Fear ~Jaywon

11.

Hâlâ oturuyordu evinde ve kendini suçlamaya devam ediyordu Jay. Gözüne gram uyku girmemiş ve hiçbir şey yememişti. Jungwon'a bir şey olacak diye korkuyordu fakat herhangi bir şey yapamıyordu.

*****

"Ee nasılsın görüşmeyeli Jungwon?"

Jungwon uzun bir süre orada yalnız kalmıştı babasıysa saatler sonra gelmiş ve ona bunu soruyordu.

"Jay seni kurtarmaya gelmeyecek kadar korkak mı yoksa? Ne söylesem bilemedim."

Başını dizlerinin arasından kaldırıp başında dikilen adama bakıp sorusuna cevap verdi.

"Jay gelecek ve gelene kadar da onu bekleyeceğim."

Babası bu cevap ile gülümseyip yanına oturdu çocuğun. Sonrasında elleri ile saçlarını okşamaya başladı.

"Hadi ama Won. Pes etsene, gelmeyecek."

Çocuk babasına bakıp gülümsedi.

"Jay gelecek. Ve sen bunu göreceksin hiçbir işe yaramayan Bay Yang."

Adam duydukları ile şaşırmış ve yüzündeki gülümseme yerini ciddi bir surat ifadesine bırakmıştı. Sonrasında oturduğu yerden kalkıp yerde oturan çocuğun başında dikilmeye devam etti.

"Bana bak Jungwon."

Çocuk babasına bakmıştı. Göz teması kurmadan adam Jungwon'un yakasından tutup fırlatmıştı onu. Sonra kolundan tutup kendine bakmasını sağladı. Yüzüne tokat ve yumruklar yağdırıyordu. Durmak bilmeyen bir zevkti bu onun için. Ama karşısındaki zavallı çocuk sadece kurtulmak istiyordu.

Jungwon'u bayıltma durumuna getirene kadar vurmuştu ona. Yerde yatan çocuk hareket etmeye güç bulamıyordu. Adamsa yanına eğilip ellerini yüzünde gezdirdi çocuğun.

"Bir daha böyle şeyler söyleyecek misin babacığına?"

Çocuğun sesi zoraki çıkıyordu. Konuşmak zorundaydı.

"H-hayır böyle konuşmayacağım."

Adam bunu duyunca sevinip dışarı çıkmıştı. Yine kilitlemişti kapıyı ve o yalnız kalmıştı.

*****

Jay biraz daha bekleyemeyeceğini düşünüp. Jungwon'un evine gitmeye karar verdi. Eğer biraz daha evde kalırsa kafayı yiyebilirdi. Sonuçları ne olursa olsun onu kurtarmaya gitmeliydi.

Evden ceketini aldıktan sonra ayakkabısını giydi. Hızlıca eve doğru koşmaya başladı.

Biraz koştuktan sonra kapıya gelmişti. Nefes nefese bekliyordu, kendini düzenlemesi lazımdı yoksa güçsüz kalabilirdi.

Nihayet gücünü toparlayıp eve girmeye karar verdi. Evi çok iyi bildiği için direkt olarak salona girdi. Kapı şansına kilitli değildi. Salonda oturan iki adamı görünce sinirlenmişti. Adamlarsa şaşkın bir şekilde Jay'e bakıyorlardı. Biri ayağa kalkmıştı.

"Ama sen ne kadar cesaretliymişsin böyle Jay."

Gülerek konuştu adam. Ve sallanarak çocuğa doğru yürüyordu.

"Jungwon nerede? Sadece onu gösterin bana."

"Ama seni uyarmıştı-"

Jay konuşmasını istemediği adamın yüzüne yumruk atmıştı. Babası sinirlenip koltuktan kalktı ve çocuğa doğru yaklaşıp bağırdı.

"Sen hangi hakla bunu yapıyorsun? Kendine gel Jay."

Bunları söyledikten sonra tokat atmıştı çocuğa. Daha fazla sinirlenen Jay. Babasına da yumruklar fırlatmaya başladı. Kendi babasını yerden kalkamayacağı bir duruma getirdikten sonra diğer adama doğru yürüdü.

"Jungwon nerede dedim sana. Konuş aptal herif."

Adamın kolundan tutup sarsıyordu onu konuşması için.

"Depoda şuradaki kapı."

Eli ile yerini gösterdikten sonra adamı yere bırakmıştı Jay. Ve koşarak kapıya doğru gitti. Kilitliydi ve nasıl açacağını bilmiyordu. Ama aklına Jungwon'un babasında olduğu düşüncesi geldi ve koşarak oraya gitti. Yerde yatan adam gülerek Jay'e bakıyordu. Hâlâ gülmesi sinirine dokunmuştu.

"Anahtar cebimde gel ve al."

Biraz şüphelenmişti ama yapması gerekiyormuş gibi hissetti. Adama doğru yönelip elini cebine attı. Tam o anda Jay'in babası ayağa kalkmış ona silah tutuyordu.

"Jay, kaybettin. Şimdi sende gidiyorsun biricik sevdiğinin yanına."

Jay ağzından küfür savurup orada öylece kalmıştı. Önündeki adam hâlâ ona bakıp gülüyordu.

"Şimdi ayağa kalk, ellerini kaldır ve arkanı dön."

Dediklerini istemeyerek olsa bile yaptı. Ayağa kalkıp yürümeye başladı.

"Şimdi karşıdaki kapının önüne geç, kapıyı açacağım."

Adam kapıyı açıp Jay'i sertçe içeri attı. Çocuk ise yerde yatan Jungwon'u görünce koşarak onun yanına gitti. Tabii kapısı arkadan kilitlenmişti bile. Şu an buradan çıkmayı düşünmüyordu. Önemli olan Jungwon'du onun için.

"Jungwon iyi misin? Lütfen cevap ver."

"J-jay ne zaman geldin?"

Çocuğa sarılmış ve onu öpmeye başlamıştı.

"Konuşma tatlım, kendini yorma daha fazla."

Onu kucağına alıp daha rahat bir yere oturtturdu. Oda boş ve soğuktu. Yatacak bir yer bile yoktu.

"Jay sana bir şey yaptılar mı? İyi misin?"

"Ben iyiyim Woniem. Boşver sen beni. Her yerin yara içinde."

"Jay alıştım bu durumlara boşver."

Jay çocuğa sarılmıştı ve susmuşlardı. Sessizliği bozan Jungwon'un karnının gurultusu olmuştu.

"Acıktın mı sen? Hiçbir şey vermediler mi sana günlerdir?"

"Sadece beni dövmek için geldi buraya. Onun dışına bir şey olmadı."

Jay cebinden çıkardığı çikolata ve şekerleri çocuğa uzatmıştı.

"Bunları marketten almıştım çıkarmayı unutmuşum. İyi olmuş, al bunları ye Woniem."

Jungwon gülen yüz ile onları elinden alıp hemen yemeye başladı. Dakikalar sonra karanlıkta oturmaya başladılar. Jungwon Jay'in omzunda derin bir uykuya dalmıştı.