GÜVNES KISA HIKAYELER

SESİNE SARHOŞUM (2)

- Sabah olur -

Güven uyandıgında koynunda yatan Neslihanı görür ve saçını öper.

G: Güzelim hadi kalk

N: Güven..

G: bi tanem..

N: Günaydın..

Neslihan Güvenin yanağını okşar.

N: kalksak mi artık

G: Bana kalsa 1 ömür burda kalirim ama aşağıda sizinkiler var ve benim burda olduğumu sadece Feride abla biliyo

N: bide o var dimi off Güven napicaz!

G: Önce bir giyinelim ben hallederim

N: sana sonsuza kadar güvenirim

Ikiside üstünü giyinir ve odadan çıkarlar Güven ve Neslihan masaya geldiğinde herkes soka girer

Y: Baba senin burda ne işin var?

N: şey..

G: Aksam annen biraz hastalanmış Feride ablanızda beni çağırdı bende başında bekledim

A: Feride abla niye bize haber vermedim

F: Annen Güven abini cok sayıkladı bende onu çağırdım kuzum

Ç: Anne

Neslihan şaşkın bir şekilde Güvene ve ferise bakar ikiside bir birine göre kirpar

N: Ne? Hayır ben Güveni sayıkladığımı hatırlamıyorum! Kabul etmiyorum iftira!

E: ee olay ne şimdi

G: Anneniz bana ç-

Neslihan Güvenin koluna vurdu

G: öğh yani beni çok sayiklamis bide hasta olunca hani bende doktorum ya o yüzden feris ablanız beni çağırdı

Y: bence sorun yok sonuçta annem ile babam

Ece yamanın kulağına eğilir

E: sesli söylersem Alaz abim ile Çağla ablam kızar ama bencede sorun yok

Ikiside güler

Y: Abisinin kardeşi..

Alaz daha fazla ikisini yan yana görmeye dayanamaz ve söze atlar

A: Anne senin Ameliyatın yok mu?

N: Ay doğru ya bide o var Teşekkürler Alaz sen hatırlatmasan unutuyordum

Neslihan Alazın yanağına bi öpücük kondurur

Ç: Anne?

N: Efendim Çağla?

Ç: Sen sanki biraz fazla mutsuzsun noluyo yoksa kötü bi haber mi var ?

N: Yo her zaman ki halim

Neslihan kapıya doğru ilerler ama Güven onu durdurur

G: Neslihan nereye ?

N: İşe Güven

G: E ben bırakırım

N: gerek yok

Neslihan kapıyı çarparak çıkar. Güven ise tam arkasından çıkacakken Feride seslenir.

F: Güven oğlum gel birseyler ye akşamdan beri birsey yemedin?

G: Sağol Feride abla aç değilim

Y: BABA?! Hasta olacaksın bisiler ye!

Güven sirtti ve kapıyı araladı.

G: Bana bisi olmaz!

Güven dışarı çıktı

G: Annenin trip attığı zamanlar olmadıysa şimdide olmaz

Güven hemen arabasına atlayıp Hastaneye gider.
Güven hastaneye girdiğinde Sebnemi görür.

G: Şebnem!

Ş: Güven?

G: Neslihan nerde?

Ş: odasında ama çok sinirli bana bak sen yine birsey mi yaptın?

G: Sonra anlatırım tabi bende ne yaptığımı anlarsam

Güven koşarak Neslihanın odasına gitti.

G: Ya Neslihan niye beklemiyorsun?

N: Güven çıkar mısın?

G: Neslihan noluyo?

N: GÜVEN ÇIK DEDİM !

G: ÇIKMIYORUM ZORLA MI? Sen ne olduğunu anlatana kadar çıkmayacağım

N: iyi çıkma napiyosan yap!

Neslihan büyük bir hışımla odadan çıktı Güven ise arkasından koştu ve bir anda Neslihanı duvar ile arasına sıkıştırdı.

G: artık anlatıcak mısın?

N: Güv Güven napiyosun biri görecek?!

G: kim görurse görsün! SENI SEVİYORUM!

N: Güven sus

Güven iyice Neslihanın dudaklarına yaklaştı.

G: Susmuyorum "Nesli Hanım"

Neslihan kollarını Güvenin boynuna sardı.

N: O zaman kal gitme yanımdan..

İkiside çapkın çapkın sırıtıyordu.

G: Öyle mi?

N: Öyle

G: e insanlar?

N: bosver onları sadece benim ol!

Güven Neslihan dudaklarına yapıştı ve Nefesleri kesilene kadar devam ettiler.

G: " Tanıdık bir yerde bul beni "

N: "Kuğuluda buluşalım"

G-N: Sesine sarhoşum

Ikiside bir birine sımsıkı sarıldı

N: Beni aşkla tekrar barıştıracak mısınız Güven hocam?

G: Seni aşka küstürenler utansın "Nesli hanım"

Neslihan Güvenin yanağına Hafif bir öpücük kondurdu.