Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 51

"Rein baby, wake up na," I heard my brother's voice waking me up.

Mahina akong napaungol at dahan dahang minulat ang mata ko. Umupo agad ako at naramdaman ko ang pag alalay sa akin ng kambal ko.

"You alright?"

Kinusot ko ang mga mata ko at marahang tumango sa kanya. Narinig kong binuksan niya ang pinto at sinarado 'yon. Tinignan ko ang harap at nakitang wala na rin sa Alas doon. Biglang bumukas ang gilid ng pintuan nang kotse at nakita ko ang kapatid ko. Lumabas na ako at tamang alalay lang siya sa akin.

"Asan tayo?"

"Safe house." Maikling tugon niya.

Napatingin ako sa harap namin at kitang kita ko kung gaano kalaki ang bahay, may kapamilyaran lang siya sa akin ngunit pinag sawalang bahala ko nalang 'yon.

Naging tahimik ang katabi ko hanggang nasa tapat na kami nang pintuan. Humigpit ang pagkakahawak niya sa akin kaya nagtataka ko na siyang tinignan. Nababakas sa mukha nito ang pangamba, may nabubuong butil din ng pawis sa nuo niya.

"Are you okay kuya?" I asked him.

He just simplify nodded at me.

"I'm okay, don't worry."

Ngumiti siya pero bakas pa din ang nakikita kong emosyon sa mukha niya.

"Where's Alas?"

Hindi siya kumibo sa naging tanong ko. Natahimik ito at hindi na mapakali. Akmang mag sasalita sana ako nang bigla niya akong iharap at hinawakan ang dalawa kong balikat. Ramdam ko sa kanya ang panlalamig ng mga palad niya.

"Kuya?"

He sighed.

"Listen to kuya, whatever to happened, don't be angry with me. Don't hate me or them." He said. Naguguluhan man ako at hindi makasagot ay tumango ako. "Just trust me hm? Whatever happens just trust me." He added.

Naguguluhan ako, ano ba?! Kakagaling ko lang oh! Kaloka naman ipadala niyo na kaya ako sa mental masisiraan na ako ng bait.

"T-teka, ano bang nangyayari?? Mind you tell me?? Wag ganito nagmumukha akong tanga." Sambit ko.

Nalilito talaga ako, bigla bigla nalang siya nagiging ganyan.

"I explain to you, but not now." He said the last thing before opening the door.

Malinis na loob agad ang bumungad sa akin. Tahimik at wala akong naririnig na kahit ano. Nilibot ko ang tingin. Isang pamilyar lang ang nakikita ko. Inalalayan ako nang kambal ko na maglakad, dinala kami ng mga paa namin sa isang kwarto ata at hindi ko alam kung kwarto ba.

Tumingin pa sa akin saglitan ang kapatid ko bago dahan dahang binuksan ang pintuan. Hindi siya ang unang pumasok kundi ako mismo ang pina una niya. Isang nakakasilaw na liwanag ang bunungad agad sa akin. Nakasanayan din patagal ng patagal. Narinig kong mag sarado ang pinto at nakita ko ang kapatid kong walang emosyon na nakatitig sa harap.

Dahil sa pagtataka at pagkalito at humarap na ako na siya ding pinagsisihan ko.

I saw familiar faces to me. And slowly it entered my mind who they were. I saw Dean's Assistant, Hael. It is sitting on a long sofa and you are looking at me. Next to him is Cj who is smiling at me now. On the other side of the sofa is the president of our room at school, Cassius.

Nalilito ko silang tinignan bago balikan ng tingin ang kapatid ko sa likod.

"What does this mean? Why are you all here??"

Nagtataka kong tanong. Walang sumagot sa akin kaya nanatiling nakatingin ako sa kanila.

Papa dudot inaamin ko hindi ako straight sa pamilya ito.  Djwk lang.

"Come here you two." Cassius point us.

Narinig kong bumuntong hininga ang kapatid ko at inalalayan akong makalapit sa kanila. Tinuro niya ang sofa kaya pinaupo ako nang kambal ko doon at tumabi siya sa akin.

Hindi ako nakaimik dahil lahat sila, lahat ng tao dito ay nakatingin aming dalawa ni kuya. Kahit na nag tataka ako kung bakit sila andito at nag sama sama pa. Nanatiling tahimik nalang ako dito.

Kinagat ko ang pang ibabang labi ko dahil sa hindi mapaliwanag na pakiramdam. Para bang nag flashback sa akin ang nakaraan at aksidenteng napatingin kay Cassius na ngayon ay taimtim kaming tinitignan.

Kamukha niya yung nakatatanda kong kapatid, parehas din ng pangalan, may pagkakahawig sila pero ang buhok ay kulay itim. Tumabingi ng kunti ang mukha ko dahil sa pagtitig sa kanya. Ewan ko kung namalikmata ba ako o hindi dahil nakita kong ngumiti nang maliit sa akin. Umiwas nalang ako nang tingin.

"We are glad that both of you are here. Matagal naming hinintay 'to."

Biglang sumulpot sa tabi ni Cassius ang isang matandang lalaki na may ka edaran na din. Tinapik tapik niya ang balikat ni Cassius habang nakangiti sa amin.

Binalingan ko ang kapatid ko na ngayon ay nakaiwas din ang paningin. Kinalabit ko siya.

"Kuya anong nangyayari??" Mahina kong bulong sa kanya.

Linapit niya ang sarili sa akin at bumulong sa tainga ko.

"They are our family."

Parang tumigil ang oras ng mundo ko dahil sa narinig niya. Hinawakan niya ang kamay ko at ngumiti nang maliit. He mouthed to me 'trust me'. Napalunok ako at dahan dahang tumingin sa kanila lalo na ang katapat ko.

Kaya ba lahat sila ay pamilyar sa akin? Ibig bang sabihin nito ang kaharap ko ngayon... Itong si Cassius siya ang totoo kong kapatid? Siya ba? Siya ba ang nakakantanda kong kapatid?? Siya ba yung kuya ko na nagligtas sa amin.

Bahagyang kumirot ang ulo ko at nakaramdam ng hilo. Stress kong hinawaka ang nuo ko at pumikit. Naramdaman ko naman ang Kapatid ko na mukhang nakahalata sa sitwasyon ko.

"Naya..."

I heard Cassius' voice calling my name. I want to look at him but I can't because my emotions are mixed right now.

Minulat ko ang mata ko at isang pares ng sapatod ang nasa harap ko. Biglang itong lumuhod kaya dahan dahan kong inangat ang paningin ko sa kanya. Nagtama ang paningin namin. Ang mukha niyang may bakas na hindi maipaliwanag na emosyon.

"Naya... Do you... Remember me?" He asked.

Hindi ako nakasagot. I heard my brother groan.

"Cassius stop forcing her, bawal siyang biglain."

Lumingon sa kanya si Cassius. "You should call me Kuya, I'm your big brother at all." Cassius said to him.

Napatahimik ang kambal ko dahil doon at umiwas nalang ng tingin. Lumingon ulit sa akin si Cassius.

"I..."

Napatingin ako sa ibang tao na nandito sa loob dahil nakatingin sila sa akin habang hinihintay kung anong susunod na sasabihin ko. Lumunok ako.

"I... I want to rest."

Yan nalang ang nasabi ko. Hindi ko pa talaga kayang maiproseso sa utak ko lahat lahat. Kailangan ko nang oras para makapag isip isip pa.

"She needs a rest." My twin brother said to Cassius.

Maliit siyang tumango at ngumiti sa akin bago hinaplos ang likod ng ulo ko.

"Let's talk tomorrow. You should both rest now."