Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 21

"Ibig mong sabihin tinakbo mo talaga?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"Yes, i was worried you're not answering your phone kaya nagmamadali ako, and thankful naka-abot pa ako." Pumikit ito habang nakasandal sa sofa.

"Wow astig!"

Sinamaan niya ako bigla ng tingin kaya napatiko nalang ako ng bibig.

"What happened?" He suddenly asking.

Humarap ako sa kanya ng nakakunot ang nuo.

"Kanina bakit ka tumawag? May napaginipan ka na naman ba?" Tanong niya.

Tumango ako ng ilang beses. "It's kinda weird, parehas na parehas nung sa una." I told him.

Nanuot ang nuo niya at umayos ng upo, humarap siya sa akin para tignan ako ng seryoso.

"What kind of dream?" He sounds curious.

Kunwaring nag iisip ako pero ayokong sabihin sa kanya kung anong klasing panaginip 'yon. Hanggat maari hindi ko sasabihin hanggang wala pa akong nalalaman. Pakiramdam ko kasi parang may konektado ang panaginip ko sa di malamang dahilan.

"Hindi ko na maalala," pagsisinungaling ko.

Mas mabuting alamin ko muna bago sabihin sa kanya. Ayokong mag alala pa siya at baka bigla nalang akong dalhin sa pa ako sa psychiatrist.

"Are you sure?"

Tumango ako sa kanya bumuntong hininga siya at marahang hinawaka ang ulo ko at hinaplos 'yon.

"Next time if that happens again, just call me hmm?"

Ngumiti ako sa kanya at tumango lang. Binaba niya na ang kamay niya at tinignan ang oras.

"You're late, wag ka na pumasok." Biglaang sabi niya.

Agad kong napagtanto ang oras kaya dali dali kong tinignan ang phone ko at halos maglumbay dahil late na talaga ako. Mag a-alasonse na. May mga text din akong nababasa isa doon si Sage at tinatanong kung bakit hindi ako pumasok. Nireplyan ko nalang sya na masama ang pakiramdam ko.

Pabagsak kong nilapag ang cellphone ko at humiga nalang sa sofa. Wala na din naman akong magagawa dahil late na talaga ako. Agad kong tinignan ang kapatid ko at busy itong mag kalikot sa phone niya.

"Kuya wala kang pasok?" Tanong ko.

Tinignan niya ako atsaka umiling. "I took leave today to take care of you."

Gulat akong napaupo nanlalaki ang mata kong nakatingin sa kanya. "Seryoso?!"

"Yes," he said. "I'm worried of you, hindi kita maiiwanan dito ng ganyan ang kalagayan mo." He sigh.

Ngumiti ako sa kanya at yinakap siya ng patagilid. Wala naman siyang reklamo dahil doon at hinayaan niya lang ako.

"Thank you kuya," i whispered.

"No need to say that, I'm your brother and I'm willing to do everything for you." He touched my head.

"Total di ka naman papasok why we don't take a gala?" Nagningning ang mga mata ko dahil sa sinabi niya.

Hinila hila ko ang white long sleeves niya at excited na tumango. He chuckled and pinch my cheeks. Hinampas ko ang kamay niya dahil sakit, sinamaan ko lang siya ng tingin pero tinawanan niya lang ako.

"Saan tayo gagala?" Tanong ko sa kanya.

"Sa moon."

Agad ko siyang nabato ng unan dahil sa sagot niya. Tatawa tawa niyang sinalo 'yon at tinabi sa gilid niya.