Fear ~Jaywon

8.

Jungwon sabah uyandığında Jay'in yanında olmadığını gördü. Ama mutfaktan sesler geliyordu büyük ihtimalle kahvaltı hazırlıyor olmalıydı. Yataktan kalktı ve yanına gitti çocuğun.

"Günaydın Woniem."

Jungwon'un mutfağa girdiğini görünce ona kocaman gülümsemişti Jay.

"Hemen git ve yüzünü yıka. Masayı hazırlıyorum."

Jungwon gözlerini ovarak cevap vermişti sevgilisine.

"Peki gidiyorum geleceğim hemen."

Lavaboya gidip yüzünü yıkamıştı Jungwon. Ama su tenine değince acımıştı. Çünkü yaraları hâlâ duruyordu. Acı ile yüzünü kurulayarak mutfağa Jay'in yanına gitti. Mutfaktaki çocuk ise masaya oturmuş Jungwon'u bekliyordu. Masaya oturmuştu Jungwon da. Ve karşılıklı konuşup yemeye başladılar.

Yemekten kalktıktan sonra masayı ve etrafı toparlayıp salona geçtiler. Koltuğa oturmuşlardı. Jay yanındaki çocuğu dizine yatırıp saçlarını okşamaya başladı.

"Jungwon yaraların iyi değil mi?"

"Evet Jay. Daha iyi düzeldi gibiler."

Jungwon bunları söyledikten sonra Jay'in dizinden kalkıp oturmuştu.

"Beni boşver Jay. Sen iyi misin? Dün olanlar için babana küs müsün hâlâ?"

Jay gülümseyip çocuğa baktı.

"Ben ona küs değilim Won. Ayrıca aramızda bir şey olmadı. Ben onu sevmiyorum o da beni sevmiyor. Şimdi gitsem eve hiçbir şey olmamış gibi otururuz karşılıklı."

Jungwon şaşırmıştı. Ve Jay'e baktı.

"Baban bu tip durumlarda sakin kalabiliyor mu gerçekten?"

"Evet. Nasıl kalması gerekiyor?"

"Sadece sordum belki sinirlenmiştir ve sana zarar vermeyi düşünüyor olabilir."

Jay bu cevap ile üzülmüştü biraz.

"Babam bir şey yapmaz bana Wonie. Yaptığı an onu buna pişman edeceğimi o da biliyor çünkü."

Koca gözlerle Jay'e baktı Jungwon.

"Vay be gerçekten cesaretlisin Jay."

"Şimdi bunları boşverelim sevgilim. Ne dersin?"

"Anlamadım ne söylemek istediğini Jay."

Ellerini küçük çocuğun saçlarına daldırıp konuşmaya başladı Jay.

"Sen sevgilim değil misin Wonie?"

"Hayır onu söylemek istemedim. Biz sevgili-"

Jungwon'un sözlerini tamamlamasına izin vermedi. Parmaklarını çocuğun dudaklarında gezdiren Jay.

"Şştt cevabını biliyorum Woniem."

Dudaklarına kısa bir öpücük kondurdu Jay. Mutlu görünüyordu hedeflerine ulaşmış bir çocuk gibi.

Birkaç dakika boyunca birbirlerine baktıktan sonra Jungwon'un telefonu bu sessizliği bozmuştu. Babası arıyordu. Bunu gören Jay ise telefonu alıp kendi açmıştı.

"Hangi cehennemdesin Jungwon?"

"Jungwon şu an yanımda. Eğer onu görmeyi çok istiyorsan bulmayı denemelisin. Yoksa eğlenceli olmaz değil mi?"

Jay bunları adama söyledikten sonra kahkaha atıp yanındaki çocuğa bakmıştı.

"Sizi bulacağım merak etmeyin. Ayrıca artık arkanda bir baban yok Jay o da benimle aynı fikirde merak etme."

Bunları söyledikten sonra son cümlelerini söyleyip kapattı relefonu adam.

"Jungwon beni duyduğunu biliyorum. Seni elime geçirdiğimde öldürene kadar döveceğim. Kendini hazırla istersen."

Telefon kapanmıştı. Jay ise sevgilisine sarılıp konuşmuştu.

"Hiçbir şey olmayacak sevgili Woniem. Senin yanında ben varım."

Jungwon bunları duyunca biraz sevinip Jay'e baktı.

"Ben de senin her zaman yanındayım sevgilim."

Birlikte biraz daha zaman geçirdikten sonra uyumaya gittiler. Belki de en zorlu günleri birlikte geçirmek vardı onların kaderinde.

"İyi geceler Woniem."

"İyi geceler."

Jay Jungwon'un yanağına öpücük kondurduktan sonra sarılarak uyumaya başladılar.