059***: Hiçbir duygu bu kadar güzel olamazdı.
059***: Seni seviyorum ve bu dünyada daha güzel hiçbir şey yok.
059***: Seni seviyorum ve bu dünyada senden daha güzel hiç kimse yok.
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♪ Adamlar - Sarılırım Birine ♪
"Açelya, ayakta mı uyuyorsun kızım? Ne yapıyorsun?" Doruk'un sesini duyduğum anda irkilmem yetmiyormuş gibi kolumdan tutup beni sarsmasıyla şaşkınlıkla baka kaldım bir süre.
"Yarım saattir konuşuyorum burada, evren değiştiriyormuş gibi boşluğa bakıyorsun." diye kendine savunmasıyla kaşlarım çatıldı.
"Duymadık diye sarsman mı lazım?" Doruk'un omzuna sertçe vurduğumda acıyla inledi ve bir adım geri çekildi.
"Oha şeytan taşlıyor sanki! O nasıl vurmak?" derken acıyla kolunu sıvazlıyordu.
Keyifle gülümsedim. "Hiçbir fark yok. Ha sen, ha şeytan." Doruk beni kınar gibi baksa da inceden inceye korkuyordu yeninden vuracağım diye. Bu yüzden sesini çıkarmak yerine uslu bir çocuk gibi kenarda bekliyordu.
Son dersimiz biteli neredeyse yarım saat olmuştu. Normalde eve yürüyerek dönerdik ama bugün hava yağmurlu olduğu için dolmuş durağında dolmuş bekliyorduk. Çiler ve Ege zaten gelmemişti bugün. Çiler yağmurlu günler de genel olarak gelmiyordu ama Ege hasta olmuştu. Beste de kursa kalmıştı. Bu yüzden Doruk ile yalnızdık.
İkimizin birbirine tahammül seviyesi de daha ilk derste tükenmişken sınırları zorluyorduk resmen.
Normal şartlarda bile insanlarla sohbettimin bir sınırı varken, dün geceyi sıfır uykuyla kapatınca günüm de haliyle fazlasıyla yorucu ve bunaltıcı geçiyordu. Bu durumdan nasiplenenin Doruk olması da onun bahtsızlığıydı.
Bazen Doruk'a bu yüzden üzülmüyor değildim. Tahammül edilmesi ve anlaşılması zor biriydim. Bunu inkar edecek değildim, her ne kadar hoşnut olmasam da ve benim bile kendim hakkımda çoğu zaman dayanamadığım şeylere Doruk sabırla ve bazen şaşırtıcı şekilde zevkle dayanabiliyordu. Tüm gün onu terslesem, ne güzel tersledin bir daha tersle, bile dediği olmuyor değildi. Üzgün olduğum da sinirli oluyordum ve bunu kendim annem babamdan daha iyi bildiğinden beni mutlu edecek şeyler yapıyordu. Çoğu zaman beni benden bile çok düşünüyordu ve bunu o kadar umursamaz bir tavırla yapıyordu ki birçok insanın bunu fark ettiğini sanmıyorum.
