Uzak kadar yakınımda {+15}

15.BÖLÜM

Kuzeyi seviyor muydum?
-Evet..
Kuzey ile beraber olmak istiyor muydum?
-Evet
Ama içimde bir parça buna izin vermiyordu. Sanki kızım istemiyordu. Kuzey ile çıkarsak kızım incinir gibi geliyordu.
———————————————————————————

Kuzey beni mezarlığa getirmişti. Güzel kızımın mezarına....

"Mezarı ne tarafta" dedim zorlukla. Sesim titremişti. Her ne kadar kendime hakim olmaya çalışsamda titreyen ellerimi ve dizlerimi durduramadım..

"Arka taraflarda gel ben götürücem, ama dikkat et toprak kaygan ve yağmurdan çamur.."

"Tamam." Dedim ve beni derinlere doğru götürdü.
Daha sonra küçük bir mezarın başında durduk. Mezar taşında sadece "Masal" yazıyordu.. Biz evli olmadığımız için soyad yoktu. Sadece "masal" vardı. Birden dizlerimi hissedemedim ve kendimi toprağa bıraktım. Kuzey hemen beni kollarımdan tuttu..

"Lütfen lütfen böyle yapma!"

"Ama o daha çok küçüktü.. minicik bedeni benim yüzümden bunun içinde.!" Ellerimi delice kendime vuruyordum. Kuzey birden beni kucakladı. Yağmurda çok hızlanmıştıı..

"Gitmek istemiyorummmmm!!!" Diye bağırdığımda etrafta yankılandı..

"Daha kötü oluyorsun!" Dedi ve beni sıkıca tutup mezarlıktan çıkardı. Daha sonra arabanın kapısını açtı ve beni içeri oturttu.

Delirmiş gibi ne yaptığımı bilmeden kendime vurmaya başladım. Saçlarımı kopana kadar ellerimle saç diplerimden çakiyordum! Ellerime baktığımda bileklermdeki dikişlerin açıldığını ve kanadığını gördüm. Ama umrumda değildi. Daha sonra arabaya binen Kuzey beni tutmak için ellerimi kendi elleri arasına aldı.

Birden sesi yüksek çıkmıştı. "KENDİNE ŞUNU YAPMAYI BIRAK!" Daha sonra hızlı hızlı nefesler verdi. Arabanın içi ve bulunduğumuz yer o kadar sessizdiki arabada sadece Kuzeyin nefes sesleri yankılanıyordu.

"Anlamıyorsun." Dedim.. sanki ona kötü birşey söylemiş gibi bana baktı. Bende tekrar bağırarak;

"ANLAMIYORSUN!!" Dedim

"BENİ KİMSE ANLAMIYOR, DİNLEMİYOR. SEN BİLE. ARTIK KİMSEYE GÜVENMİYORUM." Ağlayarak;

"Sadece sen.. sadece sana güveniyorum.."
Daha sonra yine çıldırmış bir şekilde ellerimi saçlarıma götürdüm ve çekmeye başladım. Bir yandan da çığlık atarak dizlerime vuruyordum.

"Ölücektim o zaman!! Keşke keşke o ormanda beni bulmasaydın... AĞĞĞĞĞĞ!! Nefret ediyorum kendimdeen!!!"

Kuzey beklemedim bir anda kendi emniyet kemerini açtı ve benim üstüme doğru eğildi. Şaşırmış bir şekilde ona baktım ve ben dalmışken ellerimi yakaladı.

"Bırak ellerimi!" Diye çırpınırken benim bacaklarımıda tutuyordu.

"Sus!" Dedi sinirli bir sesle.

"Susmuyorum!! Susmayacağım!!"

"Sus yoksa başka türlü sustururum!"

"Nasıl olucakmış o!" Dediğimde birden kendimi onun kucağında buldum.

"İşte böyle." Dedi ve dudaklarıma baktı. Yüzümüz çok yakındı birbirine. Nefeslerimiz birbirine çarpıyordu..

Utanarak "mezarlıktayız" dediğimde beni kucağından bırakmadı..

"He yani mezarlıkta olmasak tamam diyosun?"

"Öyle birşey demedim Kuzey!!"

"Tamam o halde." Dediğinde aval aval suratına baktım.