Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 49

"Why did i pass out?" I asked my brother when i woke up.

Bumuntong hininga ito bago hinilot ang sintido niya.

"Your doctor told me, nagkaroon ka ng brainshock that's why you pass out."

"Ahh..." Nasabi ko nalang.

Mahina kong hinilot ang ulo ko nang makaramdam na naman ng kirot, agad lumapit sa gawi ko ang kapatid ko at siya mismo ang humawak sa ulo ko at mahina niyang minasahe 'yon.

"Does it hurt?"

Tumango tango ako habang nakapikit. Narinig ko ang pag buntong hininga niya.

"Puro ka buntong hininga, kulang nalang parang bitbit mo na problema nang pilipinas." Natawa ako ng mahina.

Hindi ko na ata mabilang kung pang ilang beses niya na 'yang buntong hininga. Parang walang hangganan, parang bitbit niya problema nang bansa namin eh.

Tinigil niya na ang pagmamasahe sa ulo ko, at laki pasalamat ko 'yon dahil nawala na din ang kirot. Minulat ko ang mata ko at bumungad agad sa akin ang mga mata niyang masinsin akong tinitignan.

"Tingin tingin mo? Tusukin ko mata mo eh." Umirap ako dito at umayos ng upo.

"I think nabigla kita kanina," mahinang sambit niya.

"Well it's not your fault. But thanks for telling me. Nakakatampo ka pa rin."

Bigla nito akong tinignan na para bang isang aso. Oo aso, mukha siya ngayon nag papaawa dahil sa itsura niya.

"Wag mo 'ko tignan ng ganyan, sinasabi ko sayo kuya, hindi pa tayo okay."

"Baby naman."

"Hindi mo ako baby!"

Ngumuso siya kaya umismid ako.

"Kahit malaki ka na baby pa din kita."

"Ewan sayo."

Natawa siya dahil doon. Sinamaan ko lang siya nang tingin kaya naitaas niya ang dalawa niyang kamay sa akin.

Biglang pumasok sa isip ko ang mga sinabi niya sa akin bago ako mawalan ng malay kanina, agad ko siyang hinarap ng maayos at kinalabit siya sa braso niya.

"About you said, siya ba ang ang send ng message sa akin?"

Nung una ay nagtaka pa ito ngunit kalaunan ay  tumango siya at bumuntong hininga na naman.

"Yes, that's why i worried about you. Hindi ko lang inaasahan na maabutan kita sa ganong kalagayan." He said to me.

That's why i have a bad feeling because of that message before i lost my unconscious and fell down on downstairs. My grip tightened on the blanket.

"Hindi pa ba siya nakuntento?" Puno nang puot ang boses ko.

Tumingin ako sa kanya nakatingin na ito sa akin. Inoobserbahan niya ako aya umiwas na ako nang tingin sa kanya.

"You remembered right? Rein?" He suddenly asking me.

Tumango ako bilang sagot ko sa kanya.

"How?"

Bakit ba ganyan tanong mo kuyaaa! Ano isasagot ko dyan? How how di carabaw?

Humarap ako sa kanya at tinaasan siya nang kilay. "I don't know."

"How come you didn't know?" Bakas sa boses niya ang pag tataka.

Pag ako naubusan ng pasensya dito ihuhulog ko sa hagdan.