Fear ~Jaywon

9.

"Günaydın Woniem."

"Günaydın Jay."

Çok mutlu uyandıktan sonra gündelik işlerini yapıp oturmaya başladılar, biraz sıkılıyorlardı. Ama yapacak pek bir şeyleri yoktu. Evden çıkmaları onlar için tehlikeli ve korkunç sonuçlar getirebilirdi.

Biraz daha bomboş bir şekilde oturduktan sonra Jay'in telefonu çalmıştı, arayan babasıydı. Jungwon'un yanından kalkıp mutfağa doğru yöneldi. Ve girince telefonunu açıp konuşmaya başladı.

"Neredesin sen gerizekalı çocuk?"

"Senin bilmediğin bir yerdeyim."

"Beni dinle, şu an Jungwon'un babası ile birlikteyim. Sizi bulduğumuzda hiç iyi şeyler olmayacak. Kendinizi bir şey sanıp kaçtınız ama sonunuz pek iyi olmayacak."

"Ne saçmalıyorsun sen?"

Jay bunları yüksek sesle söylemişti, ve bunu duyan Jungwon yanına gelmişti korku ve panikle Jay'e bakıyordu.

"Ne saçmaladığımı sen çok iyi biliyorsun."

Bunları da söyledikten sonra telefonu kapatmıştı adam. Jay yanına gelen çocuğa bakıp gülümsedi.

"Bir sorun mu var Woniem? Korkmuş görünüyorsun."

Ayakta duran çocuk cevap vermişti Jay'e.

"Babanla konuşuyordun değil mi? Ne söyledi?"

Endişeli bir şekilde soru yağmuruna tutmuştu Jay'i.
Sorular üzerine şoka uğrayan çocuk ise sarılmıştı Jungwon'a.

"Her şey düzelecek Woniem. Ben senin yanındayım. Asla yalnız bırakmayacağım seni."

"Ben de Jay. Asla bırakmayacağım seni. Söz veriyorum."

Birlikte salona doğru yürüyüp koltuğa oturdular. Jay Jungwon'un başını omzuna koyup saçlarını okşamaya başladı.

Biraz zaman geçtikten sonra konuşmaya başladılar.

"Jay ben sıkılıyorum. Dışarı çıkalım mı?"

Bunu kabul etmek istemiyordu ama haklıydı çünkü gerçekten sıkıcıydı ve evin eksikleri vardı, markete uğramaları gerekiyordu.

"Olur Woniem markete falan gideriz eksikleri aldıktan sonra bir şeyler yeriz. Ne dersin?"

Jungwon Jay'in omzundan kalkıp ona baktı.

"Gerçekten mi? Evet derim tabii ki de."

Jay ellerini Jungwon'un yüzüne koyup konuşmaya başladı.

"Hadi hazırlan bekliyorum seni."

"Jay sana bir şey söylemem gerekiyor. Ben yanımda kıyafet getirmemiştim."

Bu cevaba gülen Jay onu kolundan tutup odasına götürdü. Ve dolabını gösterdi.

"Bu benim dolabım Jungwon. İstediğin gibi takıl dolap senin."

Jay'e gülümseyip dolabı karştırmaya başladı Jungwon. Kendine uyan kıyafetleri bulmuştu bile.

"Çok yakışmış Woniem."

"Teşekkür ederim. Sen de çok güzel duruyorsun."

El ele tutuşup dışarı çıktılar. Jay etrafı gözetliyor ve aynı zamanda sakin kalmaya çalışıyordu. Jungwonsa korkmasına rağmen güvende hissediyordu. Çünkü Jayle birlikteydi.

Markete girip bir şeyler aldıktan sonra dışarı çıkmışlardı. Jay'in telefonuna mesaj gelmişti, kontrol etmek için mesaja baktı. Babasındandı.

"Sizi görüyoruz Jay. Bu kadar endişelenmene gerek yok."

Jay bu mesajı görünce hemen etrafına baktı. Ama kimseleri göremiyordu.

"Bakma öyle göremezsin."

Bu mesaj sinirlerini bozmuştu Jay'in. Ve Jungwon'un elinden tutup mesajları gösterdi. O da korkmuştu ve eve gitmeleri gerektiğini söyledi.

Hemen arabaya binip eve doğru gitmeye başladılar. Jungwon babasının aradığını gördü. On iki cevapsız arama vardı. Hepsi de babasıydı. Jay'e gösterdi, bir eli direksiyonda diğer ile Jungwon'un elindeydi eve vardıklarında her şeyi bir kenara koyup telefonlarını aldılar.

"Jungwon babanı ara ve amacını öğren. Senin yanındayım. Korkma, sana kötü bir şey söylediği an da alacağım telefonu elinden."

Jungwon telefonu ile babasını aramıştı.

"Nihayet aramayı düşündün Jungwon. Şu an korkuyorsun eminim. Ama korkma lütfen elime düştüğünde bu duyguları hissetmeyeceksin."

"Lütfen rahat bırak bizi. Sadece mutlu olmak istiyorduk. Buna izin ver."

Jungwon bunları söyledikten sonra Jay elleri ile çocuğun elini tutmuştu.

"Ama öyle söyleme Jungwon. Sonuç olarak bunu yapmayacağımı sende biliyorsun. Yanındaki aptala da söyle. Seni asla koruyamayacak. Son zamanlarınızı geçirebilirsiniz buna izin veriyorum."

Bunları söyledikten sonra kahkaha atıp telefonu yüzüne kapatmıştı çocuğun. Jungwon ile bunları duyduğu için ağlamaya başlamıştı. Jayse gözyaşlarını siliyordi çocuğun.

"Her şey düzelecek Jungwon. İnan bana."