Uzak kadar yakınımda {+15}

6.Bölüm DÖNÜŞ

Sabah kalktığımda odada çağrı yoktu. Aşağı inmiştir diye bende hazırlandım ve aşağı doğru indim. Aşağıda resmen kaos ortamı vardı. Çağrının sinirden eli ayağı titriyor annesi ise deli gibi ağlıyordu. Koltukta ise elinde tahminime göre 3-4 yaşlarında bir kız çocuğu vardı. Annesinin bağrışına kulak misafiri oldum;
"Hakan çek git burdan gitt!!"
"Hakan bey gidin gidin sizi görmek istemiyorum!"
"Oğlum ben senin babanınım!"
Dediğinde içmek için aldığım su bardağı elimden kayıp sesli bir şekilde yere düştü ve kırıldı. Şoka girmiştim. O adam annesinin bahsettiği çağrının babasıydı.
"Gizem iyi misin aşkım!"
"Gizem kızım biryerin kesilmedi dimi!"
"Y-yyok ben sadece şaşırdım, ben ş-şey yukarı çıkıyım!"
"Çağrı kız şoka girdi baksana nasıl titriyor!!"
"Bu kız Çağrının eşi mi?"
"Ne saçmalıyorsun sen Hakan ne evlenmesi daha çok küçükler. Sevgilisi onun!"
Çağrı birden yanıma koştu ve beni cam kırıklarından uzaklaştırdı.
"B-Ben özür dilerim çağrı elimden kaydı"
"Sorun değil hayatım! Sıkıntı etme!"
Şoka gitmiştim çağrının böyle birşeyi yaşaması çok kötüydü. Ve onu yanlız bırakamazdım ama biletimi annem ile babam bu akşama almıştı. Ona nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.
Çağrıyı annesi ile babası olucak o adamdan uzak bir köşeye çektim.
"Çağrı sana birşey demem lazım"
"Söyle canım?"
"Çağrı annem ile babam bana sormadan biletimi bu akşama almış"
"Nasıl yani??"
"Gidiyorum çağrı bu akşam"
"Gizem sen beni bu haldeyken bırakıp gidiyor musun?!"
"Çağrım bana kalsa hiç gitmem, annem ile babam bana sormadan almış biletimi! Ben hep senin yanında olurum."
"Gizem ben bu haldeyken gidiyorsun! Beni bırakıyorsun sen ailenle her sorun yaşadığında ben seninle saatlerce dertleşiyordum. Senin yaptığın peki?"
"Çağrı anlıyorum özür dilerim, gidicem ama geri gelicem! O albüm boş kalmıcak!"
"Anlamıyorsun Gizem anlayamazsın. Sen hiç birşeyi bilmiyorsun ve şimdi öylece çekip gidiyorsun!!"
Sesini baya bir bana yükselitmişti ve annesi koşarak yanımıza geldi. Ben ise ağlıyordum.
"Çağrı noluyor? Neden kıza bağrıyorsun!"
"Birşey yok efendim Çağrı sadece beni anlamak istemiyor ben şimdi çıkıp çantamı toplıyım size daha fazla rahatsızlık vermeyeyim"
"Gizem dur kızım nereye!?"
"Bırak anne ya benim yanımda olmayan hiç olmasın daha iyi! Gizem ya şimdi kalırsın yada gidersin ve birdaha asla beni göremezsin!"
Kapıdan çıkmadan öylece kala kaldım. Sadece ağlayarak Çağrıya bakıyordum. Annesi ise onu uyarıyordu pişman olacağını söylüyordu. Ben tam arkamı döndüğümde arkamda küçük birşey hissettim. Bacağıma sarılmıştı. Kafamı eğdiyimde o kucaktaki kızı gördüm.
"Abya yeden aylıyosun" dedi bana çok tatlıydı ve dizlerimin üzerine çöküp ona cevap verdim.
"Peki sen neden bu kadar tatlısın!"
"Ya abyaa ben seni çok sevdim oyun oynayalım mı!?"
"Şey ablacım benim gitmem lazım"
"Birazcık lütfen Şu yeni tanıdığım Çağrı abimin hatrına!"
"Tanışmışsın abinle aferin sana asla ona ön yargılı yaklaşma kalp kırıyor ama çok iyi bir insan ben seninle oynarım!" Dönüp çağrının annesine baktım.
"Oynayın gizem Hakan birşey demez Çağrının odasına çıkın orada oynayın!"
"Olmaz"
"Ne olmaz çağrı?" Dedim sesli bir şekilde!
"Yaren girebilir ama sen girme, istemiyorum sadece eşyalarını topla Yarenle ben oynarım"
"ÇAĞRII!!"
"Ne anne ne benim zor zamanımda yanımda yoksa hayatımda yeri yok güle güle 👋🏻!"
"Anladım çağrı peki!" Dedim ve sadece ordan çıkmadan son kez yarene döndüm
"Yarencim benim odaya girmem tehlikeliymiş ondan sen abinle oyna olur mu?"
"Sende gel lütfennnn!"
"Olmaz yaren gizem ablanın işi var ben oynarım seninle"
"Evet işim var yaren"
Birden yaren ağlamaya başladı.
"Yaren noldu neden ağlıyorsun?"
"Gizem abya ben seni çok sevdim 10 dakika barii sen ve çağrı abim"
"Peki!" Dedi sabırlı bir sesle çağrı!
"Sadece 10 dakika yaren sonra gizem ablan birdaha gelmemek üzere gidiyor"
Ben ağlıyordum hızlı adımlarla yukarı çıktım yarende koşarak peşimden geldi.
"Hadi oynayalım hadiii!"
Canım biraz yanıyordu. Dikişim alınmıştı ama hala yaram bazen kanıyordu.
"Gel abicim sen gizem eşyalarını toplasın biz onu beklerken oynarız."
Hiç cevap vermedim sadece yarene hafif gülümsedim.
Onlar odanın bir köşesine oturdular. Çağrının gözleri bendeydi bunu biliyordum hızlı hızlı eşyalarımı çantama tıkıştırırken birden bir sıcaklık hissettim. Elimi yarama götürdüğümde elime kan geldi. Ama öyle böyle bir kan değil. Elim resmen kırmızıya boyanmıştı....
                                           {^.^}
Gözlerimi açtığımda hastanede yatıyordum. Çağrı ve annesi bir koltukta benim annem ile babam bir koltukta oturuyordu. Resmen şoka girmiştim annemin herşeyden haberi olmuştu. Şimdi sıçtım işte!!"
"Anne baba!"
"Kızım çok korkuttun bizi!"
"İyiyim ben anne, bişeyim yok şey ben neredeyim"
Çağrı araya girdi;
"İngilteredesin oranın bir hastanesi. Sen kandan bayılınca annemi çağırdım. Oda senin telefondan annen ile babana haber verdi ve olanları anlattı!"
Dolu gözlerle anneme baktım!
"annem özür dilerim ben olmayan bir aşk yüzünden size yalan söyledim çok özür dilerim!"
"Kızım biz sana kızmadık . Çağrı bey oğlum çok iyi birisi aferin sana! Tanışmanız ise süper!"
"N-ne nasıl tanışmışız?"
"Ben anlatıyım canım; dedi ve söze girdi"
"Annen ile babana resim kursunda tanıştığımızı ve daha sonra kaza geçirince bize geldiğini ve daha sonra sevgili olduğumuzu filan işte!"
"Tamam Çağrı!" Ona hala feci şekilde kızgındım. Beni dinlemeden anlamadan hayatından çıkarmak istedi. Şimdi o istese bile artık eski gizem yoktu. Sonuçta babasını karşısına ben çıkarmadım ve gitmek istemediğimi ama zorunda olduğumu 100 defa ona söyledim. Ama onun bana yaptığı tek şey beni evden ve hayatından kovmak oldu..
Çağrının annesi olaya müdahale etti.:
"Selma hanım,Burak bey hadi çocuklar biraz yanlız kalsın!"
Annem ile babam ve çağrının annesi odadan çıktılar;
"Gizem beni bir dinle lütfen!"
"Sus Çağrı senin sesini duymak istemiyorum!"
"Ama geçerli sebeplerim var!"
"Beni evinden ve hayatından kovmak istemedin mi? Bende çıktım. O devir bitti Çağrı ayrılıyorum senden!"
"Ama gizem lütfen böyle yapma, babam gelmişti elinde yaren bu senin kardeşin ananla bak dedi bize ben sinir krizi geçirdim ya annem ağlıyordu o adam yüzünden sen bardağı düşürünce kendime geldim. Sana çok ihtiyacım vardı. Sana sarılmak ve uyumak istiyordum. Sonra sen gitmek istedin!"
"Gitmek istemedim Çağrı!, annem ile babam benden habersiz biletimi almışlardı"
"Gizem lütfen ayrılma benden"
"Bitti Çağrı bitti ya neyi anlamıyorsun bitti. Sen hayatımdan çık dedin ve kapıyı sertçe yüzüme kapattın. Bende o kapıyı kilitleyip oradan gittim!"
"Sen bilirsin ama birgün barışmak istersen-"
"Hayır çağrı, sende hayatına yeni birisini mi almak istersen bilemem ama artık gizem yok. Bu hastaneden çıktıktan sonrada beni sakın arama yazma, sorma istemiyorum. Sadece annenin hal hatırını sormak için ararım. Dahada iletişimimiz olmıcak."
Çağrı ağlıcak hale gelmişti. Ama hak etmişti.
"Sen nasıl istersen gizem ama İnstagramdan bari çıkarma"
"Tamam çağrı. Ben dinlenicem de çıkar mısın?"
"Sen nasıl istersen"
                                         {^.^}