ბიჭი სახელად 66-33-XX

5 თავი

ერთ-ერთ ასეთ დღეს, როცა ჩვენი ოთხეული ისევ კაფეში იჯდა, ვიღაც გოგო მოგვიახლოვდა და გამომწვევი ხმით მიმართა ვაჩეს...
-გამარჯობა, ვაჩე, არ მოგენატრე?? ყველამ გოგონას შევხედეთ. მე ფეხებიდან დავიწყე დათვალიერება, რომელიც ზომაზე გრძელი და ლამაზი იყო, ძალიან, ძალიან მოკლე კაბიდან კი უფრო სექსუალურად გამოიყურებოდა... ასეთი ფეხები მხოლოდ მოდელს თუ ექნება.. გავიფიქრე ჩემთვის. შემდგომ კი ზევით ავყევი... -არაა... აშკარად მოდელია.. როცა მის მკერდს და სახეს მოვკარი თვალი. ნამდვილი თოჯინა იყო.. ქერა , ჰაეროვანი, დატალღული თმით, დიდი წითელი გაბუშტული ტუჩებით, ცისფერი თვალებით და პაჭუა ცხვირით... ფერიაა... არა ფაიფურის თოჯინაა.. არა ფიფქია...ფიქრები ცვლიდნენ ჩემს გონებაში ერთმანეთს.. ისეთი თეთრი კანი ჰქონდა, წამით ისიც ვიფიქრე , გამჭვირვალე, ხომ არ არისთქო.
-აქ რა გინდა?? ფიქრებიდან გამომარკვია ვაჩეს მკაცრმა ხმამ...
-რას ქვია რა მინდა, მომენატრე და ჩამოვედი.... აი ხმა კი ზედმეტად გადაპრანჭული ჰქონდა. -ლექსოო .. ნატაა... თქვენ როგორ ხართ?? როგორც ვატყობ, ჯერ ისევ ვერ შეელიეთ ერთმანეთს. თქვა და თავისი სიტყვებით კმაყოფილმა გადაიკისკისა...-ეს მგონი ვერაა ცოტა.. გავიფიქრე ჩემთვის და ალმაცარად შევხედე, ნამდილ „ბარბს“. -შენ რა დაბღვერილი მიყურებ კუდრაჭა, რა იყო, არ მოგეწონე?? დამელაპარაკა ამჯერად მე...
-კკკ....კუდ..კუდრაჭა...??????? სახე მომებრიცა სიმწრისგან და გაოცებისგან...
-ლილე, გაიცანი ეს ანაა... თქვა ლექსომ და სანამ კიდე რამეს იტყოდა, ვაჩემ მკავში ხელი ჩაავლო და გარეთ გაათრია..
-ისევ ისეთი საძაგელია... ამოიძახა ნატამ და ზიზღით სავსე მზერა გააყოლა „ბარბის“.
-ვინაა?? ვიკითხე მე , ისე რომ მზერა არ მომიშორებია მათთვის.
-ვაჩეს ყოფილი შეყვარებულია. ჩაიდუდღუნა ლექსომ.. როგორც ჩანს ისევ შერიგება უნდა და მოაკითხა... თითქოს ცივი წყალი გადამასხეს თავზე.. უსიამოვნოდ გამაჟრჟოლა...ვერ წამომედგინა ვაჩესნაირი ბიჭი, ასეთ ტვინგამორეცხილთან... არ ვიცი...უამრავმა უსიამოვნო ფიქრმა და განცდამ გამირბინა წამის მეასედში... საბოლოოდ კი სევდა დარჩა ჩემთან... ცხვირი ამეწვა და თვალები ცრემლით ამევსო, ოღონდ რომ გეკითხა რატომო, ვერ გიპასუხებდით. წყლით სავსე ჭიქა ბოლომდე გამოვცალე და ოდნავ დამშვიდებულმა ჩავილაპარაკე.
-გასაგებია...
-დაახლოებით 1 წელი ხვდებოდნენ ერთმანეთს.. ისეთი საყვარელი და ბავშვური იყო ანა, რომ გავიცანით, ძალიან შეუყვარდა ვაჩეს და გვერდიდან არ შორდებოდა, მალე ანა სამოდელო სფეროში შევიდა, ალბათ, შეამჩნევდი, რომ ულამაზესია, ჰოდა ბევრმა თაყვანისმცემელმა ჭკუიდან გადაიყვანა... ვაჩეს უკვე კარგად იცნობ და იცი, ის კაცი არაა, ვინმე ეცილებოდეს სიყვარულს და ჩუმად იჯდეს და უყუროს.. არა, ცუდად არ გამიგო, განა მოდელობას უშლიდა. არა! უბრალოდ სთხოვდა , სხვა კაცებს ნუ ეკეკულუცებიო... მაგრამ ამან, რა არის იმაში ცუდი, თუ სხვა კაცებს ძვირფას საჩუქრებს ვართმევ, და ცოტას ვუღიმი, სიყვარულით მარტო შენ მიყვარხარო.. ამის გაგონებაზე, ვაჩე შემობრუნდა და ხმისამოუღებლად წამოვიდა მისგან. დაახლოებით წელიწადნახევარი გავიდა მაგ ამბების მერე, ანა ისეთი წარმატებული მოდელი აღარაა და როგორც ჩანს მოენატრა ისევ, ვაჩე... ფუ მაგისი ბ..ი დედაც მ.....ნ... კბილებში გამოსცრა ლექსომ , მას შემდეგ რაც , მონოლოგი ჩაამთავრა.. ხმა აღარც ერთს ამოგვიღია. ვაჩე აღარ დაბრუნებულა კაფეში. სახლში ნატამ და ლექსომ გამიყვანეს.
იმ დღიდან მოყოლებული, ვაჩეს მხოლოდ სამსახურში ვხედავდი, ისიც ანას თანხლებით. გვერდიდან არ შორდებოდა.. სულ კისერზე ყავდა ჩამოკიდებული. ჩემთან კი საერთოდ აღარ შეიცვალა. ან სამსახურზე მესაუბრებოდა, ან ხმას არ მცემდა. გამარჯობასაც კი აღარ მეუბნებოდა.. მეც რა თქმა უნდა შორს ვიჭერდი მისგან თავს... საბოლოოდ კი ისე მომემატა საქმე, გულითაც რომ მდომოდა, ვაჩეზე და ანაზე საფიქრელად დრო უბრალოდ აღარ მქონდა...