Fear ~Jaywon

1.

"Vurma artık dayanamıyorum."

Küçük oğlan babasına yalvarıyordu canını yakmaması için, ama dinlemiyordu gözü dönmüş korkunç adam.

"Umurumda değil aptal velet. Sen bunu hak ediyorsun."

Çocuğu tekmeleyen adam yüksek sesle cevap verdikten sonra yine devam etti vurmaya.

Sonrasında telefonu çaldı adamın. Ve yerdeki çocuğu öylece bırakıp telefona cevap verdi.

"Evet dinliyorum."

"İyi günler Bay Yang. Bu akşamki toplantıya birlikte gidelim diyorum. Ne dersin?"

Adam gülümseyip cevap verdi telefonda konuştuğu Bay Park'a.

"Tabii ki de olur Bay Park. Hazırlanıp erken çıkalım. Sonuçta baş kişileriz değil mi?"

"Evet haklısınız. Çıkıyorum."

"Ben de çıktım sayılır. Görüşmek üzere."

Konuştuktan sonra telefonu kapatıp cebine koydu Bay Yang. Ve hâla yerde yatan oğluna baktı.

"Kalk ve odana git Jungwon. İş için dışarı çıkıyorum."

Babasından korkup hemen cevap verdi Jungwon.

"Peki çıkıyorum."

Bu kaliteli ve hoş sohbetten sonra Jungwon'un babası dışarı çıktı kendi ise yerden kalkıp odasına doğru yürümeye başladı. Merdivenlerden zor çıkıyordu Jungwon çünkü babası fazla ileri gidiyordu döverken.

Nihayet odasına çıktı ve kendini yatağına attı. Yaralarına pansuman yapmak için ilk yardım setini aldı eline. Sonrasında yalnız başına kendi ile konuşmaya başladı.

"Lanet olsun, dizim çok acıyor. Neyse ki evde malzemeler var yoksa hâlim ne olurdu acaba? Her neyse alıştım zaten. Tek yapmam gereken yarın okul için erken uyumam gerektiği."

Pansumanını yaptıktan sonra çantayı tekrar yerine koydu Jungwon. Sonrasında ise yatağına yatıp derin bir uykuya daldı.

*****

Sabah olduğunda alarmdan önce uyanıp hazırlanmıştı Jungwon. Yataktan biraz zor hareket etmişti ama onun için sorun değildi, acılara alışmıştı çünkü.

Kapıdan çıkarken salondaki koltuğa sızmış babasını gördü. Ses çıkarmadan kapıyı açıp dışarı çıktı. Ve yavaşça okul yolu için yürümeye başladı.

Okula vardığında sınıfta kimse yoktu, nedensiz bir şekilde erken varıp sessiz bir şekilde sınıfta durmak ona eğlenceli geliyordu. Biraz zaman geçtiğinde sınıfa yavaş yavaş gelmeye başladılar. Sonrasında ise derse başladılar.

Dersleri matematikti ve öğretmen soru soruyordu. Jungwon ise korkuyordu sıranın ona gelmesinden.
Neyse ki korktuğu başına gelmemişti ve dersleri bitmişti. Sıkıcı dakikalar öğle arasına kadar sürmüştü. Biraz korkuyordu çünkü dün akşamdan kalan yüzündeki izler açığa çıkabilirdi. Bu yüzden tuvalete gidip kontrol etti yüzünü.

"İyi ki yanımda kapatıcı getirmişim. Yoksa ne yapardım acaba?"

Jungwon aynanın karşısında yüzünü kapatırken arkadan birisi onu izliyordu. İzleyen kişi sınıfından Jay'di, sanki her şeyi anlamış gibi bakıyordu kendine. Jungwon ise onunla göz göze geldiği için panik yapıp kapatıcıyı hemen cebine attı. Sonrasında ise koşarak sınıfa gidip hemen sırasına oturdu.

Sırasına oturduktan sonra hemen arkasından Jay geldi ve o da sırasına oturdu.

*****

Nihayet dersleri bitmişti Jungwon'un. Ve çantasını toplayıp okuldan çıktı. Sonrasında ise eve doğru yürümeye başladı. Kısa bir yürüme mesafesinden sonra evine varmıştı kapıyı ancak o açmadan babası açmıştı. Ve korkmaya başladı Jungwon.

"Sonunda geldin eve."

Kapıdaki oğlanı kolundan tutup salona fırlattı babası, sonrasında kapıyı kilitledi. Yere düştüğünde ne yapacağını bilemedi çocuk. Babası üzerine doğru geliyordu. Onu yakasından tutup konuşmaya başladı.

"Neden sabah bana haber vermeden dışarı çıktın?"

Jungwon cevap vermek için babasının yüzüne baktı.

"S-sabah uyuyordun o yüzden u-uyandırmak istemedim seni."

Babası ise yakasından tuttuğu çocuğu bırakıp koltuğa oturdu.

"Şimdi git odana gözüm görmesin seni."

Zavallı çocuk yerden kalkıp odasına doğru yürümeye başladı. Odasının kapısını açıp içeri girdi sonrasında kendini yatağına attı. Kendi kendine düşünmeye başladı.

"Bugün onu uyandırsam bile bana aynı şeyi yapacaktı."

Bu sözlerinden sonra yine kendini tek kaçışı olan uykuya bırakmıştı.