ARAZİ

2 - "Güven"

"18 yaşıma yeni girmiştim. Çok güzel bir hayatım vardı. Ailemin maddi durumu oldukça iyi. Aynı çevreden olan arkadaşlarım vardı , sevgilim vardı. Büyük bir partiyle doğum günümü kutlamıştık. İlk başlarda her şey normaldi. Farklı bir şey yoktu.

Yaz tatilini iple çekerek okulun bitmesine gün sayıyordum. Önce birkaç kere , ufak tefek şeyler oldu. Sinir anımda bardağın çatlaması , aynı şekilde başka bir sinir anımda kapının çarpması gibi. Tesadüf olduğunu düşündüm. Tabi ikinci kez bardak çatlaması olunca bu beni düşündürdü , ama ne olabilirdi ki. Hiçbir şey. Tesadüfler silsilesi.

Mezuniyet yaklaşmıştı , denize sıfır bir otelde muazzam bir balo ayarlanmıştı. Her şey çok güzeldi , sevdiklerimle birlikte eğleniyordum. Eğlenmem çok uzun sürmedi ama. Sevgilimle son zamanlarda aramız açılmıştı , baloda da bir şeyler oldu. Onu başka bir kızı öperken yakaladım. Gecem mahvolmaya başlamıştı bile.

Zaten anında yükselen seslerimizle gürültüden uzaklaşarak giriş katındaki bekleme alanına gittik. Tartışıyorduk. Sinirden gözüm dönmüştü adeta , büyükçe bir cam vardı odada. Tam onun önünde duruyordu. Bir anda sanki patladı. Kocaman bir gürültü koptu. O kocaman cam üzerine düştü. Sonrası malum zaten bende bir sorun olduğuna emin oldum. "

Arda kafasına tuttuğu buzu masaya bıraktı. Evet , ismi buydu. Onu evime getirmiştim. Yaşanan ufak çaplı kazadan sonra hâlâ konuşmaya devam etmiş , ona güvenebileceğimi , sırrımı bildiğini tekrar edip durmuştu. Risk alıp onunla birlikte eve geri dönmüş , fazlasıyla şişen alnı için buz çıkarmış ve tüm hikayeyi ona anlatmaya başlamıştım.

"Hemen evinden ayrıldın mı?" diye sordu.

"Hayır. Önce olayın şokuyla , suçluluk duygusuyla hastaneye gittim herkesle birlikte. Tabi kimse beni suçlamıyordu doğal olarak , kim bilebilir düşünce gücüyle istemeden o camı paramparça ettiğimi. Hastanede ufak tefek şeyler yaşadım yine , oradan ayrılmam gerekiyordu. Birkaç hafta kendimi odama kapattım. Üniversite tercihi falan araya girince buraya geldim. Uzaklaştım her şeyden , herkesten. Ailem ile ara sıra mecbur iletişim halindeyim , onun dışında kimseyle görüşmüyorum."

"Evet , şimdi gitmemiz gerek Birce." Bunu söylerken ayağa kalktı. Şaşkınlıkla ona baktım."Gitmemiz gerek diyorsun sürekli , neden olduğunu söylemiyorsun. Sana güvenmemi bekliyorsun , nasıl güvenebilirim?" , "Beni evine alarak , bunları anlatarak bana güvendin. Yanlış mıyım?" Bir şey demedim. Haklıydı. Uzun süren yalnızlıktan sonra , sırrımı bilen birinin karşıma çıkması ile yelkenlerimi hemen suya indirmiştim.

"Bak. Şuan sana her şeyi anlatamam. Benimle gelmen gerek. Benimle gelmezsen başkaları seni buradan alıp götürecek." , "Kim götürecek ben-" , "Buradalar , geldiler." Camın yanında araladığı perdeden bakıyordu. Perdeyi bırakıp salonun ortasına geldiğinde , bu sefer ben onun baktığı yere giderek perdeyi araladım. Sokakta gözümü biraz gezdirdikten sonra kimlerden bahsettiğini anlamıştım. Sanırım.

İki kişi vardı. Biri kadın biri erkek. Hararetli bir şekilde birbirleriyle konuşuyorlar , bir yandan da hiç aceleci davranmayarak yürüyorlardı. "Arkadan çıkabileceğimiz bir yer var mı? Ön kapıdan çıkamayız , bizi anında görürler." Cevap vermedim. Hâlâ onları izliyordum , kadını daha önce bir yerlerde gördüğüme emindim , ama nereden olduğunu asla hatırlamıyordum. "Dinlemiyor musun beni?" Beni pencerenin önünden çekiştirerek kendisine döndürdü. "Onlar buraya gelir de bizi yakalarsa olacakları burada sana tek tek anlatmamı ve sonrasında uygulamalı olarak mı görmek istersin yoksa şimdi buradan çıkıp gidelim ve bunlar teoride mi kalsın?"

Birkaç saniyelik bir sessizlik hakim oldu. Çok fazla geçmeden ise koşarak odamdan çantamı aldım. Telefonumu ve ceketimi elime alır almaz da evden hızlıca çıktık. Arda onu yönlendirmem için bana bakıyordu. "Yangın merdiveni var. Sağ tarafta." Sağ tarafa , yangın merdivenine doğru giderken , diğer merdivenlerden adım sesleri geliyordu. Biraz sonra da kapı açılma sesi duyuldu. O sırada yangın merdivenine ulaşmamıza rağmen , merakıma yenik düşerek biraz geriye doğru gidip duvar kenarından direkt görebileceğim evime baktım. Evet , açılan kapı benim kapımdı.