Fear ~Jaywon

5.

Yine bir sabaha daha uyandı Jungwon. Yatağından kalkmak istemiyordu, bugün de gitmeyecekti okula. Babası öyle söylemişti. Artık sıkılmıştı bu hayattan. Ama katlanıyordu.

Gece biraz geç uyuduğu için sabah öğleden sonra uyanmıştı Jungwon. Acıkmıştı ama bir şeyler yemek istemiyordu. O yüzden biraz daha yatağında kalmaya karar verdi.

Birkaç saat boyunca telefonu ile ilgilenmişti sonrasında babası geldi eve. Korkmuyor değildi ama yapacak bir şeyi yoktu. En fazla onu döverdi.

Kapısı açıldı Jungwon'un. Babası odaya girdi ve çocuğun yanına oturdu. Adam Jungwon'un omzuna ellerimi attı ve ona gülümseyerek bir şeyler söyledi.

"İki gündür okula gitmedin. Bu yüzden notların eksik. Jay sana getirecek notları. Kafana takma."

Babası çocuğun yanağına yavaş bir tokat attı. Sonrasında odadan çıktı. Jungwon ise düşünmeye başladı. Neden Jay getiriyordu notları?

Odasında düşünmeye çalışıyordu ama kapı sesini duydu. Galiba Jay gelmişti. Babası ile konuşuyordu.

"Hoşgeldin Jay. Odasında Jungwon yanına çıkabilirsin."

"Peki efendim. Teşekkürler."

Jay Jungwon'un odasına doğru geliyordu. Ne yapacağını bilmiyordu ve doğal davranması gerekiyordu. Kapısı çaldı, duyar duymaz kapıyı açtı. Ve gülümsedi karşısında duran Jay'e.

"H-hoşgeldin Jay."

Kapıda duran çocuk Jungwon'a gülümseyip konuştu.

"Teşekkür ederim Wonie."

"İçeri gel lütfen."

Jay çocuğun odasına girdi ve hiç çekinmeden yatağına oturdu Jungwon'un.

"Ayakta kalma Wonie otursana."

Jungwon garip bir durumdaydı. Oturması gerekiyordu. Ama nereye oturacağını bilmiyordu. Çünkü Jay yatağına oturmuştu bile. En son çare sandalyeye oturdu.

"Neden gelmiyorsun okula iki gündür?"

Jungwon ne cevap vereceğini bilmiyordu çünkü gerçeği söyleyemezdi.

"Ş-şey ben hastaydım. Rahatsız hissediyordum o yüzden gelmedim. Seni rahatsız ettim kalkıp buralara kadar gelmişsin."

"Hayır canım saçmalama not getirdim sadece. Bu bahane tabii ki de. Gelmek istiyordum geldim."

Jungwon gülümseyip ellerini saçına götürdü.

"Hey yüzüne ne oldu? Sorun mu var?"

Jay bunu söyledikten sonra yerinden kalkıp Jungwon'u kolundan tuttu ve yatağına oturtturdu. Jay de yanına oturdu. Ellerini çocuğun yüzündeki yaralarda gezdirdi.

"Sorun yok. Ben başımı pencereye çarptım o yüzden öyle oldu."

Jay sessizce gülümseyip açıklama yapmaya çalışan çocuğa baktı.

"Buna inanmıyorum ama olsun. Sen öyle söylüyorsan öyledir."

Bunları söyledikten sonra ellerindeki notları Jungwon'un masasına koydu ve ona bir soru daha sordu.

"Yarın okula gelecek misin peki Jungwon?"

Ne söyleyeceğini bilmiyordu. Ama söyledi bir şeyler.

"Bilmiyorum."

"Tamamdır o zaman."

Jay konuşmalarının ardından ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü.

"Ben gideyim Wonie. Geçmiş olsun sana."

"Seni kapıya kadar geçireyim Jay."

"Peki sen bilirsin."

Birlikte odadan çıkıp salona indiler. Kapıya vardıklarında Jungwon kapıyı açtı ve Jay'e tekrar teşekkür etti.

"Notlar için çok teşekkür ederim Jay."

Karşısındaki çocuk Jungwon'a bakıp gülümsedi.

"Rica ederim Wonie."

Jay kollarını iki yana açtı ve Jungwon'un sarılmasını bekledi. Çocuk ne yapacağını bilmiyordu. Tam da o sırada Jay Jungwon'u kucaklayıp sıkıca sarıldı. O sırada çocuğun babası oğlana bakıyordu.

Jay sarılmayı bıraktıktan sonra onları izleyen adama da selam verip evden çıktı.

Jungwon garip hissediyordu. İlk kez sevgi hissetmişti. Mutluydu ve koşarak odasına çıktı.
Babası ise ilk kez bir tepki vermeden kalmıştı orada.

Kendini yatağına bırakıp tavanı izlemeye başladı.