine olsaydı.

"Yok annecim , iyiyim ben." dedim ve Efeyi kucağıma aldım . Şu an kafam aşırı meşguldu , böyleyken hiç bir şey düşünmezdim zaten , o yüzden aşağı inmem en mantıklısıydı .

Efe ile salona girdik , Uraz burada değildi . Mutfaktan gelen sesler ile mutfağa doğru yürüdüm . Uraz yemek söylemiş paketlerini açıyordu.

"Neden dinlenmedin Melisa , hastasın zaten . Yukarı çık dinlen sen , ben sana çorba getireceğim." dedi Uraz . Ah çok düşüncelisin ama benim şu an en son yapacağım şey dinlenip çorba içmek .

Başıma açtığım belaları temizlemem gerek maalesef .

"Yok , Uraz iyiyim ben ." dedim ve salona geçtim . "Uraz Yasirler nerede?" diye sordum . Sabahtan beri hiç biri ortada yoktu .

"Onlar gittiler . Sana da veda etmek istediler ama babamlar aniden biletleri aldık hemen uçak kalkmadan gelin deyince çocuklar da gitmek zorunda kaldı ." dedi .

Bir bakıma iyi olmuştu gitmeleri , hem evcilik oyunu hem de başımda ki bu musibet ikisini aynı anda idare edemeyebilirdim .

"Hım , keşke vedalaşabilseydik . Neyse Uraz benim işim var biraz dışarda çıkıyorum o yüzden , Efeye fast food yedirme ." dedim ve dolapta ki kabanımı aldım . Efe yerde arabalarını yarıştırıyordu , benim gideceğimi duyunca koşarak yanıma geldi "nereye gidiyorsun anne" diye sordu .

Efenin boyuna gelmek için eğildim "küçük bir işim var annecim , sen babanla otur yemeğini ye ben hemen döneceğim" dedim .

Efenin güzelce yanaklarını öptüm . "Nereye gidiyorsun" diye sordu Uraz . Sormakta haklıydı da ben onun çalışanıydım , kafama göre gir çık yapamazdım . Ama bu hafta izin günümü kullanmamıştım ona sayıversin bir zahmet .

"Ya benim küçük bir işim var da onu halletmem gerek , çok geç kalmam." dedim . Daha fazla dediği şeyler ile uğraşamazdım . O yüzden hızla dışarı çıkıp kapıyı kapattım.

Demir beni görmesi ile yanıma doğru geldi . "Oow Melisa hanım , nereye bu saatte ?" diye sordu .

"Demir çok işim var ve şu an senle uğraşmak en son istediğim şey bile değil ."

"Ya niye öyle diyorsun ama Melisa benim senden başka kankam yok ama" dedi . Koskoca Demire bak yahu ! Ben bir de ilk geldiğim de bunlardan korkmuştum . Dışları demir içleri pamuk . Kendi kendime konuştuklarıma güldüm . Demirde kendi üzerine alınıp hızla koluma girdi ve "gel biricik ve tek erkek kankan seni bıraksın nereye gidiyorsan" dedi ve beni peşinden sürükledi.

-Urazdan-

Yol boyunca bunun korkusu ile eve gelmek istememiştim . Ve eve geldiğim de fark ettim ki korktuğum şey başıma gelmişti . Ailemin gitmesi ile Melisa benden uzaklaşıyordu .

Efeyle hala ilgilenirken bana soğuk yapıyordu nedenini asla anlamamıştım . Ben bu iki günlük sürecin samimiyetine dayanarak bundan sonra da böyle gider diye düşünüyordum ama böyle olmayacağı belliydi .

Mutfağa giderken camdan Melisa ve Demir gözüme takıldı. Melisa Demire bakarak güldü daha sonra Demir Melisanın koluna girdi ve beraber gittiler . Ne yani , bunlar sevgili mi ? İnsan neden sevgilisi olmadığı bir kadına bu kadar samimi davranır ki ? Ya da insan neden sevdiği olmadığı bir adam için böyle güzel güler ?

Beklenmedik AŞK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin