Uzak kadar yakınımda {+15}

18.BÖLÜM

Sabah kalktığımda hala Kuzeyin odasındaydım. O ise yanımda arkası dönük bir şekilde yatıyordu. Bir an onu öylece bırakıp gitmek istedim. Sonra ona yapacağım büyük bir haksızlık olduğunu düşünüp vazgeçtim. Üstümde sadece kuzeyin tişörtü vardı. İçimde iç çamaşırım yoktu. Dün Kuzey ile beraber olmultuk.. Ve benim bu yüzden kasıklarım çok ağrıyordu. Yorganın altını kaldırdım ve baktım. Kuzey giyinikti. Altında siyah eşofman üstünde ise beyaz tişört vardı. Sanki benim uyandığımı anlamış gibi uykulu gözlerle bana doğru döndü.

"Günaydın. Saat kaç?" Diye sordu direkt.

"Bilmiyorum bakmadım." Dedim solgun bir sesle

"İyi misin? Sesin biraz kötü geliyor?"

"Kasıklarım çok ağrıyor. Dünden sonra.." dedim ve utangaç bir şekilde önüme döndüm. O ise sırıttı.

"Ne zaman gidiyorsun?" diye sordu bana. Şaşırmıştım. Genelde bana gitme diye söylerdi. Şimdi ne zaman gideceğimi soruyordu.

"Birazdan kalkıp giyinirim.. Gitmemi çok istiyorsun galiba.." dedim sessiz bir şekilde. Duyduğunu düşünmemiştim ama;

"Gitmeni çok mu istiyorum!? (Güldü) ben sadece seni çok seviyorum. Yaptığım hata da bu zaten. Bana günlerce gidicem gidicem dedin. Benim ne yaşadığımdan senin haberin var mı? Sadece kendini düşünüyorsun! Ben ağladım bile sen gidiyorsun diye! Sen diyorsun çok mu istiyorsun! İstiyorum amına koyayım! Gitmeni istiyorum. Seni sevmemek istiyorum! Belkide silmek istiyorum! Ama yapamıyorum. Çünkü senin her zerrene çok aşığım. Beni burda bırakıp gidecek misin? (Ben cevap vermeden kendisi yanıtladı.) Evet beni bırakıp gideceksin. Bana seni seviyorum diyorsun ama sonra tek yaşamak istediğini söylüyorsun! Duygularım senin için oyuncak mı? Çünkü benim için değil!"

Sustuğunda sinirden nefes nefese kalmıştı... Dolu gözlerle suratına bakıyordum.

"Sakın. Sakın benim karşımda ağlama!.. Çünkü bunları sen yaşatıyorsun bana! Senin yüzünden oluyor!!!!"

Artık dayanamadım ve onu yatakta itekledim. Noluyordu. Dün çok iyiyken şimdi ne olmuştu!!

"Neden böyle davranıyorsun bilmiyorum ama bende insanım!! KENDİNE GEL! Benim çocuğum öldü!.. Ben aileme sahip kişiyi kaybettim. Sevdiğim adamı kaybettim.." dediğimde çok yanlış birşey söylediğimi sonradan farkettim...

"Sevdiğin adamı..." dedi suskun bir sesle.

"Sevdiğin adam he! Çık dışarı Gizem.."

"Ne diyorsun sen?" Dedim şaşırmıştım. Hemde bir tarafımın canı yanmıştı.

"Çık dışarı dedim. Hazırlan sen sonra benim kapımı tıklat. Nereye gitmek istiyorsan gidebilirsin. İnan umrumda olmaz. Bitti tamam mı bitti.."

"Ne bitti ya!" Dedim sinirli bir şekilde!

"Bitti. Aramızdaki herşey bitti. Tamam mı bittii!! Anlamak istemiyorsan bu senin sorunun. Ben artık seni seven birisi değilim. Sadece ve sadece Çağrının kabul edilmeyen kuzeniyim. Senin içinde böyle. Lütfen mesafeli olalım. Lütfen..."

"Neyden bahsediyorsun! Ne olduda ne değişti. Anlat bana dinlerim. Noluyor anlamıyorum. Dün biz beraber olduk. Neydi bu! Zevk için miydi!! Beni kullandın mıı!!?(bunları söylerken ağlıyordum) Beni sevdiğine gerçekten inandım. KUZEY! BANA BAK! Gözlerini benden kaçırma.. Lütfen.. noluyo bana söyle. Sen beni bırakmazsın. Biliyorum lütfenn.. lütfen yalvarırım söyle ya! Sana senden daha çok değer veriyorum!! Beni bırakma!"

"Bitti dedim. Gözüm açıldı diyelim?şimdi çık git odamdan. Tişörtümü getirisin."

"Tamam.... Böyle diyorsan böyle olsun. Ama sakın benden özür dileme. Bana aynı acıyı sen 2. Kez yaşattın. Ne acısı diye sorma. Terk edilme acısını. İlk önce ailem tarafından sonra senin tarafından terk edildim. Ben artık yuvasız kaldım. Ve sen beni kovdun. Eğer birgün seni affetmemi istersen! Sakın sakın karşıma çıkıp böyle birşey isteme. Sana çarpıcak olan laflarım değil sert bir tokat olur çünkü!" Dediğimde sert adımlarla odadan çıktım..