Uzak kadar yakınımda {+15}

13.BÖLÜM

Hayat çok mu zordu... Yoksa onu zorlaştıranlar mı vardı..
Bazen ölmek istedim, bazen yaşamak... Anlayan varmıydı bilmiyorum ama dinleyen hiç olmadı. Annem yok babam yok... Sadece ben varım... Çağrı mı? O da perişan...

{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}

Yavaş yavaş nefesim kesiliyordu. Ama belimde bir el hissettim.. Sesi kuzeyi çok andırıyordu.. Bana diyordu;

"Gizem!, benimle kal Gizem Lütfen!!"

Ona cevap vermek o kadar çok istedim ki... Gözlerimi açıp "Kuzey seni duyabiliyorum" demek istedim. Ama yapmadım, yapamadım.. Kendim seçmiştin ölmeyi. Şimdi dileyemezdim yaşamayı..

"Tamam tamam çok kan kaybettin, hemen seni hastaneye götürücem lütfen dayan..!"

Ve son kez birşey çıktı dudaklarından "Dayan Güzelim.."

Bana diyordu bunları. Sanki duyduğumu biliyormuş gibi. Daha sonra ayaklarım yerden kesildi. Onun kucağımdaydım..Gerisi bende yok.

4 SAAT SONRA
———————————————————————————
Gözlerimi açtığımda hastane odasının beyaz ışığı gözüme vuruyordu. Birkaç dakika sonra doğrulmaya çalıştım ama bileklerim yüzünden kalkamadım..

"Çağrı yardım eder misin kalkmama?"

"Gizem Çağrı burda değil, ben yardım edeyim."

Kuzey mi burdaydı? Peki çağrı neredeydi??

"Teşekkür ederim Kuzey ama Çağrı nerede?"

"Önemli bir telefon aldığını söyledi ve gitti. Bende daha sonra gezintiye çıktığımda seni ormanda yarı baygın ve kanlar içinde gördüm.."

Daha sonra aklıma dayan güzelim dediği geldi. Ama ona birşey demedim. Belkide ben yanlış duymuştum ve boş yere sormuş olurdum.

"Teşekkür ederim Kuzey sen olma-"
Sözümü kesti;

"Kendine neden bunu yaptın..?"

Sustum, sadece susabildim..

"Seni anlayabilirim Gizem ve istersen seni dinlerimde.. Neden kendine kıymak istedin. Neden neden aklım almıyor. Seni seven birileri var bu dünyada.!"

Güldüm. Komikti çünkü. Beni seven birileri varmış.. Ne kadar da komik bir şaka

"Beni seven mi? Hiç sanmam beni seven benim nasıl birisi olduğumu bilmiyordur. Kuzey sen biliyor musun? Ben bu olaylara anneme resim kursuna gidiyorum diye başladım. İngiltereye buraya geldim. Çağrının annesi yüzünden bıçaklandım. Daha sonra hastaneye yattım. Bebeğim oldu onu annem yüzünden kaybettim. Acısından bileklerimi kestim.. Sence ben sevilecek biri miyim?"

Birden ayağa kalktı ve elimi tuttu. Ellerime kaydı gözlerim.

"Bunu kendine yapma lütfen!"

Birden çağrıya ihanet ediyormuş gibi geldi ve ellerimi çektim.

"Sana yinede teşekkür ederim"
Dedim..

"Ne demek Gizem.."

Sustu ve koltuğa geri oturdu. Bende yanımda duran telefonu aldım ve çağrıyı aradım. Meşgule attı beni.

"Kuzey?"

"Efendim Gizem ağrın mı var.?"

"Yok ağrım yokta bu ne kadar bir önemli telefonsa çağrı beni meşgule attı?"

"Bilmiyorum Gizem ne olduğunu eve geçince sorarsın?"

"Tamam Kuzey sorarım beni tek başıma bırakıcak kadar önemli heralde?."