Fear ~Jaywon

14.FİNAL

Hadi ama Jay uyan artık. Saat öğlen oldu hatta geçiyor.

Çocuk Jay'in kolundan tutup çekiştiriyordu. Ama o uyanmak istemiyordu.

"Lütfen Woniem sadece beş dakika daha."

Jungwon kollarını belinde birleştirmiş kızgın bir suratla Jay'e bakıyordu.

"Olmaz Jay geç kal-"

Yataktaki çocuk Jungwon'un kolundan tutup kendine doğru çekti. Ve onu da yatağa yatırdı. Sonrasında ellerini yüzünde gezdirdi çocuğun.

"Neden olmazmış Woneim?"

"Çünkü geç uyanmak gününün yarısı-"

Çocuğun cümlelerini tamamlamasına izin vermeyen Jay. Onun dudaklarını kendininkileri ile birleştirmişti. Dakikalar boyunca devam eden bu an gerçekten keyifliydi.

Nihayet dudaklarını küçüğününkilerden ayıran Jay yüzüne bakıyordu çocuğun.

"Çok tatlısın Woniem."

Jungwon Jay'in durmasıyla hemen kalkıp odadan koşarak çıktı. Salona geçip hiçbir şey olmamış gibi oturdu.

"Jay ayıp olacak ama yüzünü yıka istersen. Sabahtan beri yatıyorsun da. Hatırlatmak istedim."

"Yaa öyle mi? Boşver sen beni. Yemek yedin mi?"

Jungwon biraz duraksayıp Jay'e baktı.

"Evet yedim yalnız başıma. Senin kahvaltını koydum mutfağa gidip yiyebilirsin."

"Trip mi hissediyorum bana mı öyle geliyor?"

Jungwon göz devirip Jay'e baktı.

"Yoo ne alakası var."

Jay Jungwon'u kolundan tutup kendine çekti. Ve ona kocaman sarıldı. Çok güzel bir andı.

"Gel birlikte oturalım. Sohbet ederiz."

"Olur hadi gidelim."

Birlikte mutfağa gidip sohbet etmeye başladılar tabii Jay de kahvaltısını yapıyordu.

Sohbetleri mutlu ve keyifliydi.

Belki de uzun bir süredir aradıkları huzur buydu. Beklemek her zaman bir çareydi, hayatları ne kadar kötü bir geçmişe sahip olsa bile, kaybetmek onlardan yana değildi. Üzülmek belki öyleydi yaralanmak ya da korku her zaman onlarla birlikteydi fakat sevgi vardı onlarda. Bu yüzden mutlu oldular, sevgi onlara her şeyi vermişti.

Şimdi tatlı bir sohbet içindeler. Ve sonlarının mutlu olacağını düşünüyorlardır. Tabii ki bunu kimse bilemez. Bu huzur belki birkaç gün belki de ölene dek sürecekti.

İşte bunu umut ederek sonsuza kadar birbirlerine gülümsemeye ve ağlamaya hazırdılar.

Unutmayın her ne kadar zorluk çekmiş olsanız bile vazgeçmeyip hayata tutunun. Biraz zorlanmış olsanız da olumsuz düşünmeyerek devam edin sonunu bilmediğiniz hayatınıza.