"Her can ölüme borçludur."
İyi okumalar Ballarım
Yemeği bahçede yemek isteyip istemediğimi sormuştu,tam cevap verecektim ki Mâhi konuya atladı;
"Bizim evde yemekler beraber yenir Ruhsuz."
Ruhsuz, ifadesiz bir şekilde ona dönerek;
"Kim demiş?"
"Ben."
Diyerek ekledi Yektâ.
"Senin kuralların bana işlemez."
Demişti Ruhsuz sert bir şekilde.
"İşlemez mi?"
Komikmiş,işlemeseydi şuan burada olmazsın çabuk unutuyorsun olanları."
Gülerek ve egolu bir şekilde söylemişti Yektâ.
Ruhsuz ani bir şekilde ayağa kalktı,elleri masanın iki köşesinde,yüzünü Yektâ'ya doğru eğip ekledi;
"Senin kuralların bana geçmez Yektâ,bu evde en başından beri neden durduğum belli,sen benden daha çabuk unutuyorsun olanları."
Sonra Yektâ da ayaklanarak ekledi;
"Benim için önemsiz olanları unuturum,mesela,mesela sen."
Çok kasvetli bir hava vardı,herkes onları izliyordu,ben ise tedirgindim.
Ruhsuz gülerek devam etti;
"Unutturmam o zaman Yektâ."
"Unutulmayacak bir şey yok."
Dedi ve arkasını dönerek gitti masadan.
Arkasından Ruhsuz bağırarak;
"Bu günlerini özleyeceksin."
Yektâ bir anda arkasını döndü ve hızlı adımlarla gülerek masaya tekrar ulaştı;
"Ne anlatıyorsun lan sen?"
Gülümsemesi sinirli bir yüze çevrilmişti.
Ruhsuz bir iki adım daha yaklaşarak Yektâ'nın burnunun ucunda bitti;
"Anlatacağım ben sana çok yakında anlatacağım."
Yekta;
"Sen geldiğin yeri çabuk unuttun sanırım."
Ruhsuz sinirini yükseltmiş bir şekilde devam etti;
"Sen benden daha çabuk unuttun Yektâ."
"Şerefsiz iyi ki bir ailen öldü yeter be,bıktık senden de ailenden de,hepimizi siz bitirdiniz zaten daha ne istiyorsun benden?"
Yektâ canavara dönüşmüştü sanki o an,bağırıyordu ve ağzından çıkan her sözcük kalbime bir bıçak gibi saplanıyordu,ailesinin ölümüne laf edecek kadar nefret mi ediyordu ondan,
O kadar düşmüş müydü...
Yektâ,benim tanıdığım televizyonlarda gördüğüm kendimi onda bulduğum Yektâ değildi,tam bir hayal kırıklığıydı artık benim için.Ailesinin ölümüne dil uzatacak kadar kötü biri miydi aslında,göz yaşlarım akmamak için zor duruyordu,Yektâ'nın iyiliğine olan bütün inancım kalmamıştı o andan itibaren,
Yektâ'ya yardım etmek için girdiğim bu yolda,kendime bile yardım edemiyordum artık.
Ruhsuz bu cümleden sonra bir kaç saniye susmayı seçti kocaman bir sessizlik oluştu o andan itibaren,ta ki Yektâ'ya yumruk atana kadar.
Ben korkudan hareket edememiştim bile,
İnanmayacaksınız ama Mâhi ve diğerleri hiç umursamadan yemeklerini yemeye devam ediyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
lN LAK'ECH
Aksi̶"̶H̶e̶r̶ ̶b̶a̶ş̶l̶a̶n̶g̶ı̶c̶ı̶n̶ ̶b̶i̶r̶ ̶s̶o̶n̶u̶ ̶v̶a̶r̶d̶ı̶r̶ ̶d̶e̶r̶l̶e̶r̶ ̶m̶e̶h̶l̶i̶k̶â̶,̶b̶a̶ş̶l̶a̶d̶ı̶ğ̶ı̶n̶ ̶y̶e̶r̶i̶n̶ ̶s̶o̶n̶u̶n̶d̶a̶ ̶b̶e̶n̶l̶i̶ğ̶i̶n̶l̶e̶ ̶y̶ü̶z̶ ̶y̶ü̶z̶e̶,̶a̶c̶ı̶l̶a̶r̶ı̶n̶l̶a̶ ̶b̶a̶ş̶ ̶b̶a̶ş̶a̶s̶ı̶n̶ ̶a̶r̶t̶ı̶k̶,̶b̶u̶...
