ʙᴀşʟᴀɴɢɪç

26 1 1
                                    

"Vicdan azabı duyduğun her an için özür dile."

Bu sabah

Bana dün gece oraya gitmemem gerektiğini bildiren bir mesaj gelmişti.
Ve ben gitmiştim evet gitmiştim hayatımın en büyük kötülüğünü yapmıştım kendime,katilden farklı kalır bir yanım yoktu artık,bende katildim hem de katilden daha suçlu,daha çaresiz...

Şarjımın bitmesi benim için yeni bir başlangıca neden olmuştu hem de sonu olmayan bir başlangıç.

Bu bilinmeyen numaranın kim olduğunu bulmam gerekiyordu,normalde iş iptal olsa patronların mesaj attığı bir numara vardı, iyi de şimdi bu mesaj neden bilinmeyen bir numaradan gelmişti ki,düşünceler kalbimi çarptırıyor gözlerimi dolduruyorken,telefonuma tekrar bildirim gelmesiyle ayaklandım;

Bilinmeyen numara

"Yektâ seni bekliyor."

Yektâ,yektâ öğrendi mi beni yoksa?
Tutuklayacaklar mı beni?
Kim attı bu mesajı?
Beni gördüler mi yoksa?

Şimdi,evet şimdi hatırlıyorum o kız,o kız görmüştü beni,

Önceki gece

Lavobaya kendimi atıp ağlarken arkamdan bir el uzandı,aynaya baktığımda mavi gözlü siyah saçlı keskin suratlı bir kız gülümseyerek acı dolu gözlerle bana bakıyordu elini havaya kaldırıp peçeteyi göstererek;

-"İhtiyacın var sanırım."

Titreyerek arkamı döndüm,ağlamamı durdurup cevap vermeye çalıştım;

-"Gerek yok teşekkür ederim."

Diyerek,hızlı adımlarla çıktım.

Arkamdan baktığını bilerek.

O kız kimdi,ne işi vardı orada diye kendime sora sora yolu bitirmiştim.

Bu sabah

Korkudan telefonu yatağıma fırlatıp kendimi o an camdan aşağı atmak istedim.Ben ne yaptım,ben ne yaptım diye dolanıp duruyordum odamda,kesin o kız atıyordu bu mesajları,görmüştü beni ve polislere söylemişti birazdan gelir yektâ ve diğer polisler beni almaya,şimdiden ailemle ve kendimle vedalaşayım,aynaya bakıp ağlamaya devam ettim ve kendi kendime tekrarladım;

"Yektâ,sana her şeyi anlatıp kendim teslim olacağım."

Evet her şeyi anlatıp teslim olacağım,o zaman belki Opia huzur icinde uyur.
Belki bir özür hakkım olur Opia için.

Kararımı vermemle aşağı inmem bir oldu evet korkuyordum ama gidip Yektâ'yı bulup ona her şeyi anlatacağım.
Beni öldüredebilir,hapise de tıkabilir ben bir günah işlemiştim ve bunun bedelini Opia için ödemeliydim.Katilin bulunması için her şeyi yapmaya hazırdım.

"Anne ben çıkıyorum."

Gözlerimi görmesinler diye koşarak çıktım evden annemin cevabını dinlemeden.

Nereye gittiğimi biliyorum ama bilmiyorum şimdi,
Saçlarıma rüzgarın değişini son kez hissediyorum belki de,
Ailemi son kez kendimi son kez gördüm bu sabah,
Bundan sonra ben asla eski ben olamayacağım...

Durağa yürüyorum,gelen yeni bir bildirimle telefona bakıyorum.

Bilinmeyen numara

"Yektâ seni bekliyor."

"Geliyorum."

Evet en sonunda korkmayıp mesajına cevap verdim.En azından oraya gittiğimi bilmeliydi.

lN LAK'ECHHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin