Uzak kadar yakınımda {+15}

12.BÖLÜM

Hamile olmamdan 4 hafta geçmişti. Neredeyse 1 ay!!! Karnım gün gittikçe büyüyordu. Aşağıda bir hareketlilik vardı. Üstümü giyindim ve aşağı indim.

"Noluyor Çağrı?"

"Kuzey Geldi.."

"Tamam da ne bu kadar hazırlık alt tarafı senin kuzenin yani?"

"Tamam Gizem!"

"Of off!!!!!"

Oflayarak mutfağa geçtim. Kuzey denilen çocuk oradaydı. Şimdi Allah var yakışıklı çocuktu. Kumral saçları, yeşile kaçan gözleri vardı. Tahmini boyu 1.95 ti.

"Günaydın" dedim soğuk bir sesle

"Günaydın Gizem'cim!"

"Gizem "cim" derken pardon?"

"Yani samimilik anlamında çok takma derim ee ne var ne yok!"

"İyi iyi sen?"

"Bende iyiyim güzel kızsın!"

"Sağol da ne bu yakınlık?"

"Ben herkese öyleyim."

"Okey sen takıl görüşürüz!"

Biran önce mutfaktan çıktım. Aklımda Çağrının odasında telefonla konuşmaları geldi. Neydi bu Kuzey? Ne alakaydı!! Çok kafama takmamaya çalıştım. Ve içeri doğru geçtim. Herkes konuşuyordu. HEMDE ÇOOOOK GÜRÜLTÜLÜ BİR ŞEKİLDEE!!!! Hemen Çağrının yanına oturdum. Hamile olduğum belli olmasın diye bol giymeye özen gösteriyordum. Annem hemen bana baktı ve karnıma gözleri kaydı. Terliyordum!!

"Gizem"

"Efendim anne?" Dedim titrek bir sesle

"Karnın niye şiş senin?"

"Eee şey-"
Tam ben lafa girecekken çağrı atladı

"Şey o bir içecek denedi biz gezerken midesini kötü yaptı sonra ilaç içinde böyle şişkinlik oldu.."

Artık dayanamıyordum. Birden lafa girdim

"Herkes sussun ve beni dinlesin!!" Dedim bağrarak.

Çağrı fısıldıyarak "Gizem sakın yapma..."

"Size birşey söylemek istiyorum! Hani biz sizi dışarı çıkıcaz diyip sizide çıkardık ya.."

Babam ile annem aynı anda "EEE" dediler

"İşte biz o gece Çağrı ile beraber olduk. Ve ben..."

Ege ve Kuzey ellerini heyecanla bana kaldırıp "HEMİLE MİSİN ?" Diye bağırdılar ve gülümsüyorlardı...

"Evet ben Hamileyim, A-ama gerçekten kazara oldu. Yoksa ben biliyosun daha gencim, ama çocuğu aldıramazdım...."

Annem "YETEEEERRR!!!!" Diye bağırdı.

"Şu saçmalığı kesin artık!! Gizem çabuk benimle yukarı çıkıyorsun!"

"Ama annee!" Ağlıyordum..

"ÇABUK DEDİM GİZEM!!"

Annem beni sertçe kolumdan yakaladı ve yukarı odama çıkardı. Kolumu aşırı sert tutuyordu ve canım yanıyordu. Odama beni yere doğru fırlattı.

"Ne bu hamilelik yalanı!"

"Anne gerçekten yalan değildi, hamileyim anne!!"

"Gizem beni deli etme!, bu çocuğu aldıracaksın!"

"Anne lütfen" çok ağlıyordum "anne yalvarırım o benim evladım anne yapma.."

"Kendine gel" dedi ve bana bir tokat attı. Daha sonra saçımı tutup beni sürüklemeye başladı. Merdivenlerin oraya sürükledi beni.. Saçlarım annemin elinde bende yerde merdivenin boşluğundaydım. Herkes aşağıdan bağrıyordu.