"Ölümler sessizlik değil en büyük gürültüdür."
İyi okumalar Ballarım.
"Affedersem aklımdan da çıkar mısın?"
Evet,yüzümün kızarmasına engel olamamıştım,ne yapmaya çalışıyordu bu çocuk.
Ayağa kalkmak istedim ama yüzü çok yakındı,benim bu halimden zevk alıyordu resmen,yüzümü sağa doğru dönerek kalkıyormuş gibi yaptım;
"Çekilir misin?"
"Nereye gidiyorsun cevabımı alamadım."
Tekrardan yerime oturdum çünkü geçebileceğim bir yer yoktu;
"Ne cevabı istiyorsun anlamadım?"
"Tekrar sorayım istersen?"
"Hayır hayır soruyu anladım,sadece ne cevabı istiyorsun onu anlamadım."
"Aklımdan çıkmak istiyor musun?"
Bıkmış bir ifadeyle gülümseyen yüzüne cevap verdim;
"Evet."
"Peki,affettim çıkabilirsin."
Yüzündeki ifadeyi düzleştirerek sandalyemi ittirdi,tatlıdan bir tane alıp cama doğru dönerek dışarıyı izlemeye başladı.
Ayağa kalkıp odadan çıkmadan önce ekledim;
"Tatlıyı yediğine göre affettin."
"Bilmem,onu sonra konuşuruz,Yektâ geldi,Mâhi'yle konuşuyor yine."
"Bunu neden bana söyleme ihtiyacı duydun?"
"Bilmem."
"Sen neyi biliyorsun?"
"Seni."
"Off,ne alaka şimdi,Ruhsuz değil misin sen noluyor sana ya?"
"Ruhsuzdum."
"Şimdi ne değişti?"
"Gerçek adımı hatırlamaya başladım."
"Yaa gerçek adın ne söylesene."
Deyip meraklı meraklı yatağına oturdum.
Cama doğrulttuğu yüzünü,gülerek bana çevirdi ve aşağı doğru benim yüzüme yakın bir şekilde eğildi;
"Çok mu merak ediyorsun?"
"Hayır."deyip başımı önüme eğdim.
"Yalan söyleme çocuklar gibi."
"Tamam merak ediyorum ama öyle çok değil."
"Zamanı gelince öğrenirsin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
lN LAK'ECH
Actie̶"̶H̶e̶r̶ ̶b̶a̶ş̶l̶a̶n̶g̶ı̶c̶ı̶n̶ ̶b̶i̶r̶ ̶s̶o̶n̶u̶ ̶v̶a̶r̶d̶ı̶r̶ ̶d̶e̶r̶l̶e̶r̶ ̶m̶e̶h̶l̶i̶k̶â̶,̶b̶a̶ş̶l̶a̶d̶ı̶ğ̶ı̶n̶ ̶y̶e̶r̶i̶n̶ ̶s̶o̶n̶u̶n̶d̶a̶ ̶b̶e̶n̶l̶i̶ğ̶i̶n̶l̶e̶ ̶y̶ü̶z̶ ̶y̶ü̶z̶e̶,̶a̶c̶ı̶l̶a̶r̶ı̶n̶l̶a̶ ̶b̶a̶ş̶ ̶b̶a̶ş̶a̶s̶ı̶n̶ ̶a̶r̶t̶ı̶k̶,̶b̶u̶...
