"Sadece acıyanlar bilir ruhunun acısını."
Selam bebeklerim nasıl gidiyor hayat iyi misiniz?
Umarım iyisinizdir,ben ve karakterilerim sizi çok seviyoruz.
Onlardan size bir cümle getirdim;
"Gökyüzü okyanuslara yansıdığında denizlere yansıdığından daha büyük görünür,hüzünlerinizi nereye yansıtırsanız o kadar büyük görünür kendinize,bu hikayeye ne kadar acınız varsa yansıtın,biz sizin yansıttığınızdan daha fazla sevgi vereceğiz size.."
Sizi çok sevenlerden...
İyi okumalar Ballar
Mâhi'nin bahsettiği şeyi anlamamıştım,çok garip bir kızdı,benden nefret etme sebebini çok merak ediyordum,hiç zararım dokunmamıştı ona,neden bana karşı bu kadar hırslıydı ki...
Mâhi gittikten sonra kapım tekrar çalmıştı,bıkkın bir sesle;
"Gel."
Gelen Ruhsuz'du.
Çok şaşırmıştım bu da yüz ifademe yansımıştı,beni merak ettiği için gelmediği kesindi.
Sonra birden aklıma Yektâ'nın dedikleri geldi;
"O gün Ruhsuz'un ailesini öldürdüler."
"Çok eğlenceli bir çocuktu."
İçimde fırtınalar koptu o an,üzüntümü yüzüme de yansıttım haliyle.
Güneş gözlüğünü yine çıkartmamıştı tabiki.
Sessizce kapıyı kapatıp içeri girdi.
"Bitti mi serum?"
"Bitti ya."
"Yalan söylemekte pek iyi değilsin anlaşılan."
"Neden?"
"Kolun kanamış belli ki koparmışsın."
Hemen yüzümü koluma çevirdim evet kanamıştı.
"Şey,ben serum takılmasını sevmiyorum da ondan."
Yanıma yavaşça oturdu;
"Az önce Yektâ geldi ne konuştunuz?"
"Hiç,iyi olup olmadığımı sordu o kadar."
"Yalan söyleme."
Sadece karşıya bakarak konuşuyordu,yüzüme dönmeden.
"Mâhi'nin söylediği hakkında konuştuk sadece."
"Sadece bu mu?"
"Evet"
Ne anlatmamı istiyordu ki benden.
"Mâhi bu hep konuşur."
Ve ekledi;
"Bizden bahsetti mi?"
"Bizden derken?"
"Yani biz işte."
"He sizden,yok ya pek bir şey konuşmadık zaten."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
lN LAK'ECH
Action̶"̶H̶e̶r̶ ̶b̶a̶ş̶l̶a̶n̶g̶ı̶c̶ı̶n̶ ̶b̶i̶r̶ ̶s̶o̶n̶u̶ ̶v̶a̶r̶d̶ı̶r̶ ̶d̶e̶r̶l̶e̶r̶ ̶m̶e̶h̶l̶i̶k̶â̶,̶b̶a̶ş̶l̶a̶d̶ı̶ğ̶ı̶n̶ ̶y̶e̶r̶i̶n̶ ̶s̶o̶n̶u̶n̶d̶a̶ ̶b̶e̶n̶l̶i̶ğ̶i̶n̶l̶e̶ ̶y̶ü̶z̶ ̶y̶ü̶z̶e̶,̶a̶c̶ı̶l̶a̶r̶ı̶n̶l̶a̶ ̶b̶a̶ş̶ ̶b̶a̶ş̶a̶s̶ı̶n̶ ̶a̶r̶t̶ı̶k̶,̶b̶u̶...
