Fear ~Jaywon

10.

"Woniem ben dışarı çıkıyorum. Hemen geri geleceğim."

Jungwon oturduğu koltuktan kalkıp Jay'in yanına gitmişti.

"Tamamdır, bekliyor olacağım seni Jay."

Jay ayakkabılarını giyip dışarı çıkmıştı. Ve karşısında duran çocuğa gülümseyip kapıyı kapattı.

Jungwon evde yalnız başına kalmıştı ve oturduğu yere gidip tekrar telefonunu eline aldı. Biraz vakit geçirdikten sonra evi turlamaya karar verdi. Jay'in odasına girip yatağa atmıştı kendini.  Biraz orada uzandıktan sonra kapının çaldığını duydu. Jay'in geldiğini düşünüp koşarak kapıya doğru koştu.

Kapıyı açtığında karşısındaki kişiyi görmesi ile şoka uğramıştı. Gelen kişi Jay'in babası ile birlikte kendi babasıydı. Kapıyı yüzlerine kapatıp kilitlemişti ve geriye doğru çekildi.

Ama kapı kilitle açılmıştı. Anahtar onlarda da vardı.
Babası gülerek çocuğa doğru yürüyordu. Jungwon ise panik halinde telefonunu arıyordu. Ama başarısız olmuştu çünkü Jay'in babası elinde telefon ile koltuğa oturmuştu bile.

"Bunu mu arıyordun Jungwon?"

Ağzından çıkan kelimelerden sonra gülmeye başlamıştı adam. Jungwonsa ne yapacağını bilmiyor ve korkuyordu. Tek kaçış yolu Jay'di, onun gelmesi lazımdı sadece.

"Ne yapıyorsunuz burada?"

Ani gelen bir cesaret ile babasına soru sormuştu Jungwon. Adam ise gülümseyip cevap verdi çocuğa.

"Seni almak için geldim Jungwon. Biricik arkadaşım da yardım etmek isteyince karşı çıkamadım."

Jungwon babası ile konuşurken kolundan biri tutmuştu. Çok kuvvetliydi bu adam, kurtulamıyordu ondan.

"Bizimle geliyorsun Jungwon."

"Hayır gelmiyorum. Gidin buradan."

Adam çocuğu kapıya doğru sürüklemeye başladı.

"Karşı çıkacağını mı düşünüyorsun Jungwon? Bunu denemeye kalkma, incinmeni istemiyorum."

Adam çocuğu kolundan tuttuğu gibi kapıya sürüklemişti. Jungwon ağlıyor ve yardım istiyordu fakat nâfile. Arabaya atmışlardı çocuğu. Kuruluşu yoktu artık.

Hep birlikte arabaya oturup ilerlemeye başladılar. Ve Jungwon'un babası sohbete girdi.

"Jungwon telefonun çalıyor."

Ağlayan gözler ile babasına bakıyordu çocuk. Arayan Jay'di. Hâlâ kurtuluş yolu vardı. Ümitlenmişti çocuk. Telefonu babasının elinden almaya çalıştı ama vermedi. Aramayı geri çevirmişti.

"Ne yani telefonu açalım sen de yardım iste öyle mi?"

"Baba lütfen. Sadece konuşmama izin ver. Yardım falan istemeyeceğim."

"Buna inandığımı mı düşünüyorsun?"

Jungwon başını yere eğmişti bunu duyunca. Ve sessizce arabada ilerliyorlardı. Biraz sonra eve varmışlardı, Jungwon'u kolundan tutup sertçe indirip eve doğru yürüdüler. Solana geldiklerinde adam çocuğun çenesinden tutup başını kaldırdı.

"Seni odana kilitleyeceğimi falan mı düşünüyorsun baş belası?"

Bunları söyledikten sonra onu bodrum katına doğru sürüklemeye başladı. Bağırıyordu ama dinlemiyordu onu babası. Geldiklerinde kapıyı açıp Jungwon'u içeri atmıştı. Oda karanlık ve soğuktu.

Yerde yatan çocuğun yanına eğilip konuşmaya başladı. Ellerini saçlarında gezdiriyordu çocuğun.

"Seni buradan kimse kurtaramayacak Jungwon. Artık sonsuza kadar burada kalacaksın."